Johannes Gensfleisch zur Laden zum Gutenberg

Heb deze vakantie 'Raise High the Roof Beam, Carpenters' en 'Seymour: an Introduction' gelezen. Ik weet niet goed wat ik ervan moet vinden, had iets heel anders verwacht gezien de kortere verhalen van '9 Stories'. Veel verwijzingen naar Zen viel me op.

Zeker veel verwijzingen naar Zen. Als je erop let zitten er in alle 'Glass' verhalen veel knikjes naar (zen)boeddhisme. Een populaire verklaring voor de zelfmoord van Seymour in 'A Perfect Day for Bananafish' is dan ook dat hij zichzelf ombrengt omdat hij 'verlicht' zou zijn.

worden er nog boeken gelezen? Ik heb de laatste weken/maanden het volgende gelezen:

*Franny and Zooey van Salinger. Oei, wat goed. Even pijnlijk als ironisch als ontroerend, al dat gepraat over gepraat over mensen die er niet meer zijn.

*Kleine Herinneringen van Saramago. Aanrader vanwege de immer fantastisch geschreven bio over Saramago door Harry Lemmens aan het eind van het boek.

*What I talk About When I talk About Running van Murakami. Inzichten over hoe een marathon te lopen. Licht verteerbaar als altijd.

*Nobody Belongs Here More Than You van Miranda July. Ai, dit is pijnlijk. Ik had na haar film wat meer verwacht dan dit. Het lijkt wel alsof ze haast had om deadlines te halen..laten staan dit.

*De Geschiedenis van de Roccamatio's uit Helsinki van Yann Martel. Vier korte verhalen van Martel waarvan de eerste twee fantastisch zijn.

*verschillende reisboeken van Cees Nooteboom, waaronder De Omweg naar Santiago. En dan vooral het laatste hoofdstuk daarvan, ik wou dat ik zo kon schrijven.

Welzeker!
Junot Diaz: Het korte maar wonderbare leven van Oscar Wao.

En eindelijk gevallen voor Murakami door Dans, dans, dans te lezen

Vochtige streken van Charlotte Roche... moet ik nog kopen, maar zal over dat boek maar verder mijn mond houden. :-)

maar zal over dat boek maar verder mijn mond houden. :-)

niks ervan ;)

ik ben nu bezig in David Egger's You Shall Know Our Velocity. Loopt weer als 'n trein, terwijl ik stiekem dacht dat die Eggers een one hit wonder was.

Daarvoor iets heel waardeloos van een Vlaamse schrijfster. Eeuwige Roem.. Maar hoe heette ze ook alweer Saskia de Corte oid. Mooischrijverij, wel aardige zinnen, maar 0.0 inhoud en het pedante stijltje wordt ook heel snel irritant.

Vochtige streken - Charlotte Roche
De meest expliciete delen van deze coming of age roman had ik helaas al in de media gelezen. Desondanks is het heel grappig om te lezen hoe de achttienjarige hoofdpersoon onbeschaamd over haar persoonlijk hygiene en seksleven verhaalt. Heel herkenbaar ook, vreemd genoeg. :-) Verder is het een mooi geschreven klein verhaal over een meisje dat in het ziekenhuis ligt met een genante aandoening die ze verergerd om haar gescheiden ouders weer bij elkaar te krijgen.

De helaasheid der dingen - Dimitri Verhulst
Rauw-realistische en hilarische roman over een jongen die opgroeit bij zijn grootmoeder, alcoholistische vader en ooms. Hoewel het boek gaat over armoede, alcoholmisbruik en briljante zuipwedstrijden, wordt het boek nergens banaal of flauw. Het einde van deze roman is zelfs louterend. Liefdevol geschreven.

Velocity uit. Aanrader. Geniale wending in 't midden, zet alles op z'n kop.

Nu Oorlog en Vrede van Tolstoj! Jaja.. Een lekker elitair genoegen. Alhoewel, het doet me voorlopig aan Vestdij.. pardon Voskuils Bij Nader Inzien denken, met personages die constant op dezelfde manier worden beschreven. (De ene is ziekelijk bleek, een andere freuletje heeft een bedonsd bovenlipje, etc.)

maar ze zijn inmiddels wel ten oorlog, dus 't zal nu wel beter worden. (Al zie ik dan ook steeds Woody Allen Love and Death, tsja..)

