Onvermijdelijke Metal-platen

http://www.rockandmetaldomain.co.uk/judas5.jpg

U kunt nog steeds een avondje stappen met Rob Halford:

http://www.recon.com/PENDELTON

lol

Body hair: Hairy.

Binnenkort uitsluitsel in deze op mijn blog :)

Of anders een gaststuk. :) Ik zie sowieso in deze draad potentieel voor een reeks stukken over metal (misschien ieder een album waar je altijd je ei over kwijt wilde.) Anders geef ik binnenkort zelf wel even de aftrap.

ja precies Hiram bij de Subs hup.

ik heb hiram ooit een duostuk voorgesteld over wat nu de beste metallicaplaat is, maar dat is door drukte mijnerzijds nooit zover gekomen.

Nou dat kunnen jullie nu goed maken. Er was toch geen deadline afgesproken in ware Subs traditie, nietwaar? :)

Misschien dat ik Helloween weer eens in ere ga herstellen maar dan moet ik het wel weer eerst eens gaan luisteren.

mmm, we kunnen er ook [snel tromgeroffel ergens raar in het geluidsspectrum hangend] De Definitieve Wat Is De Beste Metallica Plaat Serie van maken. Dan neem ik natuurlijk ...En Gerechtigheid Voor Allen want die vind toch nooit iemand de beste, terwijl die dat vanzelfsprekend wel is. :)

Nog even doorzagen over Priest: niets tegen hun jaren tachtig party-metal, maar de ware juwelen stammen toch van een decennium eerder.

Oordeel uiteraard zelf:

En zo nog wel meer.

ja, dan ga ik voor ride the lightning natuurlijk. maar dat is logisch.

Misschien dat ik Helloween weer eens in ere ga herstellen maar dan moet ik het wel weer eerst eens gaan luisteren.

Ik heb The Best Of nog en muzikaal staat het nog als een huis, vooral de Weikath/Hansen-solo's, maar die sneue blije verhaaltjes kunnen echt niet. Het nummer dat nog het beste werkt is 'Ride the Sky', een pure thrasher helemaal uit het begin nog met Kai Hansen op zang. Die heeft een snerpend hoge metalfalset waar zelfs die van King Diamond bij in het niet valt.

@ Sebastian: Intrigerende keuzes... "Dreamer Deceiver" is een typerend tenenkrommend slechte overschatting van de eigen mogelijkheden, Killing Machine / Hell Bent For Leather daarentegen is inderdaad hun beste plaat.

Gastbijdrage, ja, is misschien gezien de discussie hierboven inmiddels wel een serieuze optie. Eerlijk gezegd wilde ik het al aanbieden, maar ik vind het ook nog steeds wel een beetje bezwaarlijk om de subs buiten de forumdumphoek met nóg meer ouwe metal geneuzel op te zadelen... en het wordt nog een lang verhaal ook. Eerst maar eens afmaken ;)

Helloween is wel iets waar ik vroeger van gehouden heb maar waarvoor de liefde behoorlijk is bekoeld. Was al bij Keeper... no. 2 over trwns.

Ik ben qua Helloween ook altijd van de eerste mini / Walls Of Jericho / Kai Hansen geweest. Goeie vlassnor met krullenmat ook, zó duitsch.

Eerlijk gezegd wilde ik het al aanbieden, maar ik vind het ook nog steeds wel een beetje bezwaarlijk om de subs buiten de forumdumphoek met nóg meer ouwe metal geneuzel op te zadelen...

Totaal geen bezwaar natuurlijk. Bovendien is metal tijdloosch.

Mmm, kijk als je over Judas Priest gaat schrijven, dan kunnen we allemaal onze eigen favorieten doen.

Tenzij er heel veel Metallica slots worden vergeven, ik dacht dat iedereen hier vanochtend rollebollend MOP zat op te eisen...met een wijsneus die aan de zijlijn stelt "Ze waren alleen goed met Mustaine."

