Filmforum

echt een gemiste kans in Tron is trouwens dat in Jeff's arcadehal er gewoon een rockdeuntje wordt gedraaid. dan denk ik doe iets compleet bizars (niet per se electronisch, zeg Soefi-trance-muziek) en "pose" alsof dat gewoon de new hip is in de toekomst.

die hal is toch gewoon in 1982 gesitueerd, of zit ik er nou helemaal naast? (kan ff checken - ik heb de dvd net vanochtend aan een collega uitgeleend! :-))

hmm. speelt 't niet in de toekomst? het bureau vanwaar de Bad Guy zijn master control bestuurt ziet er anders wel zeer sci-fi uit.

(maar 't programmeren gaat wel op z'n DOS)

Gewoon 1982 dacht ik, ondanks het bureau. :) Er was ongetwijfeld iets electro waar je hipper mee kon doen. Over electro gesproken, voor de vakantie Shaun of the Dead nog gezien, wat sowieso een veel betere zombiefilm is dan ik verwachtte maar dat geleuter over muziek was onbetaalbaar grappig (dronken uit de pub 'White Lines' zingen en vervolgens de murmelende zombie dissen dat hij niet goed meedoet) en natuurlijk "het is geen hip-hop...het is electro."

Maar eigenlijk gaat Tron natuurlijk over Tijdloze zaken. ;)

Shaun of the Dead is geweldig, idd.

Welcome (Philippe Lloret, Frankrijk, 2009)
Ze zijn bijna vergeten, maar ze zijn er nog steeds, de Afghanen en Irakezen die bivakkeren in de duinen van Calais. In Frankrijk blijven kunnen en willen ze niet, teruggestuurd naar landen in oorlog worden ze ook niet. Daarom proberen ze verstopt in vrachtwagens en containers toch maar hun voorgenomen einddoel Engeland te bereiken. Een hachelijke onderneming.
Bilal, een Koerdische jongen van 17, is vastbesloten om met zijn geliefde in Londen te trouwen. Hij stelt zich ten doel om het Kanaal over te zwemmen. Badmeester Simon besluit hem te helpen.
Een menselijke film die de cynische politiek en het persoonlijke drama tonen, die schuilgaan achter een krantenbericht.

Is shaun of the dead echt berter dan hot fuzz? Dat vond ik een draak van een film.

Hot Fuzz vond ik na Shaun Of The Dead ook een zware tegenvaller. Hopelijk kun je Shaun na Hot Fuzz nog onbevooroordeeld bekijken, want het is een van de beste zombiekomedies. De poging om een zombie weg te krijgen met hulp van de platencollectie is slechts een van de vele hilarische momenten.

Ed: 'Purple Rain'?
Shaun: No.
Ed: 'Sign o' the Times'?
Shaun: Definitely not.
Ed: The 'Batman' soundtrack?
Shaun: Throw it.
Ed: 'Dire Straits'?
Shaun: Throw it.

En er is geen gebrek aan gore.

ik geloof dat ik Hot Fuzz beter dan Shaun heb genoemd ergens in de archieven. dus dat zal ik ook nu maar blijven beweren dan. (ik vond beide mwaah, bij vlagen wel geinig.) in beide films zit een tuinhekjes-grap, het wordt echt leuk als ze in flink tempo elk mogelijk genre in de filmgeschiedenis spoofen en in elk van die films een tuinhekjes-grap stoppen.

ondertussen..
http://library.duke.edu/lilly/film-video/images/breakfast_club.jpg
John Hughes RIP

en door Gerard in de ILE-draad gepost:
https://www.youtube.com/watch?v=qtRQsCgYmtc

kippenvel :)

Ja prachtig he? Extreem goed gedaan.

Hughes veel te vroeg gegaan...

Leuke montage. Zie ik daar ook Kevin Bacon en Michelle Pfeiffer voorbijkomen?

Ik ben overigens net even te oud om iets met de films van John Hughes te hebben. Weird Science en Uncle Buck zijn nu niet bepaald meesterwerken.

dit is mooi: http://wellknowwhenwegetthere.blogspot.com/2009/08/sincerely-john-hughes.html

John Hughes toch een beetje de JD Salinger van popcorn-films.

Quentin Tarantino doet een Laibachje (toch wel weer erg goed bedacht.)

Bandidas
Volgens de gids zijn de decolleté's van Cruz en Hayek het uitgangspunt van de film, leek mij solide genoeg. Toch een tamelijk beroerde film.