Van mijn broeder John Fante's '1933 Is A Bad Year' gekregen, en in één avond uitgelezen. Fante wordt wel een Beat avant la lettre genoemd, vooral in de Bandini-trilogie ('Ask The Dust' als hoogtepunt), maar wordt vooral veel te weinig gelezen of aangehaald. '1933' blijkt uiteindelijk een soort parabel die me erg aan Salinger (coming of age) en de film Smoke (subtiliteit) deed denken.

Godvrezende tiener met een begenadigde linker Arm (baseball) probeert zijn mismoedige milieu van dronken, alles vergokkende bricklayer vader te ontkomen door zijn droom - Pitcher worden in een Major League baseball team - te verwezelijken. Zijn achtergrond werkt tegen hem, hij wordt daardoor tevens verliefd op het verkeerde meisje, ziet in dat God voor nobodies is en zet zijn (enige) vriendschap op het spel, om uiteindelijk tot een soort Salingeriaans louterend inzicht te komen: pay your dues and follow the dream. Prachtig.

Het is '1933 Was A Bad Year', mea culpa.

Nu Oorlog en Vrede van Tolstoj!

Ja, die moet ik ook weer eens oppikken. Ben op een gegeven moment afgehaakt bij een ellenlange beschrijving van een jachtpartij, en tegelijkertijd realiseerde dat ik echt niet meer wist wie wie was. :)

Blue Mars - Kim Stanley Robinson. Zo dat zit er ook weer op. Derde deel is wel het minste, al ben ik het met Frederic Jameson eens dat het eigenlijk gewoon één boek is wat in drie delen is uitgegeven (beetje als O&V al is die in twee delen.) Afhandeling van de tweede revolutie, aantal personages keren tijdelijk terug naar Aarde (duurt wat te lang), mijn favoriete personage (de Franse psychiater Michel natuurlijk) gaat dood en anderen worden minsten 250 jaar oud. Leukste is eigenlijk hoe de rest van het zonnestelsel voor gekoloniseerd (hele grappige manier om op Mercurius te wonen: een stad die de hele tijd op rails aan de schaduwkant blijft). Grote vraag die me eigenlijk drie boeken lang bezighoudt: wat moet dat allemaal kosten?

Ja, die moet ik ook weer eens oppikken. Ben op een gegeven moment afgehaakt bij een ellenlange beschrijving van een jachtpartij, en tegelijkertijd realiseerde dat ik echt niet meer wist wie wie was. :)

ja dat zit er hier ook al aan te komen (pagina 250) ook omdat (geloof ik.. ;) ) de mensen steeds anders genoemd worden dan weer Vorst die en die, dan weer Andrejovistj etc.

maar tis nu matten bij Oostenrijk, steek dat dorp in de hens! (Tolstoj is partijdig trouwens hij noemt de Russen vanaf nu ineens "ons leger/onze troepen".

Ik vind het vervelend als ik de personages in een roman niet uit elkaar kan houden. En niet alleen de Russische groten hebben daar last van. Nog ergerlijker zijn inconsistenties in de continuititeit. Soms verdenk ik auteurs ervan zelf het spoor bijster te raken in het verhaal en dat ze hopen dat we dat niet merken.

And Chaos Died - Joanna Russ.

Onlangs is er in Holland SF een artikel verschenen van mijn hand over Vrouwen en SF, weet nog steeds niet of een vrouw dat had moeten schrijven maar vind er nog maar een die friki genoeg is over SF, dus wie ben ik dan om te weigeren? Tijdens het schrijven ontdekte ik het werk van Joanna Russ, die met haar toch wel experimentele SF furore maakte in de jaren zeventig maar sindsdien in de vergetelheid dreigt te geraken (sommigen in het wereldje zien in de opkomst van cyberpunk zelfs een samenzwering om de feministische SF weg te drukken.)

