is Jerry Lee Lewis nog de moeite waard?

http://www.jerryleelewis.com/multimedia/Picturegallery/wedpics/wed13.jpg

vooral die man rechts is de moeite waard :)

Onderstaand bericht, niet door een fan maar door een journalist geschreven bewijst dat maar weer.

Mocht dit report U niet overtuigen, er zijn er nog veel meer!

Posted on: Sunday, October 26, 2003

CONCERT REVIEW
Rock 'N' Roll Supershow almost perfect

By Derek Paiva
Advertiser Entertainment Writer

Everybody who paid to see Chuck Berry, Jerry Lee Lewis and Little
Richard converge at the Blaisdell Arena for last night's Rock 'N'
Roll Supershow knew that they were getting the rock 'n' roll
equivalent of a superpower summit.

Berry is the guy, after all, credited by many with practically
inventing the genre. Little Richard will tell you flat out that he
was rock 'n' roll's architect. And Jerry Lee Lewis remains the
original rock 'n' roll enfant terrible from which all others have
since sprung.

Still, the question most often heard while eavesdropping on pre-show
conversations was could this rock 'n' roll Mount Rushmore still rock?

Most fans likely would've argued that it was worth the price of
admission just to bask in the presence of rock 'n' roll's founding
fathers. The rarity, these days, of the trio's performances on the
same bill also bought ticketholders to last night's Supershow an
opportunity to be a part of rock 'n' roll history.

But did Lewis, Little Richard and Berry — ages 68, 70 and 77,
respectively — still have the goods to tear up a concert stage?

Well, as the prophet Meat Loaf once wrote, two out of three ain't
bad.

Jerry Lee Lewis strolled confidently out on stage to screams of, "You
go Jerry Lee!" looking fit and darn handsome as ever in a sharp-
looking suit that was all black right down to choice of tie. With his
hair slicked back, a mean snarl on his face and sitting as regal as a
lion, he looked the part of an old man you did not want to tangle
with in a street fight.

Letting down his guard with a sly grin, he immediately tore into the
rollicking opening piano of "Drinkin' Wine Spo-Dee-O-Dee." And for
the next 50 minutes, the Blaisdell Arena was in The Killer's all-
powerful control.

Lewis was mostly happy just sitting at his piano showing off his
still amazing capibilities at the keys. He didn't set his piano on
fire or leap on top of it, but he did play the devil out of it. In
fact, the one thing you could say about Lewis without doubt is that
he still looked about as genuinely happy as ever to be performing for
an appreciative audience.

"I'm 68 years old and I'm never getting married again," he informed
the crowd early on, joking about his recent sixth divorce. When
someone in the crowd offered him a lei, he chided, "What do you wanna
put that thing around?" before accepting several more and
tinkling "Aloha Oe" on his piano.

His sly-humored banter between hits often came out in an
indecipherable mumble, but his vocal chops, at least, were right on
the money.

Lewis's performance featured a few too many of his country-western
hits mid-show for comfort. But The Killer redeemed himself later in
the set with strong-voiced takes of "Whole Lotta Shakin' Goin' On"
and "Great Balls Of Fire, complete with piano pounding and sweeps of
fabulous piano tinkling. A bluesy, honky-tonk version of "Over The
Rainbow" was a highlight that managed to bring even more sparkle to
Lewis's crinkly eyes.

At the finale of "Fire," his hair mussed and his brow soaked with
hard-earned sweat, Lewis stood up hard, kicked his piano stool behind
him, and assaulted the piano keys with his posterior. After that, he
was gone leaving his competent four-piece band to clean up the stage.

Little Richard arrived minutes later with an amazing hour-long
performance that was part spiritual revival, part well-oiled Las
Vegas lounge show, and, hands down, the best individual performance
of the three rock icons.

Entering to a standing ovation and loud cheers — which he made sure
to drink in on all ends of the stage — Little Richard climbed on top
of his piano for a even more, his arms outstretched and his smile
wide. Little Richard's wickedly energetic eight-piece show band had
already worked the crowd into a frenzy so all the man really needed
to do was finally sit down at the keys and scream out the opening
line, "Good golly, Miss Molly!" to get his props.

Decked out in a white sequined jacket with matching shoes, and a
black turtleneck with matching slacks, Little Richard went on to
prove he still had the stuff to move an entire arena. When he wasn't
at his piano, he was prowling the stage throwing down fiery-voxed
versions of just about his entire repertoire, and then some.

God bless Little Richard, he simply did not have it in him to give
the audience anything it couldn't get up and move to. And so out came
amazingly-voiced versions of "Lucille," "Bama Lama Bama Loo," "Keep A
Knockin'" and "Tutti Frutti" complete with throaty yells and howls
of "Whoo!" Each song ended the same way — with Little Richard center
stage, arms outstretched, soaking in the well-deserved applause.

Little Richard's trademark wit was also wonderfully intact.

"I was washin' dishes at the Macon bus station," he said at the
beginning of a story detailing the genesis of "Tutti Frutti." "I was
the only Jew in there." The audience began laughing hard.

"Shut up!" said Richard, his signature retort cracking the audience
up even more, before finishing with, "Well, I was the prettiest Jew
in there."

After about 75 minutes of unbridled and unpredictable showmanship,
Little Richard just about had to be pulled from the stage by his
bodyguards rather than leave voluntarily. The end of his performance
still had him furiously shimmying across the stage to "Jenny Jenny"
and "It's Only Rock And Roll (But I Like It)," all the while throwing
out posters of himself to the crowd.

With Little Richard offering such a towering a performance, it was
hardly surprising when a 20 minute intermission was called before
Chuck Berry's set. Sadly, the break could have hardly prepared the
crowd for the disappointment to come.

In recent years, Berry has sadly earned a reputation for sometimes
phoning-in his live performances rather than actually trying to turn
in something inspiring. Too cheap to travel with a regular band of
his own, Berry totes only his cherry red Gibson from town to town,
hiring pick-up bands to play with and often taking the stage with
zero rehearsal time.

Last night arrived with all of the above and a poor sound mix to
boot.

Berry's hourlong performance was an unmitigated rock 'n' roll
disaster from the moment he took the stage, taking five full minutes
to work out sound problems and explain his modus operandi to the
befuddled band. After that, the band struggled to keep up with what
the enigmatic Berry would do with each song.

It was a testament to Berry's enduring legacy that he managed to keep
the crowd with him through sloppy versions of "Roll Over
Beethoven," "Sweet Little Sixteen" and "Oh Carol." Dressed in a red
sequined shirt and black slacks with a sea captain's cap perched on
his head, Berry was energetic, cocky and in fine voice even when his
guitar playing was more lazy than sparkling.

Late in the show, "Rock And Roll Music" and "Johnny B. Goode"
displayed some of the old Berry guitar chops and vocals as well as
his trademark duckwalk. But it was hardly enough to keep many in the
crowd from rushing to the exits long before Berry was through
performing.

When Berry began scolding his bassist and piano player before showing
them how to play his songs his way while the audience waited and the
drummer kept a backbeat, you knew there would be no redemption. When
Berry walked off stage soon after with his Gibson slung on his back
to a smattering of applause, it was more a relief than anything else.

It could be argued that Berry's pickup band was never all that versed
on the Berry repertoire, and the feedback loaded sound mix was just
plain awful throughout his performance. But the fact was Berry was
just plain lazy and thoroughly unprofessional, and the crowd knew it.

"I'm gonna make up for it next time," said Berry before leaving.

I'd be happy if Berry just rehearsed and dropped by with a band of
his own next time.

ik had me inderdaad al aardig zitten ergeren over de domme eerste posts....
hoe kan het dat al die wijsneuzen niet eens weten of een grondlegger als Jerry Lee Lewis nog leeft?
en natuurlijk was dat niet zijn nichtje op dat kiekje (foto is overduidelijk van 20 jaar later minstens)

vrienden van Koen?

niks persoonlijks hoor maar als ik hier stukken lees over de meest geweldige obcure artiesten en de hype van de week van NME en recensies van 10 inch EPs waarvan er 23 zijn geperst denk ik "heerlijk, wat een fijn forum" maar als ik dan bezoekers/ subs ongenadig op hun bek zien gaan omdat ze niet eens weten of 1 van de ik denk de 10 belangrijkste artiesten uit de oertijd van de rock ' roll nog leeft of niet; dan denk ik ook "blaaskakerige wijsneuzen, check eerst eens de facts".