I call MOP! Hoewel ik ook wel wat voor Garage Revisited / Inc. voel. Martijn tH St. Anger?

Ik ben gewoon een MoPper hoor. Ik vind St. Anger niet het drama dat veel mensen er van maken. Het is een bovengemiddelde metalplaat, maar het is geen MoP.

Ik kan nooit kiezen tussen Ride the lightning en Master Of Puppets... de eerste heeft meer sfeer... (en dat is Mustaine nog wel toe te schrijven want veel nummers stammen nog uit zijn tijd).

St. Anger is hooguit gemiddeld, die sound vind ik geen probleem. Dat rauwe dan gaan combineren met ctrl-c/ctrl-v, dat is de grootste zonde.

Oef, dit gaat richting een mexican stand-off.

We hebben dus ook nog de optie: schrijf maar raak over uw miskende/herontdekte metalfavoriet.

Intrigerende keuzes... "Dreamer Deceiver" is een typerend tenenkrommend slechte overschatting van de eigen mogelijkheden, Killing Machine / Hell Bent For Leather daarentegen is inderdaad hun beste plaat.

Qua beste plaat zit ik ergens tussen Sad Wings of Destiny en Sin After Sin in. Die platen fascineren door hun vele invloeden. Een nummer als Epitaph is pure Queen en bevat enkel maar zang en piano:

Last Rose of Summer is een welhaast folky te noemen ballade op akoestische gitaar:

En een nummer als Here Come the Tears gaat van folk naar pianogedreven ballade naar epische galmbak in slechts 3 minuten:

Kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Ik had even goede hoop op Nostradamus, maar dat bleek vergeefs. Priest verkiest het enkel nog oersimpele muziek te maken.

In het kader van het Subjectivisme: wat als ieder van jullie schrijft over elke plaat van Metallica - wellicht inclusief the No Life 'Till Leather demo (eenvoudig te vinden op een blogspotje), de Creeping Death maxi en The $5.98 EP: Garage Days Re-revisited? Het lijkt me fascinerend te zien op welke verschillende plekken men uitkomt na een gemeenschappelijke start. Het zou ook weer heel wat nieuwe content op de site inhouden... Zomaar een ideetje.

Over smaak valt te twisten enzo, maar Halford is toch veel te beperkt, te 'Birmingham' om een Freddie Mercury te kunnen doen, hoe graag hij ook wil, en z'n bandje is ook niet voor proggrootheid in de wieg gelegd. Behalve die ingehuurde drummer op Sin After Sin natuurlijk; mooi verhaal, dat...

*niet* te twisten. enzo.

queen en priest in één zin. tja. ze zeggen weleens dat dubbel negatief weer positief wordt, maar in dit geval is dubbel negatief heel erg dubbel negatief.

Mijn verwijzing naar Queen doelde op een invloed, niet op gemeenschappelijke kwaliteit. Interessante vraag overigens hoeveel Priest naar Queen gekeken heeft. Halford kwam pas rond Hell Bent For Leather/Killing Machine als leren heer voor de dag. Ik dacht dat Freddie toen al een tijdje zo rondliep. Wellicht dat Halford, die toen nog in de kast zat, in Freddie een groot voorbeeld zag?

Priest had in het begin zeker een te grote broek aan, maar ik mag dat wel. Gold dit niet net zo goed voor Deep Purple Mk1 of - ik noem maar een zijstraat - al die thrash- en speedmetalbands die steevast hun drummer en/of zanger (of ‘zanger’) voorbij sjeesden? Ik zie dit als charmant en bovenal essentieel onderdeel van de metalgeschiedenis – intentie en D.I.Y. is altijd belangrijker geweest dan vakmanschap -, en vind het oprecht jammer dat autotuners, triggering en Pro-Tools dit een halt hebben toegeroepen.