Haar tweede boek is in ieder geval loodzwaar. Het gaat over een wat nichterig type die strand op een utopische planeet, daar lessen in telepathie krijgt en vervolgens naar de aarde terugkeert (en toch wel zin heeft in seks met vrouwen :), waar zeg maar de uitwassen van de jaren zestig heersen (beste gedeelte van het boek.) Lijkt simpel maar het is op zo'n hyperliteraire manier geschreven dat je op zijn Burroughs vaak niet weet wat er nou echt gebeurt, ook de structuur is zo anders dat het al je aangeleerde verwachtingen over hoe een verhaal dient te lopen er aan gaan. Beetje het As I Lay Dying euvel, houd er eigenlijk niet zo van als je achteraf een artikel over een boek leest en opeens realiseert: "huh, heeft hij dat en dat gedaan? Waar dan?"

Verfrissend (de juichende citaten op de omslag zijn typisch genoeg allemaal van collega schrijvers) maar ook erg vermoeiend. Echt zo'n boek wat je een tweede keer moet lezen.

(de juichende citaten op de omslag zijn typisch genoeg allemaal van collega schrijvers)

Ja, dat soort citaten hebben op mij niet het beoogde effect. Ik denk dan altijd: 'O, ze konden dus geen positieve recensie in een erkend blad vinden. Zal wel niks zijn.'

Maar ik zal eens kijken of de bibliotheek nog wat van haar heeft liggen. De naam komt me in elk geval niet bekend voor.

Ik denk dan altijd: 'O, ze konden dus geen positieve recensie in een erkend blad vinden. Zal wel niks zijn.'

Mmm, zo had ik het nog niet gezien. Ik denk dan: "een schrijvers-schrijver." (met de gevaren die dat impliceert.)

The Female Man schijnt haar meesterwerk te zijn (is ook vertaald.)

vrouwelijke SF.. Deirdre! Of was dat door een man geschreven... Sexuele (zelf)exploraties in een grot op ehm Mars ofzo ;) (en dat stond dan bij de B-kinderboeken in de bieb vroeger)

Hehe! Wim Gijsen was een man ja. Wel met een baard.

jammer :D

veel reisliteratuur gelezen de laatste tijd.

Bruce Chatwin -'In Patagonië'. Volgens Cees Nooteboom het beste reisboek ooit geschreven. Indrukwekkend is het zeker. Chatwin zwierf rond in Patagonië, kwam bij de mensen thuis en tekende hun bizarre verhalen op, becommentarieerd met een siberisch gevoel voor humor ('onderkoeld' geldt hier als understatement).

Cees Nooteboom - 'De wereld een reiziger', 'Voorbije Pasages', 'Een avond in Isfahan' en 'De zucht naar het Westen'. Een flinke verzameling reisverhalen. 'De zucht naar het Westen' gaat over een rondreis in de VS, de rest is van alles wat. Mooie verhalen, op de planning staan nog 'Rode Regen' en het dit jaar verschenen 'Verleden als Eigenschap'.

Iemand nog meer leuke reisliteratuur als tip? En geen Michael Palin noemen aub..

Marcellus Emants - Op Reis door Zweden (1877). Hilarisch. Beetje pedant mannetje af en toe maar mooie observaties en heerlijke taferelen die zonder meer subjectivistisch opgeschreven zijn.

Leuke reisliteratuur: Redmond O'Hanlon - Congo. Excentrieke Brit, altijd goed voorgelicht door zijn vrienden van SAS, reist af naar Congo om daar een dinosaurus te vinden maar treft gorilla-weesje.

Geen literatuur, wel amusant: Dagboeknotities van een landgenoot die per brommer van Suriname naar Patagonië is getuft.

En als je niet hecht aan bestaande landen en volkeren is er ook nog zoiets als SF.

hmm SF, dat is voor mij toch een tijd geleden. Enige SF die ik in de kast heb staan is 'Aan de andere kant van de deur' van Tonke Dragt dat o.a. over time traveling gaat. Ik wacht al 15 jaar op de beloofde opvolger ervan, maar Tonke neemt de tijd.

Weer een boek uit. Ik ben de laatste tijd toch meer van de boeken en minder van de muziek.

Hanif Kureishi - Gabriels Gave.
Gekocht in de ramsj, maar wat een fijn boek over een kinderachtige 16 jarige zoon van een mislukte popmuzikant (zat ooit in de band van Lester nog maar, waar is D. Bowie). Zoon heeft een gave, hij kan schilderen, filmen en luisteren (onder meer naar zijn dode tweelingbroertje). Kan gelijk verfilmd worden, maar had je ook anders verwacht van Kureishi?

