Gejuich over en bewieroking van de nieuwe Daryll-Ann (en een vraag)

dat waren er drie:
-perpetuum mobile van einstürzende neubauten
-auf der maur
-we shall all be healed van the mountain goats

Je kent dus het gehele oeuvre en vindt het niks. Je kunt het ook gewoon opgeven en je van commentaar onthouden natuurlijk.

nou, dat hoeft niet lijkt me. het zou alleen wel fijn zijn als er wat duidelijkheid wordt gegeven over het "waarom". telkens (r heeft er nogal een handje van) een ongefundeerde afkraakmening moeten lezen is nogal afstompend, oninteressant & vermoeiend. met een gedegen argumentatie kan het juist een impuls aan een/deze éénzijdige discussie leveren.

ik vind het een flutband omdat ze ver-schrik-ke-lijk saaie, brave en spanningsloze ribbroek- en pullovermuziek maken, die alsmaar keurig binnen de lijntjes kleurt, nergens emotionele uitersten of fijnzinnig sarcasme bevat (zoals je dat bij the smiths en belle & sebastian zo mooi tegenkomt) en over 't algemeen een soort ongevaarlijke weekheid uitstraalt die ik associeer met the carpenters, the byrds, the eagles, the beach boys en andere wuss-bands.

laat mij een uur lang naar daryll-ann luisteren en ik ga zelfs the strokes goed vinden.

Nondeju, daar noem je me toch een paar geweldige bands! Ja, the Carpenters ook ja!

Punt is: de meeste mensen zullen D-A niet zozeer waarderen vanwege hun experimenteerdrift (al blijf ik erbij dat Weeps het idee van een liedjesplaat oprekt) maar vanwege hun melodische vernuft. Dat gebeurt allemaal binnen de grenzen van de conventionele liedjesvorm en daar moet je inderdaad van houden. Als dat enorme knappe melodieen oplevert, en daar heeft Daryll-Ann een handje van, dan hoor je mij niet mopperen. En dan is er tekstueel nog geen reet gebeurd.

Maar het moet je wel raken. Bepaalde bands in het Daryll-Ann genre zijn wel heel vlak en emotieloos.

Dat gebeurt allemaal binnen de grenzen van de conventionele liedjesvorm en daar moet je inderdaad van houden.

Ik houd heel erg van conventionele liedjes. En van melodisch vernuftige bands met conventionele liedjes als Supergrass, Masters of Reality, The Beatles en The Posies.
Maar wat ik heb gehoord van Daryll-Ann heeft me tot nu toe weinig gedaan. Wat zou het verschil kunnen zijn?

En die kritiek op Daryll-Ann live deel ik absoluut niet. Heb ze ten tijde van weeps en happy traum regelmatig gezien en elke keer stond ik bij Low Light (altijd tweede nummer in die tijd) met waterige ogen. Dat heb ik bij bettie serveert nooit gehad met die tweederangs-zang.

En dat vraag ik me dus ook elke keer weer af. Zelf denk ik dat ik om te beginnen de stem niet trek en inderdaad een soort spanning mis.

Overigens Olaf, als Muse voor jouw een grenzenoverschrijdende band is moeten we dan niet concluderen dat je gewoon een heel andere smaak hebt dan Rebisolleke(?), in elk geval een andere dan ik. Muse raakt me vaak wel trouwens, dat kan ik van Daryll-Ann dus niet zeggen.
Bettie Serveert vindt ik trouwens ook geen indrukwekkende concurrent (40+ band). Neem liever Min of Suimasen of -misschien íets meer richting liedje- King Me, Blimey! of zelfs Johw Wayne Shot Me.

Nog zo'n niet-snapper meldt zich. Bij de laatste Teenage Fanclub (2001 alweer) had ik het ook trouwens (het niet kunnen vinden van een emotionele band), terwijl de voorganger waarschijnlijk mijn favoriete conventionele gitaarplaat ever is.

Lijkt me nogal een boute uitspraak op dit forum, of gaan we in het vervolg nog alleen maar positieve commentaren lever. Misschien kunnen we de naam van het forum beter veranderen in "De Positivo's"!

en inderdaad, 'je van commentaar onthouden' als iemand een topic over een nederlandse flauwekulband begint, dat kun je niet van me vragen.
van niemand hier waarschijnlijk.

hoezo? is toch een van de betere gitaarpopbandjes van de afgelopen 12 - 13 jaar? nee laten we lekker gaan discussieren over rappers...

anyway ik ben heel benieuwd naar de nieuwe, vond Trailer Tales erg mooi al is het live een tikje suffig allemaal

nee, die daryll-ann plaat ook niet!
(hahahahaha wat een fantastische grap)

Maar 't is toch heerlijk af en toe je subjectieve mening (no pun intended) te gevenn? Vooral over dignen waar je terecht een schijthekel aan hebt?

te gewoontjes denk ik

precies, gewone muziekjes met gewone tekstonderwerpjes door gewone mensen voor gewone mensen met gewone leventjes (vol gewone probleempjes) en gewone visies en gewone relaties en vooral een errug gewone muzieksmaak.

Muziek over gewone leventjes met gewone probleempjes vind ik over het algemeen wel OK.
Stukken beter in elk geval dan wanneer het gaat over pooier-leventjes met bling bling/bitch-probleempjes, of over Martiaanse invasies, topografische oceanen of karmapolitie.