Is iemand er nog heen geweest?

JERRY LEE LEWIS KORT MAAR UITERMATE KRACHTIG

Maandagavond 1 maart was het dan eindelijk zover: voor het eerst in bijna drieënhalf jaar zou de legendarische 68-jarige rock-'n-roll- en countryzanger/pianist Jerry Lee Lewis weer eens acte de présence geven op een van de Nederlands podia. Ditmaal zou dat het podium van de binnen een week uitverkochte Amsterdamse poptempel Paradiso zijn, waar hij in 1994 en 1995 ook al met veel succes optrad.

Als gevolg van een vertraagde vlucht vanuit Engeland, waar Jerry Lee de voorgaande twee avonden al indrukwekkende concerten had gegeven, die op hun beurt weer waren gevolgd op nog een Engels concert en drie in Schotland, begon het hele programma later dan aangekondigd. Zo te zien kon dit de pret onder het aanwezige publiek, dat zich voorafgaande aan het concert al de hele dag had kunnen vermaken met pianospelende en zingende Jerry Lee fans tijdens een in de Three Sisters Amsterdam gehouden pre-show meet, niet drukken. Jerry Lee Lewis' All Star Band, bestaande uit bassist B.B. Cunningham, drummer Robert Hall, toetsenist Bill Strom, natuurlijk The Killer's trouwe bandleider en gitarist (al 37 jaar lang) Kenny Lovelace en ditmaal tevens gitarist en producer van Jerry's komende duetalbum Jimmy Rip, werd dan ook met veel enthousiasme onthaald toen deze uiteindelijk op het podium verscheen.

Aangevuld door de legendarische Memphis Horns en twee backingzangeressen die o.a. met U2 en Elvis Presley hadden gewerkt namen zij allereerst ongeveer een klein uur lang de begeleiding van support act (Raymond) Blondell voor hun rekening. Dat optreden stond zeker muzikaal gezien als een huis, waarbij met name gitarist Jimmy Rip erg opviel door zijn felle, opzwepende gitaarspel en aparte verschijning. Blondell's optreden bestond uit een zeer gevarieerd repertoire dat naast nummers van o.a. Elvis Presley, U2, Hank Williams, Rod Stewart en The Stones ook een uitermate pakkende eigen compositie bevatte waarmee hij een prima indruk maakte.

Na een korte pauze was het dan eindelijk zover. De Jerry Lee Lewis band (petje af voor deze heren die de taak hadden op een avond twee artiesten te begeleiden) minus The Memphis Horns en de backingzangeressen betrad wederom het podium en opende met de door bandleider Kenny Lovelace op voortreffelijke wijze gezongen Little Richard klassieker "Slippin’ And Slidin’". Gezien het enorme enthousiasme van de fans was het al gauw duidelijk dat dit een gedenkwaardige avond zou worden. Terwijl bassist B.B. Cunningham bandleider Lovelace nog aan het introduceren was liep tot grote verbazing van een ieder ineens geheel onverwacht The Killer over het podium richting de prachtige vleugel. Een oorverdovend applaus was het gevolg en nog voordat The Killer ook maar een noot had gespeeld had hij het bomvolle Paradiso al op zijn hand.

Een in daverend tempo gespeeld "Roll Over Beethoven", waarbij hij een aantal malen flink met de pianoklep klapperde, deed het enthousiasme en de temperatuur alleen maar verder stijgen. Zijn stem klonk helder, z'n pianospel was flitsend. De lekkere blues "C.C. Rider" werd ook uitermate goed ontvangen, maar veel rust gaf Jerry Lee zichzelf niet want met "Why You Been Gone So Long" gooide hij weer alle remmen los en liet wederom zien wat voor een virtuoos pianist hij nog immer is. The Killer praatte weinig tussen de nummers door en hield mede daardoor het tempo in de show erg hoog. De bierglazen op het podium van de dicht tegen de bühne aangedrukte fans en de aanhoudende uitbundigheid gaven een goede indruk van hoe het er 40 jaar geleden in de Hamburgse Star Club aan toe gegaan moest zijn. Jerry was in zijn element en z'n fans voelden dat. "No Headstone On My Grave", ook al zo'n prachtig nummer uit The Killer's omvangrijke repertoire, liet hij nu op het publiek los. De song begon ook nu als een lekkere blues, maar al spoedig gooide hij zichzelf in een hogere versnelling en liet Paradiso weer op haar grondvesten schudden. Wat een show! Na het nummer weer in bluesstijl te hebben afgesloten zei hij tegen zijn fans "Don't put no headstone on my grave, I want a monument, one of those big muthas!" Getuige het luid opgaande gejuich zal die wens tezijnertijd beslist ingewilligd worden. Gelukkig leek het nog lang niet zover te zijn want hier stond toch maar mooi even de enige echte Killer, de enige overlevende van het legendarische Million Dollar Quartet (Elvis Presley, Carl Perkins, Johnny Cash en Jerry Lee), die alle verwachtingen op 68 -jarige leeftijd na een leven vol ups. maar ook veel downs meer dan waarmaakte.

Om nog maar eens even te laten zien dat hij naast rock-'n-roll en blues ook met het grootste gemak op onnavolgbare wijze een prachtige ballad ten gehore kan brengen laste hij met "Georgia On My Mind" heel even een rustpunt in. "Drinkin' Wine Spo-Dee-O-Dee" kreeg vervolgens een zeer effectieve bluesy behandeling, maar in "Sweet Little Sixteen" leken de stoppen weer 'compleet door te slaan'. Wat een tempo! "Is die man wel 68?" vraag je jezelf op zo'n moment af en datzelfde geldt voor die momenten gedurende zijn shows waarop hij toch ineens weer een stuk makkelijker dan vroeger zijn boots op de toetsen lijkt te laten kletteren. Zoals altijd overigens weer een flitsende pianosolo in "Sweet Little Sixteen" en een gitaarsolo van bandleider Kenny Lovelace, die zo hot was dat je haast verwachtte dat er elk moment rook uit z'n versterker zou komen. Gitarist Jimmy Rip kreeg overigens gedurende de hele show ook de nodige ruimte om flink te soleren en van leer te trekken. In "Before The Night Is Over" lieten Jerry en band zich vervolgens van hun funky kant horen en dat was ook een genot voor het reeds verwende oor. Alhoewel deze song toch totaal anders van structuur was dan het overige materiaal klonk ook "Before The Night Is Over" als een echt Lewis nummer. Het pianowerk was wederom indrukwekkend te noemen.

Bij het horen van de beginakkoorden van "Whole Lotta Shakin' Goin' On" was het duidelijk dat The Killer aan de finale van z'n show was begonnen. Zoals altijd oogstte hij ook nu weer enorm veel applaus met deze klassieker, die nog eeuwen meekan en driftig werd meegezongen door de 1400 fans in het dampende Paradiso en toen...... ja hoor, daar was ie dan: "Great Balls Of Fire"! Ditmaal niet in de 'filmversie', maar gespeeld zoals we het in de originele uitvoering kennen. The Killer hamerde tot groot enthousiasme op de in de hogere regionen gelegen toetsen, stond vervolgens op en ramde met een ferme achterwaardse schop de pianokruk een paar meter van hem af. Hij zwaaide naar het publiek en verliet vervolgens na ongeveer veertig minuten de bühne. Ja, het was een korte show, maar wat voor een! The Killer had zich voor de derde achtereenvolgende avond leeggespeeld terwijl hij normaal gesproken tegenwoordig niet meer dan twee shows achter elkaar doet. Toch blij dat hij daar ditmaal van is afgeweken en we hem in geweldige vorm in Paradiso hebben kunnen zien optreden. Laten we hopen dat we niet opnieuw drieënhalf jaar hoeven wachten voordat hij ons land weer aandoet.