Mikhael Bulgakov - Master i Margarita.
Heerlijk boek. Faust in Moskou tijdens de jaren 30. Complex maar het leest als een trein en het is vaak ook erg grappig op zo'n Russische manier. Bulgakov stierf in 1940 en het boek werd pas gecensureerd in 1966 als serie uitgegeven, waardoor het op een niveau wel een satire op Stalin en kornuiten moet zijn al is er veel meer aan de hand. En Margarita is de coolste vrouw die ik tijden ben tegengekomen in een boek.

Iemand Joseph O'Neills Netherland gelezen? Is één van mijn favoriete boeken van het afgelopen jaar, zo niet het favoriete. (De grote favoriete van de 'kenners' ook trouwens: als het om boeken gaat ben ik een keiharde rockist.) Mooi geschreven boek over cricket, de draad in het leven een beetje kwijt zijn, post-9/11 New York (zonder dat het vermoeiend actueel probeert te zijn) en nog meer cricket. En een beetje cricket in Nederland ook.

Verder niet veel (proza) gelezen de laatste tijd. The Confessions Of Max Tivoli (Andrew Sean Greer) is een mooi verhaal, maar het idee (iemand die als zeventigjarige geboren is en steeds jonger wordt) is een beetje te raar om in de buurt van zijn andere boek te komen. Michelle de Kretsers The Lost Dog heeft veel gemeen met Netherland, maar is in alles net iets minder.

oh ja Netherland.. inmiddels Oorlog en Vrede bijna uit. Nog wat epiloogjes, Tolkieniaans, iedereen trouwt en sterft. Completist die Tolstoj.
Pierre Bezoechov of Pjortr nogwat is de held van het boek duidelijk. Tolstoj moet zich alleen niet aan gefilosofeer en wijsneuzerij wagen (en dat doet ie nogal vaak) Zijn anti-Napoleon en Tsaar Alexander is SUPER-EUROPEAAN geloof je op een gegeven moment ook wel.

next de NY trilogie van Auster, schijnt goed te zijn.

Respect voor het doorploegen van Oorlog & Vrede. :)
NY Trilogie...is al weer een tijd geleden, vond het wel plezant maar niet echt wereldschokkend. Beetje arty Kafka reduceren.

Ondertussen zelf

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/9/92/Dreamsnake(1stEd).jpg

Moet destijds erg populair zijn geweest. En terecht. Mooi verhaal van een genezeres in een postapocalyptische wereld. Ze maakt gebruik van slangen (altijd goed natuurlijk) waaronder de droomslang van de titel, die helpt bij het verzachten van de overgang naar de dood. Helaas gaat die slang aan het begin dood dankzij een paar pummels en dat is een probleem want de slang komt van een andere planeet en is nogal zeldzaam. Avonturen door woestijn, bergen, vrije seksualiteit etc. Allemaal te gek, de aliens zal ze nooit tegenkomen (klasse) het slangenprobleem lost ze wel op (het einde vond ik trouwens wel een beetje te netjes alle eindjes aan elkaar knopen, maar dat mocht de pret niet drukken.)

ooit Ruimteverkenner Mark Stevens gelezen Omar? Laatst een interview met de schrijver (naam vergeten) daarvan in de VK.
prachttitel, maar die boekjes zijn nauwelijks meer te vinden. (En zullen ook wel zuigen want hij schreef ze gewoon om geld in de la te krijgen)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ruimteverkenner_Mark_Stevens

Uit die Wiki: "Socioloog Charles Windy was een van diegenen die vond dat de nieuwe maatregelen van de overheid de menselijke vrijheid teveel aantastten en riep op tot verzet." LOL. Wat een reeks weer. Pfff. Nooit gelezen (denk ik...misschien in een heeel ver verleden.)

gheheh.

. Daarop trokken de Hervormers de macht naar zich toe en dreven ze rigoureuze veranderingen door: al het verkeer werd stopgezet en de industrie werd grondig hervormd.

hee..

Pfff...ik las in de tussentijd weer een heleboel boeken (terwijl mijn vriend zich langzaam door het complete werk van James Joyce ploegde). Inmiddels heb ik toch een iLiad gekocht en ik ben er ontzettend blij mee. Daarop las ik bijvoorbeeld dingen van Vonnegut, Murakami en de gehypte Twilight-reeks. Hierbij de paar boeken die ik zou durven aanraden aan jullie. Netherland staat inmiddels op mijn te-lezen-lijstje!