Ik las eens een interview met een van die kabouters in de OOR. Over die caravan van hem en dat hij zijn teksten zo serieus nam, en niet begreep waarom andere artiesten hun teksten wel uitlegden. het ging maar door, het leek wel alsof hij het toch wilde uitleggen. Maar de OOR man vroeg niet door, as always.....
Nu schiet het met te binnen dat dat begin 2002 was, de winter waarin mijn vrouw en ik in een scheiding lagen.

Herinneringen aan daryll ann, dat zijn geen goede.

Precies. Daryll-Ann lijkt altijd zo ontzettend haar best te doen niet te gewoontjes over te willen komen. De nummer klinken iets te vaak alsof de band heel erg haar best wil doen te voorkomen op internetfora uitgemaakt te worden voor gewone mensen met gewone leventjes (vol gewone probleempjes) en gewone visies en gewone relaties.

Maar goed, die nieuwe plaat was gisteren al uitverkocht. En het voetbal was ook al niks. :(

hoezo niet? psv en feyenoord hebben toch allebei verloren?

Pfff......Mensen doen ook erg hun best om Daryll-Ann dingen allerlei toe te dichten :-)

Dan kunnen ze toch gewoon piep-knor electronica gaan maken? Waarom moeten ze nu weer zo moelijk doen? :-)

alsof ieder muzikantof band altijd maar moet vernieuwen? wat een gelul. zolang ze het zelf willen en er een paar mensen het mooi vinden, gewoon lekker doorgaan.

maar waarom lijkt dat altijd in te moeten houden dat er grenzen verlegd worden (iets met electronica of feedback of concept-albums over de ramp met de estonia). waarom is gewoon een *nog* mooier liedje willen proberen te schrijven dan het vorige niet genoeg 'vooruitgang' voor de band zelf én de luisteraar?

*Er is slechts plek voor 95% van alle gitaarbandjes natuurlijk...

De hele discussie doet me sterk denken aan het gedicht "Dichterschap" (1945) van J.C. Bloem, dat ik hierbij dan maar van toepassing verklaar op het complete oeuvre van Daryll-Ann:

Is dit genoeg: een stuk of wat gedichten,
Voor de rechtvaardiging van een bestaan,
In 't slecht vervullen van onnoozle plichten
Om den te karige brode allengs verdaan?
En hierom zijn der op een doel gerichten
Bevredigende dagen mij ontgaan;
Hierom blijft mij slechts zelf en lot betichten
In zicht van 't eind der onherkeerbre baan.
Van al de dingen, die 'k in dromen zocht –
Erger: van alle, die ik wèl vermocht,
Is, nu hun tijd voorbij is, niets geworden.
En ik kan zelfs niet, als mijn onbevreesd
Erkennen mij verwijst naar de verdorden,
Aanvoeren: maar mijn bloei is schoon geweest.

misschien dat zich iemand hier geroepen voelt om
hier, in dit verband, een eigentijdse invulling aan te geven?

Op de eerste plaats: Luister naar Weeps, luister naar Seaborne West en je hebt aan twee handen lang niet meer genoeg.

Op de tweede plaats: iemands leven is nog niet vruchteloos als deze persoon Anjou niet weet te vermaken.

Op de derde plaats: Daryll-Ann wordt gerund door mensen met een voltijdsbaan ernaast. Hebben ze tussen de bedrijven door ook nog eens een paar prachtige platen gemaakt, waarvan eentje vaak wordt genoemd als mooiste ooit in nederland gemaakt. Ja, ook door mensen die ik serieus neem. Zoals mezelf :-)

Tja. What can i say? Ziggezagge!!!

ik ben toch vaak leuk hoor, zeker wel, vraag mijn moeder maar eens

Met jouw moeder heb ik het over heel andere dingen.

of

Praten komt er meestal niet van.)

Ik ben heel benieuwd naar de nieuwe Daryll Ann!

laat dan maar liggen. voor sommigen is de drager belangrijker dan het gedragene. jammer, jammer, jammer.

Het doet me nog steeds allemaal geen hol, helaas.

Vind Daryll-Ann wel een stuk dieper gaan dan Matthew Sweet, met alle respect...

Om er nog een schepje bovenop te doen, Jurgen: ik heb al jaren een LP-speler, maar nog altijd geen eigen CD-speler >:-).

Ben er inmiddels trouwens achter gekomen dat ik ook Clean nog heb liggen (op CD trouwens). Beide nog eens beluisteren en ik kan me de enthousiaste verhalen wel voorstellen. Blijft het een feit dat ik er maar niet warm van kan worden. Slechts hier en daar weten ze de juiste snaar te raken. Ik zal die nieuwe iig. toch maar eens gaan beluisteren (in reallife natuurlijk, er gaat niets boven een flink fysieke drager ;o). Daar wordt een mens tenslotte hooguit rijker van.

misschien is deze draad wel het beste te besluiten met een citaat:
"Daryll-Ann, Daryll-Ann ... whatever it is, JUST SAY IT!"

shouts to main man qK, die in het DA-lemma van de All Music Guide die eerste HUT-ep terecht van groot belang acht!

Over Daryll Ann, ik kan me voorstellen dat men ze wat saai of vlak vindt. Ik heb zelf alleen Trailer Tales, die ik nog niet echt goed heb beluisterd, maar hij is tenminste nog een aantal luisterbeurten waard.

On-topic: (zeer) binnenkort trouwens meer over Daryll-Ann.

Om mijn persoonlijke nieuwe hoofstukje Daryll-Ann af te sluiten: ik houd het op Weeps: heel aardige plaat. Op Clean staat net te weinig rommel om hem weg te doen. De band als band verdwijnt weer naar de periferie van mijn bekrompen blikveld.

De band heeft ze op haar eigen website verzameld.