TEX (The Travelin' Man)

Voor meer informatie over Jerry Lee Lewis en de recente Generations 2004 Tour (reports, foto's, reakties enz.) kunt u terecht op The Jerry Lee Lewis Start Page www.jerryleelewis.nl Op deze site o.a. nog meer informatie over het concert in Paradiso en foto's van de druk bezochte pre-show meet en after party in Three Sisters Amsterdam.

Zonder gekheid, ik zie liever een goed concert van een half uur dan een van anderhalf uur!
Eigenlijk moeten journalisten als de door jouw genoemde gewoon lekker thuis moeten blijven en zo'n concert aan muziekliefhebbers overlaten.

Jerry Lee Lewis is een schooier. Altijd al geweest. Dat is de hele mythe.
Bovendien was de NRC recensie als ik het me goed herinner positief over wat The Killer heeft gespeeld.

Zonder gekheid, ik zie liever een goed concert van een half uur dan een van anderhalf uur!

Maar voor € 45,- moet dat half uur dan wel hééééél erg goed zijn.

Deze redenatie volg ik trouwens niet: "gezien het enorme enthousiasme van de fans was het al gauw duidelijk dat dit een gedenkwaardige avond zou worden."

een recensie in de krant wordt niet geschreven door een FAN maar door een criticus én iemand die kan schrijven. jij bent dat eerste, Peter, Jan en Gijsbert behoren tot de tweede groep. ik was er niet bij, maar ik denk dat de ervaring die jij beschrijft authentiek is. voor jou zelf dan. wanneer ik erbij was geweest dan had ik mij denk ik meer kunnen vinden in de mening van Peter, Jan en Gijsbert. vroeger ging ik nog wel eens in discussie met echte fans van de band Live. nu weet ik wel beter. FANS hebben altijd gelijk beste TEX. altijd.

Overigens ik weet niet waarom je "cut up" als pseudoniem had maar dat was nog eens een interessante literaire stroming, jammer dat e.e.a. niet meer te lezen was na het "cut up"pen van de tekst. Misschien een idee voor een paar journalisten?

cut.up een pseudoniem? ik heet toch gewoon theo en dat staat er toch ook? ik vrees dat we ook hier een totaal andere smaak hebben Vonx (zie liars). Bourroughs was en is nog steeds uitermate genietbaar en ja die knippe en plakte zijn stukken ook. je kunt het ook zelf doen hoor. een blad als Oor wordt vast veel leesbaarder en leuker wanneer je het eerst verknipt en dan in willekeurige volgorde aan elkaarplakt.

nou hier ben ik het dus hartgrondig met je eens theo!

overigens ik gebruikte het woord "pseudoniem" hier verkeerd waarvoor excuus.

TEX: Precies, of zich laten omscholen tot iets waar ze wel talent voor hebben.

Martijn ter Haar: Jerry Lee Lewis is een schooier. Altijd al geweest. Dat is de hele mythe.

TEX: En, vertel eens wat heb jij allemaal wel niet in je leven gepresteerd dan? Het is maar goed dat dit geen IQ test is want gezien je wel zeer beperkte woordenschat zou ik eerlijk een vreselijk lage notering voor je vrezen. Ben je ook nog van plan eens iets zinnigs te zeggen hier?

Martijn ter Haar: Maar voor € 45,- moet dat half uur dan wel hééééél erg goed zijn.

TEX: Wees gerust Martijn, dat waren die veertig minuten beslist.

Martijn ter Haar: Deze redenatie volg ik trouwens niet: "gezien het enorme enthousiasme van de fans was het al gauw duidelijk dat dit een gedenkwaardige avond zou worden."

TEX: Verbaasd me totaal niet dat je me niet kunt volgen.

Theo: een recensie in de krant wordt niet geschreven door een FAN maar door een criticus én iemand die kan schrijven. jij bent dat eerste, Peter, Jan en Gijsbert behoren tot de tweede groep.

TEX: Als je volgens jou een criticus bent die kan schrijven wanneer je zoals Peter, Jan en Gijsbert een 'recensie' afleverd die stikt van de foutelijke onjuistheden en in Jan's geval ook nog is aangevuld met schofferende uitlatingen als "opgewarmde zombie" en "schooier" dan ben ik een journalistiek genie.

Theo: ik was er niet bij. wanneer ik erbij was geweest dan had ik mij denk ik meer kunnen vinden in de mening van Peter, Jan en Gijsbert.

TEX: Ben je paranormaal begaafd ofzo?

Theo: vroeger ging ik nog wel eens in discussie met echte fans van de band Live. nu weet ik wel beter. FANS hebben altijd gelijk beste TEX. altijd.

TEX: Fans zijn in ieder geval vaak een stuk beter op de hoogte.

Vonx: Ik lees liever een matig geschreven verhaal van een fan die of enthousiast is of teleurgesteld is dan het azijnzeiken van de heren journo's.

TEX: Nou, nou, zo slecht was mijn recensie toch ook weer niet Vonx LOL? Volgens mij getuigde mijn verhaal van heel wat meer kennis van zaken dan de wanprodukten van Theo z'n vrienden (Peter, Jan en Gijsbert).

Vonx: Tex schrijft ook "De feitelijke onjuistheden waren weer niet op twee handen te tellen en er was te veel aandacht voor de lengte van de show en te weinig voor de door The Killer geboden kwaliteit."
En dat is helaas (ik merk het vaak bij recensies over mijn favorieten) maar al te vaak waar.

TEX: Ja, en dan is het werkelijk onbegrijpelijk dat dit soort prutsers jarenlang op dezelfde voet door kunnen blijven gaan en kunnen blijven publiceren in dagbladen die tot de "kwaliteitskranten" zouden behoren. Een lachertje!

Theo: teksten van fans zijn erg vermakelijk en soms veel leuker dan journalistieke beschrijvingen.

TEX: Dank je voor het compliment. Die "journalistieke beschrijvingen" waar je het over hebt halen in ieder geval vaak het niveau van de gemiddelde schoolkrant niet eens (helaas).

Theo: dat er veel fouten in krantenartikelen staan is maar al te waar. dat is een kwalijke zaak maar ook vaak begrijpelijk. al praat ik het daarmee niet goed hoor.

TEX: Als je het niet aan het goedpraten bent wat ben je dan eigenlijk aan het doen? Laat ze gewoon eens wat research doen als ze niets van de artiest in kwestie afweten. Volgens mij worden ze daar ook voor betaald. Als wij op ons werk dergelijke wanprestaties leveren staan we zo op straat.

Maar ik ben blij dat je je zo vermaakt hebt. Echt.
Is het je eigen recensie? Op het 3voor12 forum postte iemand dezelfde onder een andere naam.

"teksten van fans zijn erg vermakelijk en soms veel leuker dan journalistieke beschrijvingen."

Zeker waar. Nog leuker als ze in discussie gaan over recensies. Heb me op ebisch al enorm vermaakt met het fenomeen TEX.

TEX, drie journalisten van toonaangevende kranten schrijven een beetje kritisch over jouw idool. Wie is er dan objectiever: die drie journalisten of jij?

En TEX, de opmerking "En, vertel eens wat heb jij allemaal wel niet in je leven gepresteerd dan?" wordt door werkelijk niemand ervaren als een argument voor wat dan ook, alleen door jezelf.

TEX, journalisten hoeven wat mij betreft niet uit te blinken in encyclopedische kennis. Ik wil weten hoe dat concert was. Punt. En ik wil boter bij de vis. Kom maar op met die tien onjuistheden. Of ben je bang dat als je die gaat noemen we pas echt gaan begrijpen hoe zielig je kritiek eigenlijk is?

>>Die "journalistieke beschrijvingen" waar je het over hebt halen in ieder geval vaak het niveau van de gemiddelde schoolkrant niet eens (helaas).

Hé TEX, bekend met het fenomeen schoolkrant? Staat voor mij synoniem met idolaat geblaat van pubers.