Enfin, Priest dus: het verhaal van vijf jongens die de staalfabriek proberen te ontlopen door groot te denken. De hardrock was in hun tijd ook technisch hoogstaand - de slons werd pas met Venom geaccepteerd -, dus wat konden ze anders? Zelfs het simplistische Motorhead wist wat spelen was. Toen Priest de muziek verkoos die technisch, en wellicht intellectueel, bij hun niveau paste, werd het voor mij een stuk minder interessant. Ik zie The Rage als hun laatste echte hoogtepunt.

Gelukkig namen de knapen van de N.W.O.B.H.M. het toen van hun over. En ook continentaal Europa bleef niet achter: Sortilege bijvoorbeeld, heeft ook duidelijk zeer goed naar Priest geluisterd.

Interessante vraag overigens hoeveel Priest naar Queen gekeken heeft.

Veel, en dan gaat het niet om het leernichtimago, maar juist om de muzikale invloeden in de periode vóór Hell Bent die je hierboven aanstipt.

Dat de muziek van Queen van grote invloed was is evident en geen vraag meer. Maar betreffende imago was Halford de eerste jaren duidelijk zoekende. Pas als leernicht voelde hij zich comfortabel, bleek, want dat is nooit meer veranderd. Mijn vraag blijft: waar haalde hij daarvoor zijn invloeden vandaan. Eenieder kan zo zijn vermoedens hebben. Maar ik heb er nooit iets over gelezen dat uit Halfords mond kwam.

Bolan? ABBA? KK had vroeger altijd een grote witte hoed op in navolging van Hendrix. Ergens op YouTube staat een mooi filmpje uit die tijd bij the Old Grey Whistle Test, Halford met lange blond vlashaar, bellbottoms, wat je zegt, grotere broeken ;-) Ze hebben in het begin ook een tijdje een zwarte drummer gehad!

Village People?

Nee, toch 'gewoon' Robert Plant dus:

The Old Grey Whistle, met de nummers Dreamer Deceiver (jawel) en Rocka Rolla. Mooie opnames, dat.

Er is ook een filmpje te vinden van, ik meen, Exciter, met Rob in ruimzittend wit. Heel erg ABBA.

Bowie zou ook een invloed geweest kunnen zijn, en, wederom, opteer ik voor Freddie, omdat de invloed van Queen zo duidelijk was. Waarom je enkel tot de muziek beperken, niet?

Ook een optie: David en Freddie waren kameleons en wellicht probeerde Rob dat na te doen. Per plaat een ander uiterlijk. Hij was er enkel niet zo goed in. Toen het imago van leernicht aansloeg - Priest is jarenlang straatarm geweest - koos hij eieren voor zijn geld.

Nogmaals, iemand bekend met een interview waarin Halford hier uitputtend over spreekt?

Dat filmpje, inderdaad.

En hier dat Exciter:

heh die zanger (Halford als ik de draad niet kwijt ben) doet me denken een Ierse stand-up comedian die zo'n bekende grap over Ironic van Alanis heeft. Met een soort cocker-spaniel haar ofzo.

(ik bedoelde dus de zanger in 't filmpje van Old Grey Whistle)

Kijk vooral ook Dream Deceiver. Robs hondenblik aan het einde is werkelijk prijsloos.

Er is ook een filmpje te vinden van, ik meen, Exciter, met Rob in ruimzittend wit. Heel erg ABBA.

Ja, daar refereerde ik ook aan :)

Even gezegd hebbende dat ik het eigenlijk helemáál geen interessant onderwerp vind (m.i. was niet Halford maar Downing hét stijlicoon van de band), uit de Priest biografie van Martin Popoff, in het Hell Bent For Leather hoofdstuk (1979):

"Rob had said he always had had a problem with the band's wimpy attire, butted up against such, loud, forceful music. Fed up with stealing things out of his sister's closet, it dawned on him that two worlds he was a part of - the heavy metal and the homosexual - wore the same clothes. Into a leather shop in London called Mr. S, and the proprietors started loading Rob and K.K. up with gear that sent the image even further into the world of S&M. Priest's trademark look was born."