Caché
Zeker vergeleken bij dit fascinerende werkstukje. Een als een spannende thriller verpakte politieke film, waarin het meest geweldadige stuk(je) er stevig in hakt, zelfs al zie je het aankomen. Ik zat toch even verstomd voor de tv. Verder mysterieus en bijzonder.

Miller's Crossing
Een opvallend onderkoelde Coen film (nee, No Country … heb ik nog steeds niet gezien). Komische dialogen als altijd, buitensporig geweldadig dat het grappig wordt en tegelijk aardedonker en zeer fraai gestileerd.

Film-nieuwtje waar ik heel enthousiast van werd: Tran Anh Hung (Cyclo, Vertical ray of the sun) is bezig met de verfilming van Murakami's "Norwegian wood".

Un Grand Amour de Beethoven
Stokoude Beethoven-biopic, de derde die ik zag na Copying Beethoven en Immortal Beloved. Veel meer zullen er ook niet zijn. Deze doet ondanks zijn leeftijd volstrekt niet voor de andere twee onder en slaagt er zelfs WEL in om wat emoties met de muziek van Beethoven op te roepen, zelfs met zoiets afgezaagds als de Moonlight Sonata. Helaas kan de film 't niet laten om elk dramatisch moment ta-ta-ta-taaa te laten horen. Zoals de titel voorspelt draait de film (in eerste instantie in elk geval) vooral om de liefde van Beethoven voor een meisje van adel die les bij hem heeft. Dat wil allemaal niets worden door klassen- en geldverschil maar 't meisje heeft wel 'n nichtje die Beethoven adoreert (maar Beethoven haar minder) Volgen wat romantische en uitgelaten vrolijke momenten maar ondertussen wordt Beethoven doof en depressief en oud. In de tweede helft gaat de film toch wat de mist in door rommelig van de hak op de tak te gaan springen en naast die liefdes ook nog dat gedoe met z'n neef Karl te laten zien. Simpelweg teveel hooi op de vork, met teveel langsvliegende jaartallen in de tussentitels ook. Het is trouwens echt nog een film met die "stomme film"-sfeer, de actrices zijn daar recht uit weggelopen, wel grappig om ze dan te horen praten.

Pretty in Pink
Meteen maar als "eerbetoon" aan Hughes gekeken. Dit is geen Breakfast Club, maar wel weer zeer amusant. De film wordt in feite volledig gedragen door Jon Cryer, als Duckie aka the Duckman, een alto met maf hoedje die Molly Ringwald adoreert. Die laatste doet haar best er met zelfgemaakte pakjes zo stom mogelijk uit te zien, maar faalt daarin. Wel vreemd dat ze ergens in 't begin, na te zijn geintroduceerd als lelijk eendje, ineens er 1 scene wel hip uit ziet met zonnebril om vervolgens de volgende scene weer in bloemetjesjurken te lopen. Foutje, zou ik haast zeggen. Maar goed, the Duckman dus, wellicht homoseksueel, in elk geval haar persoonlijke slaafje die 't maar niet lukt zijn liefde aan haar te betuigen ondanks het legendarische dansje in de platenzaak. (Goeie muziek sowieso, naast Otis Redding ook veel New Order) Ringwald is dan ook verliefd op een "rich kid" die er grappig genoeg in de laatste scene (op een gala) uitziet als een totale douchebag, Koefnoen-figuur. (Terwijl de Duckman de blitz uithangt met zonnebril)

Videodrome
Hebben ze boeken over volgeschreven hè? Ik kon er niet heel veel mee. Hallucinaties opgewekt door een tv-signaal, misschien is zelfs dat plot-aspect al een waanbeeld van de baas van het sleaze-tv-kanaaltje. De gruwelijke horror-effecten zijn wel briljant. Je stopt een videotape in een buik en als je je hand eruit terugtrekt is die verandert in een handgranaat?