Journalisten hoeven misschien niet uit te blinken in encyclopedische kennis en hoofdzaak is dat je wilt weten hoe het concert was. Juist! Daarom is het ook zo ontzettend vervelend dat die journalisten steeds allerlei bijzaken aanhalen zoals: de woonplaats van Jerry (klopte trouwens ook niet wat daar over geschreven werd) of zijn kapsel (echt waar,NRC). Als je de feiten niet weet, noem ze niet en blijf bij de kern: een kort maar uitermate krachtig concert!

Nick

Ik wil die uitdaging wel aangaan. Tex vs. Martijn head-to-head in een IQ-test.

Martijn ter Haar: Deze redenatie volg ik trouwens niet: "gezien het enorme enthousiasme van de fans was het al gauw duidelijk dat dit een gedenkwaardige avond zou worden."

TEX: Verbaasd me totaal niet dat je me niet kunt volgen.

Zoals ik wel eens eerder heb gezegd: mijn kennis van de logica vertoont eninge hiaten. Misschien dat ik daarom niet inzie hoe het enthousiasme van de fans voor aanvang van het concert een maat kan zijn van de gedenkwaardigheid van het concert zelf.

Het is trouwens, en dat weet dus zelfs deze beperkt woordschattige, "Verbaast me".

Maar TEX heeft zijn walging over de journaille in identieke vorm op zo'n forum op 5 gekwakt. Hoe desperaat zoek je dan naar medestanders? Kut als je dan niet van iedereen gelijk krijgt.

ach, een van de 5 , 6 grondleggers van de rock 'n roll....

oratnostick; mond spoelen en cursusje muziekgeschiedenis en nooit meer je mond opentrekken

TEX: Dank je wel. Jazeker, heb de recensie zelf geschreven en laat daarmee zien hoe het ook kan en eigenlijk zou moeten zijn. Een korte inleiding, wat informatie over de bandleden en het voorprogramma maar voor het overgrote deel verslaggeving van het hoofdconcert zelf. In de kranten is het hoofdzakelijk ouwe koeien uit de sloot halen, een reeks feiten opsommen waar helemaal niets van klopt, slechts een paar regels over de muziek en als 'extraatje' soms nog een paar beledigingen. En dat wordt dan door sommigen gezien als journalistiek.

Olaf K.: Jezus die TEX zit ook werkelijk op minstens 5 forums met zijn verhaal over Jerry Lee.

TEX: En jij zit daar blijkbaar ook op anders had je niet tot die constatering kunnen komen. Op minstens 2 van die forums val je de bezoekers lastig met je onzinnige reacties (dit forum en bijvoorbeeld http://www.altcountry.nl/websitemodules/board/show.php?_ID=1&_THREAD=7e08cdd8f9ac54ac317ab99d850c2741&_POS=0) waaruit ik wel mag opmaken dat je Jerry Lee blijkbaar toch interessant genoeg vindt om hetgeen er over hem geschreven wordt bij te houden.

Olaf K.: "teksten van fans zijn erg vermakelijk en soms veel leuker dan journalistieke beschrijvingen." Zeker waar. Nog leuker als ze in discussie gaan over recensies.

TEX: Gezien je reakties erger jij je daar meer aan dan dat je er plezier aan lijkt te beleven.

Olaf K.: Heb me op ebisch al enorm vermaakt met het fenomeen TEX.

TEX: Even voor de goede orde; Jerry Lee is het fenomeen en ik ben de fan (die weet waar hij het over heeft). Fijn te horen trouwens dat je je vermaakt hebt met mij (die uitspraak neem ik overigens wel met een hele grote korrel zout) maar heb nu niet de illusie dat ik me tot in het oneindige bezig kan blijven houden met jou te vermaken. Uiteindelijk zul je zelf toch dingen moeten gaan zoeken die weer invulling aan je leven geven.

Olaf K.: Die journalisten van toonaangevende kranten schrijven een beetje kritisch over jouw idool. Wie is er dan objectiever: die drie journalisten of jij?

TEX: Daar moeten degenen die mijn recensie en hun gepruts beiden hebben gelezen maar over oordelen. Feit is wel dat er in tegenstelling tot hun 'recensies' in de mijne geen onjuistheden zijn te vinden en de mijne meer informatie verschaft over hen die die avond op de buhne stonden en de gemaakte muziek (waar het dus ook voornamelijk om zou moeten gaan). Het feit dat deze heren voor toonaangevende kranten schrijven blijkt niet een garantie voor een met kennis van zaken geschreven verslag zonder beledigende uitspraken. Hoe dat kan moet je zelf maar aan de betreffende redacties vragen.
Jerry is overigens niet mijn idool, hij is mijn favoriete artiest en dat is hij geworden op basis van zijn kwaliteiten. Een idool is meer iets voor pubermeisjes die meer van iemand maken dan het eigenlijk is. In Jerry's geval is dat niet nodig. Z'n talenten spreken voor zich.

Olaf K.: "En, vertel eens wat heb jij allemaal wel niet in je leven gepresteerd dan?" wordt door werkelijk niemand ervaren als een argument voor wat dan ook, alleen door jezelf.

TEX: In het kader van "wie de bal kaatst kan hem terug verwachten (eventueel met nog 'iets' meer snelheid)" blijf ik het een prima reaktie vinden op een zekere Martijn ter Haar's uitspraak "Jerry Lee Lewis is een schooier. Altijd al geweest. Dat is de hele mythe." Dat dat door jou niet wordt ervaren als een argument voor wat dan ook is prima maar je bewering dat dat door niemand zo ervaren wordt raakt kant nog wal aangezien jij niet kunt denken voor anderen. Anderen zijn mans genoeg om voor zichzelf te denken en hebben jou daar niet voor nodig.

Olaf K.: Journalisten hoeven wat mij betreft niet uit te blinken in encyclopedische kennis.

TEX: Van mij ook niet maar het zou toch wel handig zijn als ze vooraf een beetje research zouden doen wanneer ze helemaal niets van de artiest weten.

Olaf K.: Ik wil weten hoe dat concert was. Punt.

TEX: Dat willen de meesten terecht weten. Daarom zou het ook handig zijn als er wat minder over allerlei irrelevante zaken geschreven zou worden en meer over de muziek.

Olaf K.: En ik wil boter bij de vis. Kom maar op met die tien onjuistheden.

TEX: Dat riep je op dat andere forum ook al en ook hier kan ik je mededelen dat als je daadwerkelijk zelf al die 'recensies' had gelezen zoals je iedere keer doet voorkomen en een beetje kennis van zaken zou hebben je mij helemaal niet nodig zou hebben om die onjuistheden op te noemen. In ieder geval kun je op http://www.wvanderheijden.nl alvast kennis nemen van de puinhoop die Gijsbert Kamer, Jan Vollaard en Peter Bruyn er van gemaakt hebben.

Olaf K.: Of ben je bang dat als je die gaat noemen we pas echt gaan begrijpen hoe zielig je kritiek eigenlijk is?

TEX: Ja, ik ben vreselijk bang en zit al te trillen als een rietje. Het zweet breekt me uit haha! Wat ben je toch een 'grappenmaker'.

Olaf K.: Hé TEX, bekend met het fenomeen schoolkrant? Staat voor mij synoniem met idolaat geblaat van pubers.

TEX: Jazeker Olaf, ik heb ze jaren geleden ongeveer een jaar lang gedrukt. Jij leest ze zeker nog?
Zal maar niet zeggen waar het geblaat van jou synoniem voor staat.

Nick: Journalisten hoeven misschien niet uit te blinken in encyclopedische kennis en hoofdzaak is dat je wilt weten hoe het concert was. Juist! Daarom is het ook zo ontzettend vervelend dat die journalisten steeds allerlei bijzaken aanhalen. Als je de feiten niet weet, noem ze niet en blijf bij de kern: een kort maar uitermate krachtig concert!

TEX: Precies!

Martijn ter Haar: Tex vs. Martijn head-to-head in een IQ-test.

TEX: Zal ik je die vernedering maar besparen?

Martijn ter Haar: Het is trouwens, en dat weet dus zelfs deze beperkt woordschattige, "Verbaast me".

TEX: Vergeef het me dat ik iets minder vaak gebruik maak van de spellingscontrole dan jij.

