Mother Love Bone: ooit Seattles trots.

Ja, ik. Maar ik ging vooral voor The Catheters, het voorprogramma. Het probleem was: ik was alleen en ik was moe en het duurde erg lang voor Mudhoney eindelijk kwam en het was erg vol, rokerig en zweterig in de Melkweg en ik was vergeten oordoppen te kopen en mijn schoenen waren te klein, dus na 4 of 5 nummers Mudhoney ben ik afgetaaid. Niet dat het slecht was: erg strakke, moddervette rock met de zwaar psychedelische opener Baby, Can You Dig The Light als hoogtepunt. Alleen die Status Quo hesjes begrijp ik niet.

Vreemd ik ook en ik vond Mudhoney daardoor juist zo verfrissend. Een beetje gammel, goed image, niet zo dommig, goeie drinkers. Yep. Ben wel op een gegeven moment afgehaakt want zo goed waren ze ook weer niet. Afhaken hoefde niet bij Pearl Jam want ik ben nooit aangehaakt geweest bij Eddie "Passie" Vedder en zijn slappe fake-metal kornuiten. Wat een klote band is dat toch. Of is het inmiddels was.

Soundgarden was in den beginnen wel lachen, op den duur ook eigenlijk saaimans.

Och Omar jong, jij begrijpt de grunge gewoon niet ;-)

Half Lowlands liep erin, ook veel kids van 15 in gloednieuwe. Courtney loopt zo wel binnen.

https://www.youtube.com/watch?v=nv9d4D9aFgo&feature=emb_title

Charlie Benante en Charlie Benante en Charlie Benante en Charlie Benante en Mark van Death Angel en een andere kerel genaamd Mark die bas speelt op een trouwe cover van Chloe Dancer/Crown of Thorns.