Ik geloof niet dat er in de voorgaande hoofdstukken veel gesproken wordt over Halford's kledingkeuzes. En terecht ;)

In een poging de discussie voorlopig weer even van Priest vandaan te sturen, ik ben het totaal niet eens met Sebastian's opmerking dat het interessant is als een band boven zijn macht grijpt. Doe liever gewoon waar je goed in bent, toch?

x-post

Doe liever gewoon waar je goed in bent, toch?

Dat geldt voor sommige bands wel en voor andere weer niet. Kwestie van smaak en voorkeur. Van sommige bands pik je waar je andere bands voor verkettert. Zo werkt dat bij mij althans.

Van sommige bands pik je waar je andere bands voor verkettert.

Dan grijpen die 'sommige' bands dus niet boven hun macht, en die 'andere' wel.

Ik ben van mening dat je bij het hanteren van dat soort categorien niet ontsnapt aan enige hypocrisie. Je vind iets simpelweg goed of niet en gaat desgevraagd pas daarna op zoek naar argumenten en rechtvaardiging.

Zeker, maar ik zie niet in waarom dat het hypocriet of minder waar zou maken. Lees 'boven de macht grijpen' anders maar gewoon als 'doen waar je niet goed in bent'.

Voor de duidelijkheid: Ik hou inderdaad in het algemeen meer van drie-minuten/drie-akkoorden heavy metal dan van prog, maar er zijn progbands die ik beter vind dan Priest (Rush, oude Genesis).

Zeker, maar ik zie niet in waarom dat het hypocriet of minder waar zou maken.

Het lijkt me dat zulke 'regels' enkel waar zijn voor jezelf. Daar is verder niets mis mee, tenzij je andere mensen en 'hun' bands daar juist op afrekent. Dan is het hypocrisie. Op iedere regel die ik voor mijzelf kan verzinnen, weet ik ook weer uitzonderingen te bedenken. Ik verwacht daarom van niemand een waterdicht verhaal. En glimlach vriendelijk als iemand beweert dat wel te hebben. Dat kan aan mij liggen.

Het lijkt me dat zulke 'regels' enkel waar zijn voor jezelf

De regel lijkt me redelijk universeel ("band X doet hier iets waar ze niet zo goed in zijn; ik zet maar rap weer eens wat anders op"), maar dat zegt uiteraard niets over de jou of mijn individuele waardering voor band X. Jij vindt kennelijk dat Judas Prog best de moeite van het luisteren waard is, ik niet.

Hoe definieer je 'ergens niet zo goed in zijn'? Muzikale competentie? Dat zou dan inhouden dat de kwaliteit van muziek samenhangt met instrumentbeheersing, terwijl ik genoeg bands ken die hun karakter en kwaliteit juist uit een beperkte beheersing haalde. Dat was onder andere de charme en kracht van de vroege psychedelica en de vroege punk. Dan kun je komen te praten over instrumentbeheersing binnen de context, maar dat is hetzelfde probleem enkel vooruitschuiven. Want welke band wel functioneert binnen z'n context en welke niet, dat bepaal je puur zelf, en volgens mij echter via smaak, niet via universele objectieve regels.

Zo vind ik dat de oude Priest wegkomt met z'n pretenties en dat de hedendaagse, 'competente' Priest enkel maar volgens een formule werkt, die ik nogal saai vind. Andere mensen vinden weer wat anders.