Olaf K.: Als ik bij een uitermate kort concertje was geweest van wat ik als journalist een beetje een opgewarmde zombie vond, dan zou ik ook over zijn haar beginnen denk ik.

TEX: Gezien bovenstaande, en al je voorgaande onzinnige en nietszeggende uitspraken,is het in jouw geval beter om nergens meer over te beginnen en gewoon verder te gaan lezen in de schoolkrant of lekker buiten te gaan spelen.

Olaf K.: Maar TEX heeft zijn walging over de journaille in identieke vorm op zo'n forum op 5 gekwakt. Hoe desperaat zoek je dan naar medestanders? Kut als je dan niet van iedereen gelijk krijgt.

TEX: Ditmaal ben jij blijkbaar vergeten gebruik te maken van de spellingscontrole want het woord "journaille" kende ik nog niet. Maar goed, om terug te komen op je opmerking. Ja, ik heb het inderdaad grootst aangepakt (moet ook wel als ik net zoveel mensen wil bereiken als de heren 'recensenten' wiens wanprodukten door duizenden mensen gelezen kunnen worden) en ben niet van plan om voor elke forum een ander verhaal te gaan schrijven. Ik ga er namelijk van uit dat niet iedereen net als jou het hele internet gaat afzoeken om te kijken waar nog iets te lezen valt dat door mij is geschreven. Ben overigens blij dat ik van jou geen gelijk krijg want zou dat wel het geval zijn dan zou ik me toch ernstig zorgen over mezelf gaan maken.

Oratonastick: Goh, wat een gedoe allemaal over een of andere countryzanger. Heeft ie vroeger in een bekend bandje gezeten of zo?

TEX: Jij zeker de afgelopen vijftig jaar in een van die Afghaanse grotten waar Bin Laden zich enige tijd geleden ook nog schuil in heeft gehouden.

Vonx: oratnostick; mond spoelen en cursusje muziekgeschiedenis en nooit meer je mond opentrekken.

TEX: Goed idee, en plak dan meteen even de toetsen van je toetsenbord vast met 30 seconden lijm.

Nou okay laten we eens kijken. De stelling is dat je eerst heel wat moet hebben gepresteerd wil je kritiek uiten op Jerry Lee Lewis. Wie is het daarmee eens?

>>TEX: Ditmaal ben jij blijkbaar vergeten gebruik te maken van de spellingscontrole want het woord "journaille" kende ik nog niet. Maar goed, om

Het is van oorsprong een Frans woord, kan ik je nog meegeven. Zo leer je elke dag wat bij TEX. Over het onderscheid fan-journalist, over andere meningen en de legitimiteit daarvan, etc.

En Tex vindt blijkbaar dat Jerry Lee Lewis altijd een modelburger is geweest, nog veel meer het heilig boontje dan neef Falwell. Elke vorm van wat voor kritiek dan ook op deze vervanger van God op aarde komt je te staan op een raaskallende tirade van Zijn apostel Tex.
Als je trouwens al probleem hebt met bijna lullige "schooier", wat vind je dan wel niet van de bijnaam "The Killer"? ;-)

TEX: Zal ik je die vernedering maar besparen?

Prikken we een datum? Begin april heb ik nog wel een gaatje.
Op elementaire logica pak ik je met twee vingers in mijn neus. Eerst hing je al de stelling aan dat hoe goed een concert kon worden kon worden bepaald aan de hand van het enthousiasme van het publiek vooraf en nu lees ik op je site dat geen probleem is dat JLL 45 euro vraagt voor 40 minuten, omdat anderen dat ook doen. Mijn moeder bracht me al vroeg bij dat dat geen zuivere redenatie was met de opmerking: "En als die ander in de sloot springt, doe jij het dan ook?"

Er stond het volgende: "gezien het enorme enthousiasme van de fans was het al gauw duidelijk dat dit een gedenkwaardige avond zou worden." Is toch erg logisch, als het publiek al laaiend enthousiast is en de sfeer helemaal top is voordat de artiest het podium betreedt is dat toch een teken dat het een geweldige avond gaat worden?

Als heel Paradiso netjes in rijen had gestaan met de armen over elkaar zonder een kreet te laten, dan had ik mijn bedenkingen gehad over de sfeer tijdens het concert.

Nu was echter het tegenovergestelde het geval dus kon terecht gezegd worden dat het enthousiasme van het publiek voor het begin van de show een indicatie was dat het een gedenkwaardige avond zou worden.

Wat betreft sfeer was de show te vergelijken met die in de Starclub in Hamburg 1964, wat door bijna iedereen (JLL fans en andere muziekliefhebbers) gezien wordt als een van de beste live albums. Mij lijkt het dan een gedenkwaardige avond, de zelfde sfeer en artiest maar 40 (!) jaar later.

Niek

TEX: Wel zo vreemd dat het niet voorkomt in de eenentwintigste druk van Kramers Handwoordenboek Nederlands (Elsevier). Het staat echter wel in de Woordenlijst Nederlandse Taal (SDU), beter bekend als het 'Groene Boekje', vermeld als "het journaille" en niet als "de journaille" zoals Olaf schreef. Zo leer je inderdaad iedere dag wat bij Olaf.

Olaf K.: De stelling is dat je eerst heel wat moet hebben gepresteerd wil je kritiek uiten op Jerry Lee Lewis. Wie is het daarmee eens?

TEX: Ik niet. Kritiek uiten mag altijd maar zorg dan wel dat je weet waar je het over hebt. Van een gehele andere orde zijn uitspraken als "Jerry Lee Lewis is een schooier. Altijd al geweest." Voor hen die bij gebrek aan kennis van zaken vervallen in het uiten van beledigingen heb ik geen enkel respect. Raar he?

Martijn ter Haar: En "verbaasd me" kan je niet met de spellingscontrole verbeteren

TEX: Het is me duidelijk dat je meer verstand van computers hebt dan van hetgeen we hier over discussiën. Bedankt voor de tip.

Martijn ter Haar: En Tex vindt blijkbaar dat Jerry Lee Lewis altijd een modelburger is geweest.

TEX: Leuk bedacht door Martijn om hen die dit alles lezen op het verkeerde been te zetten alleen is die bewering in geen enkel bericht van mijn kant terug te vinden.

Martijn ter Haar: Als je trouwens al probleem hebt met bijna lullige "schooier", wat vind je dan wel niet van de bijnaam "The Killer".

TEX: Geen problemen mee net zo min als met de bijnaam van Antoine Domino, beter bekend als Fats Domino. Die bijnaam "Fats" is mijns inziens ook geen vrijbrief om hem een "schooier" te noemen.

Martijn ter Haar: Prikken we een datum? Begin april heb ik nog wel een gaatje.

TEX: Doe maar 1 APRIL haha!

Martijn ter Haar: Op elementaire logica pak ik je met twee vingers in mijn neus.

TEX: Heb totnogtoe geen enkele indicatie gehad die in die richting wees. Hou trouwen die twee vingers maar in je neus en dan liefst een vinger van beide handen zodat je in ieder geval geen berichten meer kunt typen.

Martijn ter Haar: Eerst hing je al de stelling aan dat hoe goed een concert kon worden kon worden bepaald aan de hand van het enthousiasme van het publiek vooraf.

TEX: Als je weet dat de artiest in kwestie in een bloedvorm verkeert en het publiek is gedurende het openingsnummer van de band al in een geweldige stemming dan is het bepaald niet onaannemelijk dat het genieten wordt. Dat noem ik nou logica.

Martijn ter Haar: nu lees ik op je site dat geen probleem is dat JLL 45 euro vraagt voor 40 minuten, omdat anderen dat ook doen.

TEX: Allereerst is het mijn site niet. Verder heb ik bovenstaande niet in die bewoording gezegd maar er zit zeker wat in. Wanneer jij echter van mening bent dat jij voor hetzelfde werk wel met minder geld genoegen zou nemen als een ander is dat je goed recht en zullen de werkgevers binnenkort rijendik voor je deur staan.

Martijn ter Haar: En als die ander in de sloot springt, doe jij het dan ook?