Cria Cuervos
Hele fraaie film. Doet dankzij kindsterretje Ana Torrent wat denken aan El Espritu de la Colmena, maar is eerder een soort Spaanse Squid and the Whale. (Of wacht daar werd gescheiden, hier gaan zowel ma als pa de pijp uit, het lijkt wel in 1 zomervakantie maar dat zal schijn zijn) Ana leeft met haar 2 zusjes in een kast van een huis, vader is soldaat en schuinsmarcheerder. (Vast Franco-aanhanger) Ma is depressief en later doodziek. Ze is als de film begint al dood maar Ana denkt nog vaak aan haar en dwalend door haar huis komen er episoden terug/langs. Helaas (in een bijna belachelijk bespottelijke fout) zien we ook een oudere versie van Ana die recht de camera in praat en sommige van die herinneringen introduceert. Volkomen onnodig, had gewoon allemaal door elkaar moeten lopen, zodat de kijker af en toe op 't verkeerde been zou worden gezet. De zus van moeder zorgt inmiddels voor de kindjes, zij is een beetje een geval lelijke stiefma, al bedoelt ze 't echt niet slecht. Bonuspunten voor de cavia die ook veel screentime krijgt en dan later (alles is dood hier) erg realistisch sterft. Goed geacteerd, of gewoon een hoop slaappillen in dat beest ;)

Ringwald is dan ook verliefd op een "rich kid"

James Spader toch? (Toen nog getypecast als bad guy.)

Hebben ze boeken over volgeschreven hè?

En je weet het! :) Ook 50x gezien.

Ascenseur Pour L'echafaud
Beetje zoals Miller's Crossing: veel stijl en een voorbeeld van hoe slecht criminaliteit zich laat plannen. :)

En je weet het! :) Ook 50x gezien.

ja had vooraf al in de archieven gezien dat dit de beste film ooit was. :)

James Spader toch? (Toen nog getypecast als bad guy.)
nee da's weer een andere rich kid (Spader wil met Molly naar bed en meer ook niet, een echte eikel)
de rich good guy isseh Andrew McCarthy. wel leuk om Harry Dean Stanton in een Hughes-film te zien trouwens.

Ascenseur rammelt aan alle kanten maar is desalniettemin heel leuk.

dubieuze maandagochtend-confession, volgens mij heb ik een zwak voor films waar 'geflashd' wordt. (veel leuker dan een seksscene!) (in Cria Cuervos de "oude" dikke werkster, na aanhoudend gezeur van Ana, maar bijvoorbeeld ook Nobody's Fool me Griffith)

en hoe heet die film waarin James Cameron in een high school was geinfiltreerd en 'r een script over pende. oh ja Fast Times at Ridgemont High :)

niet James Cameron... Cameron Crowe :)

Cria Cuervos! Een van de beste films die ik dit jaar zag. Heel erg film, kun je niet opschrijven.

En ja, die rol van James Spader in Pretty in pink is klassiek, wat mij betreft. Wat een engerd.

"Ik omarm je met heel erg veel armen" op tv. Uitgaande van het idee dat dit wel weer de zoveelste Turks Fruit rip-off zou worden (zie immers ook "Ik ook van jou"), had ik de verhaallijn na 5 minuten alweer uitstekend in de smiezen: Eerst wordt er scene na scene overdadig gen*&%t. Daarna gaat er iemand heel langzaam dood. Zo mensen, drama. Natuurlijk staat de film weer bol van die lllekkere vrije Amsterdammers (Zusje, Siberia, het hele oeuvre van Terstall). Hoeveel losgeslagen blote-tieten-feestjes bezoek jij nou op jaarbasis, Vido? Ah, we zien dit keer ook het schaamhaar van het duo Carice & Halina. En dit is dan zogenaamd beter dan Costa. Man, wat een leegte...

Ha Olaf, mijn radar ging meteen af toen ik er langs zapte (bezoek aan mams)...dat is inderdaad een heel naar sfeertje wat ik nog nooit ben tegengekomen in Mokum maar dat ligt natuurlijk aan mij (je hebt ook nog zo'n serie die het nog vetter aanzet...niet Single overigens.) En dat maar in een halve minuut. Maar ja gen*&% en Carice ben ik dan wel weer voor. Kon je de "GOOOOODVERDOMME, klootzak!" nog afvinken?

Echt zo'n film waar op zo'n manier over sex gepraat wordt dat je denkt doe mijn portie maar aan Fikkie.

Ik las op cinema.nl dat het naar een roman van Ronald Giphart was, voldoende info (voor mij althans) om de film te mijden...

(maar stiekem wel mijn avond verpesten met (deel 2 als uitzondering) reteslechte sequals van Hellraiser...)

Count your schaamhaar blessings, cinefielen. In de versie van Toneelgroep 020 zou tijdens de één-na-laatste akte Hans Kesting naturel het podium oprennen.

Hoeveel losgeslagen blote-tieten-feestjes bezoek jij nou op jaarbasis, Vido?
Ik ben de tel kwijt.

