Onvermijdelijke Metal-platen

\o/

Meer Göteborgdödsmetal voor Ludo, me dunkt.

toch weer die Zweden.. ;) Nou we blijven nog even daar met Oxinogwat.

Mijn drie duiten...

Mastodon - Remission
Brutal Truth - Need to control
Sleep - Dopesmoker

Go, Ludo, go!!! :)

Eerst dacht ik die stem is te hoog.. schril. Maar hij blaft/spuugt het echt lekker goor in die mic (goeie productie)

De zanger heeft net een nieuwe plaat uit met zijn huidige band Disfear. Live the Storm heet-ie en hij is erg goed. Doet ook een ex-Entombed gitarist op mee. Het is wel punk, geen metal.

Peste Noire - FolkFuck Folie

Zeg Martijn, volgens Wikipedia.. "[Peste Noire] was founded by La Sale Famine de Valfunde in 2001 to express his national-socialistic views on the world."

moet ik dat echt horen? :)

Oxiplegatz kon me niet boeien. Evanescence visioenen.. en 't fuckt met mijn Last.Fm stats. veel te korte nummers. ;)

Begin dan maar niet aan grindcore als je nu al over last.fm begint. ;)

En Evanensceenckinscenste, pfff. >:[

Dat Nationaal-Socialistische ligt volgens mij wat subtieler, maar da's lastig uitleggen. Het White Power kruis wat in het begin in het logo is wel veranderd in een pentagram en in het interview in de eennalaatste cd meld ie dat ie geen nationaal socialist is. Wat ie wel is voor de meeste black metal figuren wat moeilijk te begrijpen en mijn Frans schiet net te kort om het fijne ervan te begrijpen.

Maar black metal moet wel een beetje subversief blijven, ben ik net een beetje voor aan het schrijven geweest maar daar moet nog veel aan gebeuren.

Aangaande Famine: hij haalt er bijvoorbeeld de Zoroastrische Avesta en Ahriman bij en heeft het over 'verticaal nationalisme', verticaal staat voor hierohistorisch, ofwel spirituele supratemporale 'geschiedenis'...

Volgt u mij nog? :)

Een hippie in corpsepaint dus.

Nah, geen hippie. Die hebben hebben niet over HIV als de nieuwe zwarte pest of quoten niet Guillaume de Machaut en Antonin Artaud ("WAT IS DAT VOOR EEN AKELIG GEKRIJS", volgens een review op metal-archives.com).

Wat zeg je nou? Artaud was redelijk essentieel voor hippies....tsjek 't uit, mannnn. Morrison was trouwens ook erg fan van Artaud (maar goed of die nou een hippie was? Niet echt.)

maar ga vooral verder over metal [/hippie over en uit]

de tracks op die plaat van Oxiplegatz leken nog korter dan de grindcore die ik heb gehoord. (Maar dat was zeker geen ware Grindcore van 11 seconden per track)
Hoe dan ook als ik die plaat 5x had gedraaid was ie zo'n beetje mijn favoriete artiest aller tijden (op Last.fm)

En ik zet me braaf aan de Peste Noire :)

Ik had me anders moeten verdedigen, nl: wat is er hippie aan spiritualiteit? :)

Maar ga vooral verder over metal.

Er zijn foutere bands in black metal (Burzum, Drudkh en nog erger) waar ik toch graag naar luister. "We hate everyone equally" is ook erg politiek correct... :)

http://www.popcrunch.com/wp-content/uploads/2008/02/tyra1.jpg

da's wel heel progrock 2 basgitaren ;)
en wie is 't mens rechts? Ik dacht eerst een travestiet, maar dat verenigd zich zo lastig met Huckabee's principes. (Als het geen photoshop is ofzo)

De vrouw op het recht is prinses Tyra, koningin van Amerikaans metaal.

Tyra, queen of animated gifs

(kan de vreselijke vuurspuwende Tyra ff niet vinden)

Alsof een gitaarstandaardpoepende Tyra al niet ruimschoots eng genoeg is...

OH NOES!!!1 Je hebt de furie opgeroepen!

http://img156.imageshack.us/img156/1267/61978orig1198550123875xe0.gif

Hoe lang is die Banks eigenlijk? 1.90 of zo? Huckabee zal er niet zo mee zitten denk ik, zijn vrouw schijnt ook een felle tante te zijn.

1,78

En hoge hakken en dan toren je lekker uit boven een mannetje van 1,70 m...

eerbetoon aan het Vichy-collaborateurs-regime of niet Folkfuck Folie (van Peste Noir) is gaaf. Gollem begint een bandje maar hij stinkt zo erg dat zijn bandleden 'm in de kelder hebben gezet, ze spelen zelf een soort mislukte Jesus & The Mary Chain meets metal, terwijl Gollem in de kelder krijst (onverstaanbaar) En dan.. in La Fin Del Secle een riff waar de robots van Daft Punk vast al een kopietje van hebben liggen voor future use :)

Ik denk dat Alcest nog meer jouw ding is. Doet geloof ik iemand van Peste Noire bij mee.