TEX: Van sommige mensen zou je soms hopen dat ze in de sloot zouden springen. In ieder geval zitten ze dan (tijdelijk) niet achter hun computer nog meer nonsens te verspreiden.

Vervolgconversatie op alt.country:

Olaf K.: kun je me even uitleggen wat de relevantie is van het feit dat je mij, gelukkig zou ik zeggen, niet kent?

TEX: De relevantie daarvan is dat ik me op het moment dat jij beledigende uitspraken doet in de richting van een gevestigd artiest als Jerry Lee ik mij afvraag wie jij wel niet denkt te zijn.

Conclusie:
Ga dan niet zeggen dat mijn geponeerde stelling van zo-even een karikatuur is die ik ervan maak. Of leg fatsoenlijk uit wat ik er dan uit zou moeten concluderen.

Weet je, ik heb nog eens na zitten denken (ik heb ook zo'n, hoe heet het, I.Q. Negeer de ironie TEX en kop hem gerust in hoor...) en misschien moeten we uit die overspannen reakties van fans op die recensies gewoon concluderen dat naar zo'n festijn gaan met een zuiver muziekjournalistieke inslag, ge-ent op het documenteren van wat er artistiek geboden wordt, gewoon een beetje de plank misslaat. Man is 68, fans betalen alles, legende gezien, klaar. Je kunt bij wijze van spreken beter een socioloog sturen dan Gijsbert Kamer.

Olaf K.: Je kunt bij wijze van spreken beter een socioloog sturen dan Gijsbert Kamer.

TEX: Een recensent met liefde voor de muziek en kennis van zaken is ook geen slechte optie.

Verder loop je op altcountry ~ik ga niet meer op twee forums posten~ te zeiken over dat ik je niet goed lees. Ik begon over het feit dat ik me kon voorstellen dat die lengte tot onvrede leidt, zeker als je geen turbofan bent zoals jij. Ja maar het was zo goed en dat vonden de recensenten ook, is het vervolgens. Nou kennelijk niet zo goed om niet te zeiken over die lengte en in dat kader plaats ik dan ook graag de bepaald niet laaiende kwalificatie van Vollaard ´Des te verheugender wast het, dat het optreden ondanks alle ouderdomsverschijnselen nog enkele briljante momenten kende´ evenals Bruyns opmerking `nog prima bij stem` en `wat glans verloren´. Er staat niet `het was een droomconcert en god wat kan die gozer briljant zingen´, want dan was er minder reden geweest te gaan zeiken over de lengte wellicht.

En ja de limburger is een krant, had de verkeerde link. Geef jij dan even toe dat kranten doorgaans geen aandacht besteden aan voorprogramma´s?

Ik ga eens koken en laat andere mensen eens reageren om de stelling dat je wellicht naar dit soort concerten beter een socioloog kan sturen dan een muziekrecensent, dan wordt het misschien nog een aardige discussie.

Olaf K.: Een welmenende discussant tot wanhoop drijven en dat allemaal omdat ik zeg die recensenten wel te kunnen begrijpen.

TEX: Wie is hier nou overspannen? Ik had het dus toch niet verkeerd gezien toen ik schreef: "Olaf K. die mij uit pure onmacht, frustratie en gebrek aan woorden op een ander forum "randdebiel" meent te moeten noemen doet er goed aan zich op de hoogte te stellen van de in dit land geldende omgangsvormen en wetten."

Olaf K.: Ik ga eens koken.

TEX: Een goed idee. Laten we hopen dat je kookkunsten meer voorstellen dan je schrijverskwaliteiten want anders is hetgeen er in dat pannetje zit waarin je nu staat te roeren niet te vr#t#n. Olaf smakelijk eten!

Altcountry.nl: Het begon als een waar spektakel. Een pompende piano en Jerry zong de sterren van de hemel. En de herkenning van zijn klassiekers. Maar na ongeveer 35 minuten was het over.

Volkskrant: Lewis zette er flink de vaart in met Roll Over Beethoven en See See Rider. Zijn stem klonk krachtig en het was een genot hem op te toetsen te horen hameren. In een gloedvol Georgia On My Mind wenkte hij zelfs even achterom om zijn gitarist tot een solo aan te zetten. Meer van dit soort prachtige ballads, hoop je dan bij jezelf.
Want Jerry Lee Lewis mag zijn Killer-status dan vooral aan zijn duivelse rock & roll te danken hebben, stiekem is ie vooral een onnavolgbaar vertolker van het Amerikaanse country-liedboek. Zou er zo'n meesterlijke smartlap als She Even Woke Me Up To Say Goodbye inzitten vanavond?

Trouw: Er schreed drie uur later geen wassenbeeld het podium op, maar een onvervalste rocker die met een ram tegen de pianoklep liet weten dat hij er zin in had. Zijn befaamde piano klavierleeuwencapriolen, het neerploffen op de toetsen en het bespelen van het hoge register met zijn hakken zou spoedig volgen.Het monument ging vliegend van start met Roll Over Beethoven en CC Rider en kwam op dreef met Sweet Little Sixteen.

Martijn Grooten: Oor was behoorlijk positief trouwens. Ik hoop alleen wel dat de openingszin, waarin JLL "een van de weinige overlevenden van het Million Dollar Quartet" wordt genoemd ironisch was bedoeld.

Olaf K.: Losjes geformuleerd met een slag om de arm he.

TEX: Vast en zeker, en bananen zijn tegenwoordig recht.

Olaf K.: Ach, Jerry is ook eigenlijk de kwaaiste niet. Leuke rol in The Nutty Professor toch.

TEX: Zag ik jou trouwens niet in One Flew Over The Cookoo's Nest?

Oratonastick: Ik wil overigens nog wel even zeggen dat dit onderwerp ervoor gezorgd heeft dat ik op dit moment met meer plezier dit forum lees dan ik in tijden gedaan heb.

TEX: Daar kan ik me wel wat bij voorstellen haha!

WOENSDAG 21 APRIL (12.55 UUR) 'AMERICAN HOT WAX' MET O.A. JERRY LEE OP SBS 6!

Woensdag 21 april zendt SBS 6 om 12.55 uur de prachtige muziekfilm 'American Hot Wax' (1978) uit. Deze film met Tim McIntire, Fran Drescher, Jay Leno e.a. gaat over de legendarische diskjockey Alan Freed en diens voorbereidingen voor de eerste rock 'n' roll show in Brooklyn. Er zijn o.a. optredens van Chuck Berry (de echte!), Screamin' Jay Hawkins (de echte!) en JERRY LEE (ook DE ECHTE!).

Op pagina 6 van de nieuwe Mikro Gids meer informatie over deze film (plus leuk fotootje van Tim McIntire samen met The Killer dat ik nog niet eerder had gezien)
Mis deze film niet want het optreden van JERRY LEE is naar mijn mening zijn BESTE FILMOPTREDEN tot nu toe. Niet lang maar zeer de moeite. Wie na het kijken van deze film of voorafgaande daaraan meer over The Killer wil weten kan terecht op The Jerry Lee Lewis Start Page (www.jerryleelewis.nl).

TEX (The Travelin' Man)

Het is een onrechtvaardige wereld.

Zoals ook blijkt uit het feit dat een genie als The Killer terecht komt in een film met Fran Drescher als een van de hoofdrolspeelsters...

Niek

TEX: Leuk om te lezen dat je ook bekend bent met de Country Gazette (abonnement genomen?) alhoewel ik daar wel even aan twijfelde na je omschrijving van de vormgeving waar ik het blad niet echt in herkende (was ook niet echt relevant trouwens).
Wat Marcel Versteeg betreft; ik denk niet dat hij er erg mee zit dat hij als vrijwilliger een hele pagina de ruimte krijgt om in een kwaliteitsblad als Country Gazette een degelijke recensie van Jerry Lee's concert te publiceren aangezien hij een echte liefhebber en kenner is van de muziek waarom het gaat, het dus graag doet en waarschijnlijk niet zal willen ruilen met bijv. Vollaard, Kamer en Bruyn die afgaande op hun met weinig kennis van zaken geschreven respectloze stukjes snel even iets in elkaar moeten flansen voor die 'gerespecteerde kranten' die door het publiceren van zulke brouwsels mijn respect in ieder geval voor een behoorlijk deel zijn kwijtgeraakt.