Maar alle gekheid op een stokje… losgeslagen actrices kom je eerder tegen in de horeca dan tijdens feestjes. Ik kan me nog herinneren dat ik tijdens een etentje, lang, lang geleden in de West Pacific in het Westerpark, bediend werd door Rifka Lodeizen (die er, aan haar gezicht te zien, niet zo'n zin in had die avond). Gekker wordt het nooit in het Amsterdamsche, alleen in de film, en op het toneel (waarna de acteurs elkaar publiekelijk aflebberen in Café Cox).

bediend werd door Rifka Lodeizen

Grrrr. Maar ja terecht, zo iemand mag per decreet niet bedienen.

Zal wel aan mij liggen, maar ben ik de enige die bij "bediend werd door Rifka Lodeizen (die er, aan haar gezicht te zien, niet zo'n zin in had die avond)" dubbelzinnige gedachten heb?

lol, had ik nog niet "gezien" :D

Brüno gedownload en het valt inderdaad tegen.
In veel situaties is het niet duidelijk wat nu precies de opzet was: zichzelf gewoon voor schut zetten, de ander voor schut zetten of de omstanders/geïnterviewden een spiegel voor houden.
Het komt uiteindelijk meestal neer op het eerste, hij stelt zich zo vreselijk aan en brengt anderen daarmee in verlegenheid, zonder een punt te maken.
Dieptepunten: interview met ex-presidentskandidaat Ron Paul en de sexpartij met de geest van 1 van de Milli Vanilli's (wat, nu ik dit zo opschrijf, opeens wel weer hilarisch lijkt...)

Hoogtepunt is zijn optreden met zwart adoptiekindje in een Amerikaanse talkshow, de verontwaardiging van de zaal gevuld met hoofdzakelijk 'African-Americans' is geweldig.

Hoogtepunt is zijn optreden met zwart adoptiekindje in een Amerikaanse talkshow, de verontwaardiging van de zaal gevuld met hoofdzakelijk 'African-Americans' is geweldig.

maar die mensen gedragen zich vermoedelijk ook zoals ze zelf denken dat ze in een talkshow moeten gedragen.

Ja dat zal ook wel voor een deel zo zijn, maar er verlieten ook veel mensen de zaal, wat toch wel tekenend was, het was geen boosheid uit show of entertainment als bij een Jerry Springer.

Wat dat betreft was de Cage Fight in Arkansas ook wel hilarisch hoor :)

En om het helemaal af te maken heet dat adoptiekindje van Bruno ook nog eens OJ. Dat de verontwaardiging groot was, valt te voorspellen.

En bediend worden door actrices... man ik heb in de bediening gewerkt met acteurs en balletdansers. De enige reden dat ik die baan kreeg was omdat ik ook zo leuk creatief bezig was als popjournalist. We werden erop geselecteerd en het voordeel was: had je een voorstelling dan kon je vrij nemen of krijgen. Alleen ik niet: ik was altijd ziek rond pinksteren en verscheen dan weer roodverbrand na bezoek aan Dynamo op het werk.

The Long Hot Summer
Kan mooi op een double bill met Cat on a Hot Tin Roof. Bitchy southern films, gepend door literaire kanonnen. (In dit geval Faulkner die zich baseerde op een paar van z'n eigen korte verhalen) Als 't nou een filmfestivalletje was zouden ook Picnic en Hud mee mogen draaien. Picnic vind ik 't beste van die hele bunch, juist omdat 't de minst cynische is, met wat joie de vivre. Hier speelt Paul Newman weer 'ns een gewiekste vrijgevochten macho die als hij iets wil er ook voor zorgt dat ie 't krijgt. (In dit geval met name een streng bekapseld jong leraresje, zijn latere vrouw Joanne Woodward) Hij heeft een verleden van pyromanische woede-uitbarstingen (een familietrekje) maar dat aspect wordt na 't intro al snel vergeten. Orson Welles is gepast irritant als de corpulente familiebaas die de zaken regelt. ("Sister woman go get us coffee", dat werk) Hij komt terug uit 't ziekenhuis, pakt zijn oude stiel op van 't kleineren van zijn zwakke zoon (Anthony Franciosa) en wacht met smart tot zijn twee dochters eindelijk getrouwd zijn. Desnoods met een rebel/crimineel als Newman. Faulkner schreef een paar uitstekende dialogen (grappig genoeg waren de beste ook hier weer bij een Picnic) maar hij forceert zich wel naar een soort van goed einde. (Wellicht een vereiste van de studio)