* The road van Cormac McCarthy - Mijn boek van het jaar: een vader trekt met zijn zoontje door een postapocalyptisch landschap. Troosteloos en liefdevol tegelijk.
* Finding Moonshine van Marcus Du Sautoy - Het beste populair-wetenschappelijke boek over wiskunde dat ik ken, vooral omdat Du Sautoy zo persoonlijk vertelt.
* Het slimme onbewuste van Ab Dijksterhuis - Interessante dingen over onbewustzijn erg goed opgeschreven.
* Persepolis van Marjane Stratapi - Indrukwekkende strip over leven van opstandig meisjes in Iran.
* Castaway van Lucy Irvine - Waargebeurd verhaal over schrijver die advertentie zette `zoek vrouw voor jaar op onbewoond eiland'. De vrouw die meeging schreef na afloop zelf een boek dat beter is dan het zijne. Volslagen bizar verhaal.
* Leven uit het lab van Ronald Plasterk - Leuk om nu te lezen hoe hij als columnist veel feller en ongenuanceerder was dan als minister. Soms vliegt hij flink uit de bocht.
* De geluksvinder - Edward van den Vendel - Jeugdboek over een Afghaanse asielzoeker. Leek me niks, tot het me zeer dwingend werd aanbevolen. Bleek inderdaad zeer de moeite waard.

* Persepolis van Marjane Stratapi - Indrukwekkende strip over leven van opstandig meisjes in Iran.

film al gezien? boek zal wel beter zijn. ;)

De film heb ik inderdaad ook gezien, was eindelijk eens een goede boekverfilming. Doordat de tekenstijl hetzelfde was, klopte alles precies met hoe je het je voorstelde (dat gaat bij mij meestal mis met films van boeken). Maar natuurlijk is het boek toch nog beter, ik vond het raar dat een paar van de meest interessante stukken waren weggelaten in de film.

ah :) ik vond de film heel erg entoenentoenentoenentoen.

komt ook nog een The Road film aan, met Viggo Mortensen nog wel. Als ze maar niet teveel CGI gebruiken en gewoon die infernozooi ergens neerzitten. Goed boek inderdaad (ik zei ergens hierboven: korte postacopalyptische roman, vader + zoontje op weg door verschroeide aarde. erwtjes uit blikjes. rottende lijken. zou naar Hollywood kunnen, ware het niet dat het einde ietwat te droevig en spiritueel is. Heb je zo uit, dus zeker de moeite van het lezen waard.)
Dus benieuwd wat ze met 't einde doen.

* Castaway van Lucy Irvine - Waargebeurd verhaal over schrijver die advertentie zette `zoek vrouw voor jaar op onbewoond eiland'. De vrouw die meeging schreef na afloop zelf een boek dat beter is dan het zijne. Volslagen bizar verhaal.
Is ook verfilmd door Nicolas Roeg met Oliver Reed. Nooit geweten dat het een boekverfilming was, laat staan een waargebeurd verhaal.

ik vond de film heel erg entoenentoenentoenentoen.

Dat hebben de boeken ook wel een beetje, maar is dat niet inherent aan de biografie?

Dat hebben de boeken ook wel een beetje, maar is dat niet inherent aan de biografie?

waarschijnlijk wel ja, misschien ergert 't minder in een boek, of dat 't dan minder opvalt ofzo. Net zoals (wat mij betreft) het in een boek/roman veel minder erg is als er een groot tijdoppervlak wordt bestreken, terwijl een film toch eigenlijk maar beter in 1 hmm 1 periode van actie kan blijven. (Dus zeg maximaal een jaar)

heb afgelopen weekend hello america van ballard gevonden, ben erg benieuwd. nu nog wel even bezig met the warlord chronicles van bernard cornwell. overigens ook het allerallerallerlaatste deel van dune gekregen (geschreven door zijn nogal matig getalenteerde zoon, maar ik moest het toch hebben omdat ik een phanboi ben).