Martijn ter Haar: Het is een onrechtvaardige wereld. Zoals ook blijkt uit het feit dat een genie als The Killer terecht komt in een film met Fran Drescher als een van de hoofdrolspeelsters...

TEX: Over Fran Drescher kan ik weinig zeggen. Zo te lezen kijk jij vaker naar haar dan ik.
Hoe dan ook 'American Hot Wax' is een mooie muziekfilm en Jerry's optreden daarin is spectaculair te noemen. Veel mensen zullen er ongetwijfeld van hebben genoten en versteld van hebben gestaan. Waar men ook versteld van zal staan is Jerry Lee's nieuwe album dat Nick al noemde en er nu eindelijk aan zit te komen. Verder verheugen de fans zich natuurlijk ook enorm op The Killer's komende U.K. tour (juni/juli) samen met die andere legendarische rocker, Chuck Berry! THE KILLER STILL ROCKS ON!

Nee, Alex Tobin, ex-KM, zat natuurlijk in die hoek (hij schreef zelf wel eens wat voor No Depression) en die heeft het me laten zien. Ik herinner me veel advertenties voor line-dance groepen.

alhoewel ik daar wel even aan twijfelde na je omschrijving van de vormgeving waar ik het blad niet echt in herkende

Vind je dit dan niet campy?:

http://www.countrygazette.nl/images/covers/cg-333.jpg

Waar men ook versteld van zal staan is Jerry Lee's nieuwe album dat Nick al noemde en er nu eindelijk aan zit te komen.

Ik hoop, maar de lijst gasten stemt me niet hoopvol. Eric Clapton gaat natuurlijk een veel te smaakvol gitaarstukje bijdragen.
JLL is toch op zijn best begeleid door slechts een contrabassist en lekker droog slaande drummer.
Ik wel

Dank voor je reactie. De vormgeving van Country Gazette vind ik persoonlijk niks mis mee en duidelijk, waarbij ik wel moet zeggen dat ik het terecht en mooi had gevonden als er ditmaal een prachtige foto van Jerry op de cover had gestaan, maar een ieder kan daar natuurlijk anders over denken. Wat ik echter vele malen belangrijker vind is dat de inhoud met kennis van zaken, liefde voor de muziek en met de nadruk op die muziek is geschreven wat helaas vaak niet het geval is bij de artikelen van bijvoorbeeld de grotere kranten terwijl je juist daar zou mogen verwachten dat dat wel het geval omdat hun verslaggevers voor hun berichtgeving worden betaald.
Ik denk dat de oorzaak van de matige/slechte kwaliteit van de recensies in de grotere kranten vooral ligt in het feit dat de verslaggevers van die kranten vaak snel iets in elkaar willen en soms moeten flansen, er bij sommige verslaggevers een sleur is ontstaan omdat het gewoon hun dagelijks werk is om die artikeltjes te schrijven, ze ook regelmatig naar concerten uitgezonden worden waar muziek wordt uitgevoerd waar ze eigenlijk helemaal geen trek in hebben en dus ook niet veel van weten (geldt ook voor de uitvoerende artiest in kwestie) enz.
Iemand als Marcel Versteeg daarentegen (schrijft voor Country Gazette) neemt meer de tijd om een recensie te schrijven, schrijft die recensies omdat hij het als prettig ervaart om over de muziek te schrijven waarin hij zich heeft gespecialiseerd en dus veel van weet, gaat niet naar concerten van artiesten die hem niet boeien enz. Kortom zo iemand als Versteeg schrijft vaak de kwalitatief betere recensie.

Wat Jerry's nieuwe album betreft kan ik me enige ongerustheid voorstellen bij het horen en lezen van de indrukwekkende lijst gastartiesten (Nick noemde ze overigens nog niet allemaal) maar gelukkig kan ik melden dat die ongerustheid ongegrond is. In februari heb ik veertien van de reeds opgenomen tracks mogen beluisteren en daar kon ik uit opmaken dat producer Jimmy Rip goed heeft begrepen wat de fans willen. Niet teveel toeters en bellen (een vrij sobere begeleiding dus) en geen overheersende gastartiesten. Een contrabas heb ik overigens niet gehoord (Jerry heeft zich in de loop der jaren bijna altijd door elektrische bassisten laten begeleiden) maar ik begrijp wat je bedoelde te zeggen en hoop dat je na het lezen van bovenstaande er weer meer vertrouwen in hebt dat het een prachtig album gaat worden. Op basis van wat ik heb gehoord twijfel ik daar zelf in ieder geval geen seconde aan. Met voldoende airplay en inzet van de platenmaatschappij zal het album The Killer een flinke dosis positieve publiciteit opleveren.

Daar snap ik dan weer niks van. Het is voor mij iedere keer toch weer een hoogtepuntje! 8-D

Het tekent de man....

Het absolute hoogtepunt van de journalistiek? De Winkler Prins!

Country music legend and American icon Willie Nelson will be joined by some of the biggest names in music for the special concert event, Willie Nelson & Friends: Outlaws and Angels. An all-star line-up will come together for the third year in a row to perform in the 2-hour telecast to air exclusively on USA Network on Memorial Day, Monday, May 31st at 9:00 pm (ET/PT). The announcement was made this week by Elizabeth Porter Hogan, vice president, reality programming and specials, USA Network.
"We are thrilled to again host an all-star event for Willie," said Hogan. "It's such an huge credit to him that we can gather such incredible talent to perform together in his honor, now for the third year in a row."

Willie Nelson & Friends: Outlaws and Angels will tape Wednesday, May 5th at the Wiltern Theatre in Los Angeles, CA.

The all-star musical lineup includes performances by JERRY LEE LEWIS, Toby Keith, Kid Rock, Keith Richards, Merle Haggard, Ben Harper, Al Green, Shelby Lynne, Rickie Lee Jones, Lee Ann Womack, Joe Walsch, Lucinda Williams, Los Lonely Boys, Toots Hibbert (of Toots and the Maytals) and The Holmes Brothers, among others.

Encore presentations of Willie Nelson & Friends: Outlaws and Angels will air on USA Network immediately following the premiere from 11:00-1:00 am (ET/PT), Saturday, June 5 from 3:00-5:00 am (ET) and Sunday, June 6 from 9:00 - 11:00 am (ET)/10:00 am-12:00 pm (PT).

Willie Nelson & Friends: Outlaws and Angels is produced by USA Network and Don Mischer Productions. The event is executive produced by Don Mischer and Mark Rothbaum, produced by David Goldberg and Charlie Haykel, and directed by Jeb Brien.

Willie Nelson Gathers 'Outlaws' for TV Special

May 6, 5:35 AM (ET)

By Dean Goodman
LOS ANGELES (Reuters) - Bob Dylan, Keith Richards, JERRY LEE LEWIS, Kid Rock and Merle Haggard were among the "outlaws and angels" that Willie Nelson brought out on Wednesday for his third annual concert special on USA Network.

During a three-hour show, where country music took a back seat to gospel, soul, reggae, jazz and rockabilly, the black-clad Nelson let his many guests take the spotlight. He even left the stage when Toots Hibbert and Ben Harper sang the former's reggae classic "Pressure Drop" together.

The Wiltern Theater event, dubbed "Willie Nelson & Friends: Outlaws and Angels," will air as a two-hour special on Memorial Day, Monday, May 31 at 9:00 p.m. (ET/PT).

Other guests included Al Green, Shelby Lynne, Rickie Lee Jones, Carole King, Toby Keith, Lucinda Williams, Lee Ann Womack, the Holmes Brothers, and Los Lonely Boys.

Dylan was among the early performers, singing with Nelson on "You Win Again," a Hank Williams song available on bootleg from Dylan's "Basement Tapes" sessions in the late 1960s.