Yellow Earth
Staat bekend als de hergeboorte van de Chinese cinema, kortom een film waar je vuistdiep in de filmgeschiedenis moet zitten om er wat aan te vinden, want de echt goeie Chinese films kwamen pas na deze, die alleen maar de vliezen brak, of hoe je 't wil noemen... Dit is nog bijna communistische propaganda. Een soldaat komt naar een achterlijk achterafgebied om de mensen te verheffen, hij wil ook als een soort Lomax volksliedjes verzamelen die dan door 't Rode Leger op hun marsen tegen Japanners en imperialisten gezongen kunnen worden. Het muziek-verzamel-project komt er niet echt uit, helaas, al wordt er genoeg gezongen, door oude mannetjes en jonge meisjes. Zonder meer de leukste momenten van de film. Vaak schaamteloos sentimenteel, met een strijkorkest wat er ook nog overheen rolt. En 't meisje bij de rivier dat steeds nieuwe teksten improviseert: oooh geweldige soldaat ik wil ook bij 't Rode Leger etc.

Protagonist
Sympathieke documentaire, waarin zomaar vier (levens)verhaaltjes lijken te worden vertelt, door de protagonisten zelf, die dan gegoten zijn (of gelardeerd met) Oud-Griekse quotes van Euripides, en een hoofdstuk-indeling met "crisis" en "catharsis" enzo. (Waarschijnlijk de opbouw van zijn tragedies) De protagonisten zijn: een homoseksueel uit een religieus milieu, die priester werd en zijn geaardheid wanhopig probeerde te onderdrukken, een Mexicaanse bankovervaller die een waardeloze jeugd had met een gewelddadige vader, Hans-Joachim Klein (hee waar ken ik die naam van dacht ik) de bekende links-radicaal, een R.A.F.fie na de R.A.F toen de splintergroeperingen steeds gewelddadiger werden en tot slot het "normaalste" verhaaltje over een kleine zwakke jongen die in David Carradine zijn goeroe ziet en aan kung-fu gaat doen. Het meest tragisch en dus ook 't best passend in 't verhaal is de homoseksueel, zelfs een volkomen minor detail dat ie op de foto van zijn uiteindelijk homo-partner-registratie-feest er heel dik uit ziet, terwijl zijn talking head er bijzonder strak uitziet fascineerde me, ik zou bijna vermoeden dat ie er nog steeds geen vrede mee heeft en zich nu kwelt in de sportschool.

en zoals Olaf ergens hierboven al zei, die van de kung-fu is de vermakelijkste verteller, mar zijn verhaal is wel t meest anekdotisch minst tragedie/life-changing. meer van "oh ja toen was ik een jaar into kung-fu en then i moved on)

net Ferris Bueller's Day Off gekeken. spot ik deze dubbelganger. beetje far stretch misschien, maar ik kreeg 't vanaf 't begin al niet meer uit mijn hoofd, en die Alan Ruck (de beste maat van Ferris) wordt steeds apathischer en steeds meer Mark Rutte.

http://img136.imageshack.us/i/alanruck.jpg/
http://img148.imageshack.us/i/markrutte.jpg

grom Imageshack magnie?
http://img136.imageshack.us/i/alanruck.jpg
http://img148.imageshack.us/i/markrutte.jpg/

http://img148.imageshack.us/img148/3562/markrutte.jpg
http://img136.imageshack.us/img136/3444/alanruck.jpg

he he.

Nice catch Ludo! :-)

Vicky Cristina Barcelona
Woody-in-Spanje toch maar eens kijken. Had er meer van verwacht. Sowieso kan ik niet zo goed tegen zo'n verderlicht moralistisch spel met voice-over. Moest wel erg lachen om de scene waar Bardem de dames uitnodigt naar Oviedo, etc (druk aantekeningen maken. ;) Maar het bleef allemaal zo oppervlakkig en schetsmatig (dat einde met pistool, kom op zeg.) Wéér Barcelona, wéér gitaarmuziek, enige Spaanse vulgariteit mag ook wel eens want anders worden Europeanen een culturele variant van de Edele Wilde. Maar goed dat moeten die Amerikanen zelf maar uitvogelen. Zal trouwens wel door het zwarte haar komen maar ik vond Rebecca Hall veel leuker dat La Scarlett.

Ergens heb ik het idee dat je het een betere film gevonden had als het Vicky Cristina Madrid was geweest, is het niet? ;-)

Was wel eens verfrissend geweest. ;) Maar ik denk niet dat het had geholpen.

wel otm wat betreft Rebecca Hall. (eigenlijk helemaal otm)