Gejuich over en bewieroking van de nieuwe Daryll-Ann (en een vraag)

maar waarom lijkt dat altijd in te moeten houden dat er grenzen verlegd worden (iets met electronica of feedback of concept-albums over de ramp met de estonia). waarom is gewoon een *nog* mooier liedje willen proberen te schrijven dan het vorige niet genoeg 'vooruitgang' voor de band zelf én de luisteraar?

*Er is slechts plek voor 95% van alle gitaarbandjes natuurlijk...

De hele discussie doet me sterk denken aan het gedicht "Dichterschap" (1945) van J.C. Bloem, dat ik hierbij dan maar van toepassing verklaar op het complete oeuvre van Daryll-Ann:

Is dit genoeg: een stuk of wat gedichten,
Voor de rechtvaardiging van een bestaan,
In 't slecht vervullen van onnoozle plichten
Om den te karige brode allengs verdaan?
En hierom zijn der op een doel gerichten
Bevredigende dagen mij ontgaan;
Hierom blijft mij slechts zelf en lot betichten
In zicht van 't eind der onherkeerbre baan.
Van al de dingen, die 'k in dromen zocht –
Erger: van alle, die ik wèl vermocht,
Is, nu hun tijd voorbij is, niets geworden.
En ik kan zelfs niet, als mijn onbevreesd
Erkennen mij verwijst naar de verdorden,
Aanvoeren: maar mijn bloei is schoon geweest.

misschien dat zich iemand hier geroepen voelt om
hier, in dit verband, een eigentijdse invulling aan te geven?

Op de eerste plaats: Luister naar Weeps, luister naar Seaborne West en je hebt aan twee handen lang niet meer genoeg.

Op de tweede plaats: iemands leven is nog niet vruchteloos als deze persoon Anjou niet weet te vermaken.

Op de derde plaats: Daryll-Ann wordt gerund door mensen met een voltijdsbaan ernaast. Hebben ze tussen de bedrijven door ook nog eens een paar prachtige platen gemaakt, waarvan eentje vaak wordt genoemd als mooiste ooit in nederland gemaakt. Ja, ook door mensen die ik serieus neem. Zoals mezelf :-)

Tja. What can i say? Ziggezagge!!!

ik ben toch vaak leuk hoor, zeker wel, vraag mijn moeder maar eens

Met jouw moeder heb ik het over heel andere dingen.

of

Praten komt er meestal niet van.)

Ik ben heel benieuwd naar de nieuwe Daryll Ann!

laat dan maar liggen. voor sommigen is de drager belangrijker dan het gedragene. jammer, jammer, jammer.

Het doet me nog steeds allemaal geen hol, helaas.

Vind Daryll-Ann wel een stuk dieper gaan dan Matthew Sweet, met alle respect...

Om er nog een schepje bovenop te doen, Jurgen: ik heb al jaren een LP-speler, maar nog altijd geen eigen CD-speler >:-).

Ben er inmiddels trouwens achter gekomen dat ik ook Clean nog heb liggen (op CD trouwens). Beide nog eens beluisteren en ik kan me de enthousiaste verhalen wel voorstellen. Blijft het een feit dat ik er maar niet warm van kan worden. Slechts hier en daar weten ze de juiste snaar te raken. Ik zal die nieuwe iig. toch maar eens gaan beluisteren (in reallife natuurlijk, er gaat niets boven een flink fysieke drager ;o). Daar wordt een mens tenslotte hooguit rijker van.