Richards showed up at the end for "We Had It All," a ballad he covered during sessions for the Rolling Stones' 1980 album Emotional Rescue," and also available on bootleg. He strummed along when LEWIS performed "Trouble in Mind" (with Nelson) and "Whole Lot of Shakin' Going On" (with Kid Rock!).

"There is that legendary mystery thing that those guys carry around with them, and that's always good, and they never disappoint you," Nelson said of Dylan and Richards during an interview aboard his tour bus before the show. "JERRY LEE LEWIS, same way. Merle Haggard. These guys are the real thing."

During rehearsals, LEWIS, Nelson and Richards tried to work up a version of "Honky Tonk Women," but LEWIS appeared unfamiliar with the song, and it was dropped from the schedule.

Other highlights from the show included Nelson performing "Raining in My Heart" with Green, "Poncho and Lefty" (twice) with Haggard, "Will You Love Me Tomorrow?" with King, and "Stormy Weather" with Lynne.

Reuters/VNU

TEX (The Travelin' Man)

Check out the following link for some pics of Jerry's arrival at the taping of the special and more!
http://editorial.gettyimages.com/source/CFW/imageResults.aspx?s=ImagesSearchState|0|15|0|1|||0|0|0|0|7|jerry+lee+lewis&p=7

Also check out:

http://www.topix.net/who/jerry-lee-lewis

http://www.topix.net/music/rock-n-roll

and (of course!) THE JERRY LEE LEWIS START PAGE www.jerryleelewis.nl

May 06, 2004

Willie Nelson & Friends / May 5, 2004 / Los Angeles
(Wiltern Theatre)

When Willie Nelson invites some pals down to play, you can usually expect a few surprises. So when Bob Dylan strolled out to duet with Nelson on Hank Williams' "You Win Again" last night (May 5), the nearly sold-out house leapt to its feet and exploded in glee.

Even without Dylan's unannounced appearance, the bill for Nelson's all-star show would have satisfied almost anyone in the house. The event was taped for a USA Network special premiering on Memorial Day.

A cavalcade of performers representing virtually every imaginable musical genre jammed the stage during the three-hour-plus concert, the third in an annual series of televised Nelson events. Actor James Caan split hosting duties with Nelson. As televised concerts go, the night moved smoothly, with quick set changes and only
a few retakes.

Fellow country luminary Merle Haggard and acolyte Toby Keith were ongoing presences during the evening. Keith kicked off the show, backed by the 16-piece house band, dueting on "Georgia on a Fast Train" with Joe Walsh on guitar. Haggard strolled on to join them for "Ramblin' Fever."

Later, the Nelson-Haggard-Keith triumvirate returned to trade verses on Townes Van Zandt's "Poncho & Lefty" (from Merle and Willie's 1983 collaborative album) and Haggard's "Mama Tried," which found the generally outclassed Keith contributing his best singing of the night.

Soul man Al Green brought the audience to its feet with a ripsnorting up-tempo version of Nelson's "Funny How Time Slips Away" (which he first covered in 1973). The Reverend Al's testifying style ("Somebody say yeah!") tore up the crowd in
revival-meeting style. He followed it up with a fine version of "Raining in My
Heart" from his new Blue Note album, "I Can't Stop."

The ladies in the house all rose to the occasion on duets with Nelson. A playful Shelby Lynne glowed on "One With the Sun" and a jazzy "Stormy Weather," which found her balancing, leg outstretched, like a ballerina behind the mike. Carole King romped through "Will You Love Me Tomorrow?" and Lee Ann Womack showed off
her pipes on "I'll Never Be Free." Lucinda Williams traded verses with Nelson on her "Over Time" and Rickie Lee Jones, backed by a trumpeter and beret-wearing standup bassist, swung in neo-beat style through "Nothing Can Be Done."

Nelson also plumbed his rock, reggae, R&B and Tejano roots, most notably during Ben Harper and Nelson shot smoking licks at one another on the Allman Brothers' "Midnight Rider." With Nelson sitting out, Harper backed reggae luminary Toots Hibbert on his classic "Pressure Drop." A few numbers later, Nelson
probed his "Opportunity to Cry" with the blues/R&B trio the Holmes Brothers.
And he tossed leads back and forth with the Texas trio Los Lonely Boys' young guitarist Henry Garza on a raucous, Jimi Hendrix-styled version of War's "The Cisco Kid."

An abundance of Rolling Stones t-shirts in the house indicated Keith Richards' status as the draw of the night, and he did not disappoint. Taking the stage in a sporty gray fedora and a white shirt open to the waist as the crowd howled, the Stones guitarist strapped on an acoustic and rasped through Waylon Jennings' hit "We Had It All." He dropped into a curtsy in front of Nelson at the end of
the number.

The audience was thusly primed for the night's blowout highlight. Richards, Nelson and Haggard grouped behind the grand piano as Jerry Lee Lewis walked from the wings to pound through "Trouble in Mind," with all hands sharing verses.

The inevitable "Whole Lotta Shakin' Goin' On" followed; Kid Rock (who earlier had dueted with Nelson on "Shotgun Willie") clambered atop Lewis' piano and joined the Killer for a bootheels-on-keys duet. It had suddenly become the Jerry Lee Show, but nobody in the theater -- least of all Nelson -- minded in the least.

After a night in the wings, Nelson's Family Band --including sister Bobbie on piano, drummer Paul English and guitarist Jody Payne -- finally came on board to close the show with the gospel standard "I'll Fly Away" and the perennial "On the
Road Again."

Nelson -- who graciously remained on stage to sign autographs for 20 minutes -- was often reduced to playing the role of sideman at his own gig. But his typically low-key and self-effacing performance was a compelling demonstration of his ability to mate himself to any sound or style you can name.

-- Chris Morris, L.A.

Billboard 2004

TEX (The Travelin' Man)

THE JERRY LEE LEWIS START PAGE www.jerryleelewis.nl

Have a nice weekend y'all!

TEX (The Travelin' Man)

THE JERRY LEE LEWIS START PAGE www.jerryleelewis.nl

Ken je trouwens Tex and the Horseheads? Dat was nog eens (zij het kort) een tof bandje!

The Willie Nelson & Friends: Outlaws & Angels special will air on USA Network this Memorial Day weekend. The concert features special guests Merle Haggard, JERRY LEE LEWIS, Ben Harper, Shelby Lynn, Al Green, Keith Richards, Toots Hibbert and Lucinda Williams. A live album of the performance will be released on Lost Highway July 20th.

Hij had overigens USA Network zelf nog gevraagd of er ook een DVD van de TV special komt en kreeg daarop het volgende antwoord: "Yes, I believe it will be released on DVD in the coming months."

Zowel een CD als DVD om naar uit te kijken dus!!

TEX (The Travelin' Man)

THE JERRY LEE LEWIS START PAGE www.jerryleelewis.nl

Rock On!

TEX: hé wat leuk, weer een amateurpsycholoog erbij!

Bob: ben blij dat er nog meer muziek bestaat.

TEX: wat goed joh dat je ons dat hier verteld. Dat wisten we nog niet. Bedankt voor je interessante bijdrage!

TEX (The Travelin' Man)

THE JERRY LEE LEWIS START PAGE www.jerryleelewis.nl

TEX (The Travelin' Man)

THE JERRY LEE LEWIS START PAGE www.jerryleelewis.nl

OLAF K. (The VERY Interestin' DUDE)

THE YEARLINGS HOME PAGE (AHHHH, KOM EVEN KIJKEN ALSJEBLIEFT... )www.theyearlings.nl

OLAF K. (The VERY Interestin' DUDE)

THE YEARLINGS HOME PAGE (AHHHH, KOM EVEN KIJKEN ALSJEBLIEFT... )www.theyearlings.com

TEX (The Travelin' Man)

THE JERRY LEE LEWIS START PAGE www.jerryleelewis.nl

Keep rockin' y'all!

TEX (The Travelin' Man)

THE JERRY LEE LEWIS START PAGE www.jerryleelewis.nl

http://www.wireimage.com/GalleryListing.asp?navtyp=SRH&logsrch=1&sfld=

Check it out!

TEX (The Travelin' Man)

THE JERRY LEE LEWIS START PAGE www.jerryleelewis.nl