Neige ja, tijdje eruit geweest maar nu weer terug geloof ik. En ook Amesoeurs is meer wave etc. En als je dan toch op die tour gaat: Lifelover.

Valfunde is ook goed, als je Peste Noire digt zal dat goed moeten vallen.

noot aan mijzelf: Pig Destroyer - Pig Limb

liep vast in die plaat van Morbid Angel. nu verder met Meshuggah.

liep vast in die plaat van Morbid Angel. nu verder met Meshuggah.

Ik denk dat ik namens alle kenners mag spreken als ik zeg: LOL!

je bedoelt.. it only gets worse ;)

Uh-huh. Bij Meshuggah heb ik iig meestal zoiets van 'ja jongens, dat doe je maar lekker in je eigen tijd' ;)

Meshuggah heeft mijns inziens weinig met techniek te maken, hooguit ten tijde van de eerste. Zeker platen als Nothing en Chaosphere hebben meer met pak 'm beet Godflesh dan met Dream Theater.

meshuggah vind ik erg fijn, maar heeft natuurlijk wel alles met techniek te maken. niet de notenbrei van de prog, maar wel ritmische texturen die voor zowel muzikanten als niet-muzikanten nauwelijks te volgen. de concentratie en de kunde moeten van een ontstellend hoog niveau zijn om dit te kunnen spelen.

Ik denk dat je na een paar jaar intensief tellen kunt stoppen met dat tellen, en zover zijn ze bij Meshuggah inmiddels wel (zoals Haake me zelf vertelde, ooit). In Perzische/Armeense/Azeri pop is het doodgewoon 2 over 3 (of eigenlijk 6/8) te leggen, daar is zo'n meeklappende zaal echt niet aan het tellen (zelf meegemaakt bij een optreden van Mansour, de band deed hun ding nog uitsluitend in 6/8 en de zaal begint te klappen, maar in 2/4) . Beetje oefenen en het wordt een soort groove die pas ingewikkeld wordt als je gaat tellen omdat je er dan pas achter komt dat het 17 over 15 is o.i.d..

Voor mijn gevoel komt normaliter dat tellen pas als je het wilt communiceren zonder de mogelijkheid het te kunnen laten horen. Bij veel van die math- en proggasten is het natuurlijk andersom, maar volgens hoeft dat niet en dat is bij Meshuggah is dat het geval. Het is gewoon een taaltje wat ze zichzelf geleerd hebben, zoals een Griek ook niet hoeft te tellen bij 9/4.

"Beetje oefenen en het wordt een soort groove die pas ingewikkeld wordt als je gaat tellen"

Dat geldt in ieder geval voor Soundgarden. Ik ben een matig getalenteerd bassist, maar iets als 'Spoonman' kon ik prima spelen. Het klinkt ook gewoon logisch. Latijnse ritmes in 4/4 zijn voor mij stukken problematischer.

wat ik bedoel is dat het bij meshuggah constant verschuift, dat geen enkele maat dezelfde accenten heeft. ik begrijp dat met veel oefenen een oneven maatsoort plots heel makkelijk gaat worden; ben drummert genoeg om heerlijk in 5/4 of 7/8 te grooven. geen probleem en dat tellen hoeft inderdaad allang niet meer. bij meshuggah echter blijft het nooit langer dan enkele tellen hetzelfde, gaat het de hele tijd ergens anders naar toe (die bassdrumpatronen zijn onnoemelijk complex zo hier en daar).

soundgarden had trouwens een drummer die de meest 'moeilijke' maatsoorten compleet natuurlijk liet klinken. werelddrummer.

Maar die had de natuurlijk klinkende, pakkende riffs dan ook 'mee'. In het algemeen blijf ik erbij dat makkelijke dingen goed spelen toch het moeilijkst is :)

Wat betreft die ongebruikelijke maatsoorten nog even: Eigenlijk wordt het pas echt lastig als je daar overheen moet gaan improviseren. Zolang dat niet het geval is kan je het met simpelweg veel oefenen allemaal best voor mekaar boksen, meetellend dan wel aanvoelend. Ik geloof niet dat Meshuggah veel improviseert, maar het doet me hoe dan ook vrij weinig. Chaosphere kon me als ik me goed herinner nog wel enigzins bekoren, ik geloof ook dat dat hun hardste plaat is, maar bv. obZen vind ik echt niet om door te komen (wat ik toch drie keer geprobeerd heb), en for the record, ik ben heus niet principieel anti technische muziek.

do you guys like Impaled?