Alethea Hayter - Opium and The Romantic Imagination
Interessante studie naar de invloed van opium op dichters in de 19e eeuw. Destijds (begin jaren '60 met, terugkijkend, een fantastisch naïeve introductie van "opiaten zijn toch helemaal passe, waarom schrijf je daar nog een boek over!") redelijk beroemd boek. En controversieel liet ik me vertellen door de dame van de 2e hands boekwinkel die het kende...was zo blij dat ik het eindelijk had gevonden dat ik niet vroeg waarom het dan zo controversieel was (zal wel met het speculatieve Keats hoofdstuk te maken hebben.) Het zit vol interessante weetjes en ook al is de conclusie weinig shockerend (het maakt de talentloze niet op magische wijze tot een dichter maar de dichter die er gevoelig voor is kan er wel mee uit de voeten, maar oh de prijs die je betaald), moeten de hoofdstukken nadat ze je je de hele tijd heeft zitten opgeilen steevast met een moralistisch Anglo-Saksische one-liner worden afgesloten, is het gewoonweg zo elegant geschreven. Kortom puur leesgenot.

Philip K. Dick - Second Variety
Ik vond het na al die jaren tijd om weer eens in de korte verhalen van PKD te duiken, ooit wel eens een Bruna Zwarte Beertjes Omnibus van hem gelezen maar daarna vooral zijn romans. En dat terwijl zijn korte verhalen heel handig in iets van vijf delen chronologisch zijn verzameld. Dit is deel twee met werk uit de periode 1952-1954. De waanzin is nog op een afstand, wat me daarentegen opviel hoe de meeste verhalen ondanks galactisch avonturen, nare androïden gevuld met kernbommen, laserguns, een bijtend portret van de VS in de jaren 50 vormen: de nucleaire paranoia, frustraties door conformisme, grimmige huwelijksproblemen en in 'James P. Crow' een voor die tijd (voor de opkomst van MKL en Malcom X) nogal brutale aanval op rassendiscriminatie.

Snel door, want mijn Bookmooch stapel is niet tegen op te lezen.

Ray Bradbury - The Martian Chronicles
Verrassend anders dan ik had verwacht. Had nog nooit wat van Bradbury gelezen en deze werd me aangeraden. Toch begon ik met enige tegenzin aan deze zoveelste kolonisatie van Mars...na een bladzijde was ik meteen om. :) De miniatuur 'Rocket Summer' is meteen fantastisch, eigenlijk niet meer dan een omschrijving een winterlandschap dat veranderd wanneer de eerste raket naar Mars wordt geschoten, maar zo mooi geschreven. Daarna volgen hele onverwachte verhalen over Mars, erg vooruitstrevend voor 1950. Het is dat Terence Malick, met de snelheid waarmee hij werkt, waarschijnlijk niet meer zoveel films in zich heeft, want de sfeer deed me vaak aan van zijn films denken.

Titels die me zijn bijgebleven van mijn Ray Bradbury-verslaving:

The Illustrated Man
Fahrenheit 451
Something Wicked This Way Comes

Maar je mag ook voorrang geven aan je bookmooch stapel hoor. ;-)

Paul Auster - The New York Trilogy
was er behoorlijk van onder de indruk, al blijft wel 't idee dat alle 3 de verhalen uitgaan van een geniaal idee, maar niet echt een oplossing. Maar 't zijn dan ook geen standaard dectective-verhaaltjes. Voorbeeldje: in het eerste, meest filmachtige verhaal (er werd ook een graphic novel van gemaakt) ontdekt een private eye dat een man bepaalde "woorden" in een stad "loopt". Als ie zijn routes uittekent, maar daarna volgt een wending, en is dat idee verder niet meer van belang. Het 2e verhaal is spielerei, het derde is weer erg goed en creepy, paranoia, een man verdwijnt, laat een oeuvre aan geniaal ongepubliceerd werk achter en een lang vergeten jeugdvriend neemt zijn plaats in 't gezin in.

blijft wel 't idee dat alle 3 de verhalen uitgaan van een geniaal idee, maar niet echt een oplossing

ik bedoel een geniaal idee en dat dan niet echt wordt ingelost. Maar de trilogie als geheel is een vlot geschreven (en te lezen) aanrader.

*Cees Nooteboom - Verleden als Eigenschap
Bloemlezing van columns uit de jaren '60. Geeft een mooi tijdsbeeld van het Europa van die tijd.

