Bowie

De Thin White Duke is niet meer. Conclusies? Herinneringen? Betekenis?

Groot artiest (in de brede zin), respect voor zijn gedurfde keuzes, eruditie (iets wat vaak als elitair wordt afgedaan, zeker in deze anti-intellectuele tijden). Persoonlijk heb ik alleen maar wat met een paar songs (Warszawa, I'm Deranged), nooit een album grijsgedraaid ofzo (ik denk 1.Outside nog het vaakst).

Een man met een uitstekend gevoel voor timing.
Toen ik opgroeide zat hij in een rijtje met Tina Turner en Mick Jagger en misschien daardoor heb ik me nooit echt serieus in hem verdiept.
Scary Monsters, Heroes en twee verzamelelpees draai ik wel. Ziggy nooit.

Ja, pretentieus in de positieve zin van het woord. Wat mij betreft is de eerste helft van zijn carrière superspannend. The Man Who Sold the World, Ziggy toch wel, Diamond Dogs ('Big Brother' altijd een van mijn favorieten), Station to Station, die hele Berlijn-triologie luister ik nog steeds met veel plezier. Ik luisterde toevallig vrijdag zijn laatste album, zoals vaak de afgelopen 30 jaar niet goed/niet slecht, voelde me vandaag enigszins duf dat ik het niet zag aankomen met zo'n titel (en dat ik vagelijk had opgepikt dat hij ziek was en had aangekondigd nooit meer op te treden.)

Oh ja, ben toen nog naar De Kuip geweest voor die Glass Spider tour (1986? 1987?). Eigenlijk best wel een raar concert, heel theatraal, een interessante mislukking zou ik nu zeggen.

die nieuwe plaat net gedraaid, het is een beetje Scott Walkerig!

gevoel voor timing tot en met de laatste snik (inderdaad)

toch nooit écht veel met zijn muziek gehad, iets in de melodievoering pakt me niet. Al kan ik een best of (en zelfs een dubbele best of) best uitzitten

En er is dit natuurlijk

https://indieethos.files.wordpress.com/2011/09/the-man-who-fell-to-earth-still-2-image-courtesy-of-rialto-pictures.jpg

sci fi classic The Men Who Fell To Earth

Die film! (moet ik echt nog een keer zien want zelf voor roegiaanse begrippen uiterst vaag.)

Volgens mij schrijft Bob Stanley in Yeah Yeah Yeah zoiets dat Bowie in de jaren zeventig een soort Internet was die de coole shit aandroeg (hij maakte bijvoorbeeld vroeg reclame voor Kraftwerk). Zat er net aan te denken hoe hij je inderdaad op een spoor kon zetten, voorbeeld: in 'Alladin Sane' zit een pianosolo waar je op jonge leeftijd van denkt WTF?! en dan later kom je een keer Cecil Taylor of zo tegen en denk je "oh, dat was een goeie hint."

Over Bowie en film gesproken, een van de mooiste disses ooit vind ik het einde van Velvet Goldmine dat die coole glamdude veranderd is in een gigantische karikatuur van Bowie circa Let's Dance (kan me vagelijk herinneren dat het uit wraak was, omdat Bowie het gebruik van zijn muziek tegenhield.)

Who woulda thunk …

http://s13.postimg.org/r34qork5j/u_http_media_cache_ec0_pinimg_com_736x_d4_60.jpg

Dude, Bowie heeft van beide homeboys albums geproduceerd.

Trouwens nooit helemaal begrepen waarom de productie van Raw Power bekritiseerd werd, klinkt lekker rommelig.

...die mix van "Search and Destroy"... hoe die gitaar erin komt, whoa
Denk trouwens dat Martijn "Who woulda thunk the Ig outlived the other two" bedoelt ;-)

conclusies/betekenis laat ik aan anderen/komen later
ik zwelg nog even

"Who woulda thunk the Ig outlived the other two"

Ha, daar moest ik ook al aan denken vandaag. Maar het was toch een tijd vrij close, Bowie die op een dieet van cocaïne en melk leefde?

Ja, ze hebben allemaal veel gebruikt, maar Iggy ziet er ook zo uit. :)

https://www.youtube.com/watch?v=ildVYgYWPqc

3.57, hehe wow Annie Lennox really at the top of her game here. (een van mijn eerste muziekherinneringen dat concert)

Bowie was groot. Maar zo'n VOLKSHELDEN concert als Mercury kreeg. Het is bijna verbijsterend nog altijd.

Voor mij is Bowie in eerste instantie ook een artiest in het rijtje Mick Jagger en Tina Turner en heb ik hem een tijd links (of rechts, daar wil ik vanaf zijn) laten liggen.
Totdat, ja totdat een goede, inmiddels overleden vriend begin jaren 90 zei: ik zal je eens naar Bowie laten luisteren! Vind je het dan nog kut prima, maar nu luisteren!

Van Aladdin Sane terug naar af. Een keer erna: de Berlijn trilogie. Toen pakte ik inmiddels zelf door. De verhaallijnen van de conceptalbums, de geniale muzikale vondsten en iedere keer weer een verrassing/wending op elk nieuw album. Geweldig! 1. Outside en Tin Machine laten goed zien dat hij deed wat hij wilde; alleen dat mag ik al.

Toch is Bowie zich met de jaren nooit zo in mij gaan nestelen als een Joy Division, Nick Drake, etc. Het is muziek geworden voor speciale momenten...vaak gevolgd door momenten waar ik ook Talkings Heads en Simple Minds luister. Ik ga dus zeker die momenten missen, waarbij ik -vol verwachting klopt mijn hart- een nieuw werk van hem in de cd speler stop.

zo'n VOLKSHELDEN concert

Ik zie dat als de eerste waarschuwing aan een bepaalde generatie artiesten dat hun tijd voorbij gaat en dat moest op grootse wijze verwerkt worden. Geen toeval dat het concert in hetzelfde stadion als Live Aid plaatsvond, toen men de Messianistische belofte van de popster ongeveer waarmaakte en Freddie zeg maar het ultieme rockoptreden gaf. Ik probeer alleen nog steeds te vergeten dat Bowie opeens op zijn knieën voorgaat in gebed. Man oh man, wat ondecadent.

Iets anders, ik ga binnenkort maar eens Earthling helemaal checken, dat vond ik destijds als jungle-zeloot echt een te opportunistische move.

Ik probeer alleen nog steeds te vergeten dat Bowie opeens op zijn knieën voorgaat in gebed. Man oh man, wat ondecadent.

haha ja uiteindelijk zijn popsterren ook een soort voetballers met rozenkransjes die almaar kruisjes slaan.

Blackstar legt de lat ook wel hoog voor de OH GOD IK GA DOOD plaat van Nick Cave.

wat JW zegt kan ik ook goed inkomen, :)

Blackstar legt de lat ook wel hoog voor de OH GOD IK GA DOOD plaat van Nick Cave.

hahaha, hoe waar. Niet alleen dat, al die "oh wee"-analyses moeten worden overtroffen als Dylan het loodje legt. Ik ben zo bang voor die dag. :(

Earthling...nee, kan het nog steeds niet goedpraten. Hij lukt hem niet de rock los te laten.

Saw him on reality tour. Played at least two tracks from every record _ breaking glass a highlight