Latijnse ritmes in 4/4 zijn voor mij stukken problematischer.

Klopt, het is vierkwarts maar het voelt heel anders dan de 'onze'. Dat komt door de messcherpe accenten tussen de tel, met qua bas de eerste tel open en de vierde benadrukt, en dat dan nog vaak uptempo ook. Bovendien is latin dan wel vaak 'gewoon' 4/4 (of 6/8) maar wel polyritmisch (met een tegenritme er dwars doorheen), een truukje wat Meshuggah tot in het krankzinnige heeft doorontwikkeld.

I've never heard Impaled.

Impaled is decent/charming Carcass worship.

Ik zat laatst op m'n oud mee te pielen met een van Marokkaanse videobanden die ik recentelijk van iemand ontving en die ritmiek 'voel' ik ook niet echt. Toonladder was op ongeveer de hele band dezelfde, maar die frazering vatte ik niet en kreeg ik er ook niet in, ook niet in dat kwartier lang dat ze het herhaalden. En iets schijnbaar simpels als die 'nooit op de 1' regel voor Zuid-Amerikaanse bassisten vind ik ook moeilijker dan 5/4 of 11/16 (al kan je daar met accenten ook veel doen om het onnavolgbaar te maken).

Meshuggah vind nog wel meevallen, zeker op obZen, die weer wat jazzier is uitgepakt. Niet alle partijen, maar zelf een polyritmisch ding, een willekeurig aantal tweetjes en drietjes zeg maar, vind ik niet zo moeilijk. Nothing was doordat het minimaler was lastiger.

Naspelen is wat anders dan het zelf verzinnen, ook.

jongens die Meshuggah (Catch 33 plaat is gewoon een eitje :) hehe. de pauze in dit project deed me goed.. ik schroefde het volume ipv terug omhoog. toffe plaat. Had eerst niet eens door dat de drums geprogrammeerd waren, zouden ze echt onspeelbaar zijn? Het groovet in elk geval nog wel. Leuk ook die jazzy tussenstukjes, Autechriaanse dissonantjes.. Liep een beetje vast in de langste track Death - Is Death.. maar het slotnummer maakt veel goed, hoe de schreeuw wordt overgenomen door een gitaar. :)
ook leuk.. de vocoder! WTF!

Weet ff niet meer of het op de plaat ook zo was, maar de live-versie op de dvd die bij de Nothing remake zo'n lekkere solo met maar één(1) noot... tot je 'm op gaat schrijven dan, want dan wordt ie ineens 'microtonaal'. :)

Live-versie van In Death - Is Death dus..

Nou vooruit, iets meer noten (2, octaven niet meegerekend):
http://youtube.com/watch?v=sMmsVxn8d4k

tis te ingewikkeld voor een goede pit.. en die beeldovergangen zijn.. epileptisch au :)

Heeft dat bewegen in de pit dan iets te maken met maatsoorten of ritmes?

Meshuggah: altijd zo een lelijk nu-metalachtig gitaargeluid en die zanger kan ik ook niet vrolijk van worden. Het blijft zo een band die ik een paar keer per jaar eens uitprobeer, maar waarvoor het kwartje nooit wil vallen (net als Morbid Angel en Death eigenlijk.)

Heeft dat bewegen in de pit dan iets te maken met maatsoorten of ritmes?

de ethiek van de pit (ongeschreve regels e.d) ik ken iemand die 'r een wetenschappelijk artikel over schreef. of hoe zat dat nou ja.. :)

mar je ziet 't zelf het publiek weet volgens mij echt niet hoe te bewegen op Meshuggah.

die zanger moet ik niet op beeld zien, dan issie maar een vervelend demoontje.

ik was blijven hangen bij Deathspell Omega - FAS – Ite, Maledicti, In Ignem Aeternum dus laten we die als te moeilijk omschrijven. Voor ware gevorderden.

jetzt, Autopsy - Mental Funeral, da's een heel sutk toegankelijk, met uitzondering van de wel erg gore grunt af en toe. De drums zijn fantastisch, soms klinken ze als iets tribaals, alsof een bende woeste indianen op trommels staat te rammen.

als Autopsy live speelde zong Chris Reifert dan TERWIJL ie drumde? heh, dat zou wel heel knap zijn. alhoewel, zong..

Het is death, tuurlijk is het goor. Kokhalzen met een doorgesneden slokdarm, afgevuld met een cocktailtje van bloedproppen, maagzuur en sperma? :)

pak van autopsy ook direct het nog net iets betere debuut severed survival mee; wat minder log, iets scherper, even goor. behoorlijk swingend trouwens zo hier en daar.