*Bruce Chatwin - Songlines
Stelt niet teleur. Reisobservaties, ontmoetingen met Aboriginals en aan het eind veel onderbrekingen die het wezen van het boek blijken, namelijk citaten uit wereldliteratuur over de mens, zijn bewegingsdrang en alles dat daaruit voortvloeit (eigenlijk de hele mensheid).

*Italo Calvino - De betoverde tuin
Een verzameling verhalen uit hele oeuvre van Calvino. Fantastisch. Kan niet wachten nog meer Calvino te gaan lezen. Ogenschijnlijk simpele verhaaltjes die helemaal niet zo simpel inelkaarzitten als je ze uit hebt. En humor, er valt een hoop te lachen ook.

*Cees Nooteboom - Allerzielen
Mooie, scherpe metafysische observaties vermengd met een liefdesverhaal met vooral Berlijn als podium. Metafysica heeft wat teveel aandacht, ik had meer willen lezen over wat er nu echt gebeurt.

*Gerard van Westerloo - Niet spreken met de Bestuurder
Nederlandse politiek op de schop. Hilarisch en triest tegelijk. Leest als een spannende thriller. Aanrader.

B.F. Skinner - Walden Two
Toen ik sociologie studeerde kregen we natuurlijk de hele geschiedenis van de sociologie voor ons kiezen en daar zaten stromingen bij Positivisme (Comte), Marxisme, Structureel-Functionalisme (Parsons) waar ik weinig mee had. Maar geen was zo vervelend als het Behaviorisme dat was komen overvliegen uit de psychologie. Nu wist ik dat B.F. Skinner, de belangrijkste denker van het Behaviorisme, ooit een utopische roman had geschreven die in theoretische sf kringen in hoog aanzien staat dus ik dacht "laat ik die eens gaan lezen." Wat blijkt? Fantastische boek! Waarschijnlijk niet voor iedereen, want eigenlijk is het alleen maar een lange rondleiding door een denkbeeldige utopische gemeenschap eind jaren veertig, het zal wel beroepsdeformatie zijn maar ik heb me geen seconde verveeld. Bomvol intrigerende ideeën en vreemd genoeg weinig gedateerd. En Skinner zelf, die ik altijd een beetje een creepy ratten-door-het-doolhof-jagen figuur vond, komt over als een uitermate intelligente en menselijke denker. Kortom, een van de beste sociologie boeken ooit (dat het fictie is maakt verder niet uit, zouden ze meer moeten doen. :)

Joan Didion - The White Album
Nee, gelukkig niet een diepgravende analyse van elke centimeter tape van The Beatles maar een verzameling essays/artikels over jaren 60 en afwikkeling daarvan. Didion kende ik alleen maar indirect en van een artikel dat ze ooit over The Doors schreef (heel mooie impressie over de godvergeten saaiheid van het studiobestaan), dat komt gedeeltelijk terug in he titelstuk, een soort megamixartikel over Californië circa '68. Erg goed, heel L.A, mooi geschreven, de paranoia ligt steeds fijntjes aan de rand van de perceptie. De andere stukken zijn hit&miss, maar vooral hit.

Gary Gutting - French Philosophy in the 20th Century
We hebben het hier wel eens over digitaal lezen gehad. Pfff, wat een zware bevalling is 400 pagina's pdf en dat op semi-bekend terrein. Titel zegt het al. Mooi helder geschreven overzicht dat zowel goed werkt als introductie maar ook voor de wat gevorderde bepaalde lacunes wegneemt, als wat was er voor Bergson? Wat gebeurde er zoal tussen de wereldoorlogen? De hoofdstukken over Sartre en Foucault (duidelijk zijn specialiteit) zijn te lang en je krijgt het idee dat hij op een gegeven moment dacht "merde, ik ben al op 300, nou nog even snel Deleuze, Lyotard, Levinas afraffelen." Les Nouveaux Philosophes worden heel geniepig in een alinea afgehandeld...net genoeg.) Maar daar krijg je wel weer een van helderste en eerlijkste analyses van Derrida voor terug, dus je moet ook niet teveel klagen. En elk hoofdstuk krijgt een treffend citaat van Proust mee (daar moet ook wat werk in hebben gezeten ;)