Het schaduwkabinet: week 48 - 2016

Nieuwe Wegen, geen partij maar een “beweging”, omdat de politiek op straat ligt. En met Monasch dan als bewegingspatroon? Wij raken niet van het pad en presenteren gewoon onze lijstjes -hoewel we liever spreken van geluidsgolvingen omdat je er naar toe kunt surfen- uit het:

SCHADUWKABINET

We luisterden naar: Betonfraktion, Check Out, The Clean, Dead Can Dance, Elektra, Fatal Casualties, Katia Guerreiro, Damien Jurado & Richard Swift, Mica Levi & Oliver Coates, Ponk, Soviet Soviet, Wora Wora Washington, Yellow6, Various Artists: The Coldness Of Winter Part 1 & 2, Sevn Alias en Garmarna.

Hiss Golden Messenger - Heart Like A Levee
Bij concerten werkt het ook vaak goed, eerst speelt de volledige band, en dan, als de avond al een uur of anderhalf duurt, komt de zanger nog één keer terug voor een paar akoestische nummertjes. Hiss Golden Messenger (foeilelijke bandnaam) doet het ook. Eerst het reguliere album folkrock, en dan nog een volledige bonus-cd in old skool Bob stylo. En ergens is de sfeer op die 2e cd precies genoeg 'losgemaakt'. Fijn subtiele meerlagig in de akoestische gitaren (dus live zou het toch níet kunnen, althans niet in zijn uppie). Er is zelfs tijd voor een dick joke. Het gaat over regen en overstroming, 'they're saying 6 or 7 inches now'... 'yes we've heard that one before'.

Jean-Michel Jarre - Oxygene 3
Jean- Michel Jarre - Electronica 2: The Heart of Noise
Was laatst met een van mijn dochters half voor de lol naar Jarre in de HMH. Vond het verrassend leuk. Modern geluid, bij vlagen Daft Punkachtig (niet zo'n grote verrassing) en het blijft een showbink met zijn keytar. Goeie mix van nieuwe tracks en oude klassiekers. Ouderwetse utopische viering van de technologie, bedacht ik na afloop.

Blijkbaar is de synthmeester druk bezig geweest met een nieuw samenwerkingsproject en een derde deel Oxygene. Die laatste luistert lekker weg met af en toe een oude analoge swoooosh er door, al komt het af en toe gevaarlijk in de buurt van poldertrance. Met Electronica 2 heeft hij weer een paar fijne gasten weten te strikken: Jeff Mills, The Orb, Pet Shop Boys, Yello (allemaal goede tracks). Leukste is toch het titelnumer, waar Jarre weer achteloos zo'n eenvingerige melodie tevoorschijn tovert.

R.I.P. Clayton Counts, de man die zijn eigen oeuvre Bull Of Heaven nooit helemaal heeft kunnen horen (maar dat was ook niet gelukt als hij honderd was geworden :) ) …