Het schaduwkabinet: week 51 - 2019

https://subjectivisten.nl/jaarlijst-2019-ludo/

En mijn tien favo albums 2010-2019

mooi! Bill Callahan tipte in de OOR ook Rosalía.

ik sloeg aan het struinen en kwam terug met:

https://media.hitparade.ch/cover/big/icehouse-primitive_man_a.jpg

geweldige hoes, mooi openingsnummer (Uniform) maar de rest is Simple Minds-aftreksel.

https://images-na.ssl-images-amazon.com/images/I/91%2BN5NZJWOL._SX355_.jpg

foeilelijke hoes, de foto is op zich leuk Robert Altmantesk, maar alles eromheen..
desalniettemin een van de mooiste rommelmarkt-vondsten van het jaar, op de valreep. Van Dyke goes calypso. Wat een leut en luim.

Eigenlijk Week 1...

Robert Henke - CBM 8032 AV @ Muziekgebouw aan 't IJ
Henke heeft weer eens een prachtig project bedacht. Een opstelling van vijf Commodore CBM 8032, drie voor de muziek, een voor het visuele gedeelte en een als sequencer plus nog wat apparatuur. Alles precies zodat je in 1980 op een deze manier muziek had kunnen maken. De muziek en de monochrome visuals zijn op zichzelf al indrukwekkend, op een mooie manier weet het visuele aspect een onbestemd nostalgisch gevoel op te roepen. Maar op een ander niveau is dit optreden een unieke ervaring, wat het namelijk doet, is technologie splitsen van cultuur. Je kon dit doen in 1980, maar waarom deed niemand dat? Waarom klonk muziek destijds niet zo? Wat Henke hoorbaar (en zichtbaar) maakt, destilleert als het ware, is 40 jaar muzikale ontwikkeling, de collectieve ideeënstroom van electro, house, techno, VJ's etc. dat wat niet mogelijk was in 1980 omdat men het gewoonweg niet had bedacht/gemaakt/gehoord. Of je kunt het horen als een parallelle geschiedenis: wat als het idee van house in 1980 was ontstaan? Hoe had het dan geklonken? Had men het dan kunnen begrijpen of was het veel te abstract en gruizig, de visuele kant veel te nerveus voor de esthetische sensibiliteit van 1980?

Ik denk het wel ja (dat men toen andere dingen mooi vond dan nu, onafhankelijk van de middelen), smaak is toch voor een groot deel een soort conditionering. Daarom hebben muziekliefhebbers ook altijd andere ideeën over wat goed is dan de meer casual luisteraar (naast de wil om iets wat niet gelijk aanspreekt nog eens op te zetten in plaats van zo snel mogelijk uit, maar daar begint dus die zelfconditionering).