Ergens niet goed in zijn mag je van mij best vertalen in muzikale competentie (al speelt zoiets als stom toeval uiteraard meestal ook een rol), maar die muzikale competentie omvat meer dan alleen het technische aspect van instrumentbeheersing, namelijk uiteenlopende, moeilijk te definiëren (en om het extra ingewikkeld te maken, voor een deel ook van techniek afhankelijke) zaken als gevoel, persoonlijkheid, charisma, hooks, goeie liedjes/riffs, het conceptueel samenvallen van muziek-tekst-imago, bandchemie, het kiezen van de juiste producer/productie enzovoorts enzovoorts. Halford mist met name de persoonlijkheid, de juiste frasering en het gevoel voor melodie om, zoals ik al zei, 'een Freddie Mercury' te kunnen doen. Hij komt er inderdaad niet mee weg, om jouw woorden te geruiken. Ik heb sterk de indruk dat hij ook technisch tekort schiet maar ik ben geen zanger dus daar kan ik niet echt over oordelen. Ik houd trouwens zoals ieder welhorend mens van functionele techniek, en dat heeft meer met gevoel voor de juiste muzikale keuzes te maken dan met een flitsende instrumentbeheersing.

Zo vind ik dat de oude Priest wegkomt met z'n pretenties en dat de hedendaagse, 'competente' Priest enkel maar volgens een formule werkt, die ik nogal saai vind. Andere mensen vinden weer wat anders.

Er zit natuurlijk nog wel iets tussen de oude progPriest en de hedendaagse 'competente' Priest, namelijk de geweldige band van begin jaren tachtig, toen ze vaak precies deden waar ze goed in zijn.

En ja, ik kan hier inderdaad wel overal braaf ende saai 'naar mijn smaak' / IMHO toevoegen, maar dat zijn van die discussiemoordenaars, vind je niet? Dit is het forum der subjectivisten, dus die toevoeging is min of meer te allen tijde geïmpliceerd ;)

ik was ondertussen hier..

Darkthrone - Transilvanian Hunger
jaaaa omgekeerde geheime haatboodschappen!!! Tipper Gore!!
zie ze zitten:
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/72/Darkthrone.jpg
ik word er vrolijk van (foto en plaat) die gast link heeft wat van Matthijs van Nieuwkerk en die knakker rechts is die loser uit American Movie, of gewoon Steve Buscemi :)
die gast links is trouwens inmiddels "school teacher", vraag me af welk vak. (of zou ie groep 3 kindertjes lesgeven) Kan allemaal in Noorwegen kennelijk en dat terwijl Transilvanian Hunger gewoon nog met Arische stickers kwam (en ze wilden "We would like to state that Transilvanian Hunger stands beyond any criticism. If any man should attempt to criticize this LP, he should be thoroughly patronized for his obviously Jewish behavior") Maar goed, dat was ironie natuurlijk :)

de muziek is een soort kapotte cassette. Op een vreemde manier wel lekker. Als je op de drums gaat letten ga je helemaal wappie, de tiktaktiktaks beginnen een soort nieuwe patronen te vormen (interne?) Nou ja.. en de gitarist maar de hele tijd zijn 3 a 4 heen en weer notende loopjes spelen. As Flittermice As Satans Spys is geloof ik mijn favoriet. Goeie break, goed dissonant-noise-opbouw-stukje en.. natuurlijk.. die reverse-message. :)

en nu ga ik lekker de biografie van Vargie lezen.

Jawel, maar juist omdat dit het forum van de Subjectivisten is, vind ik de stelligheid die ik in je antwoorden denk te lezen, dat de kwaliteit van muziek objectief te categoriseren valt, vreemd. Je schrijft "band X doet hier iets waar ze niet zo goed in zijn" en lijkt dat als feitelijke constatering te nemen. Ik denk dat je op metalforums weinig bijval vindt voor de stelling dat priest ooit boven zijn kunnen opereerde. Velen zullen vinden dat Priest juist precies deed waar het goed in was, dat altijd heeft gedaan en wellicht nog steeds doet. Ga je nu beweren dat deze mensen ongelijk hebben en dat dit verder los staat of hoort te staan van hun individuele waardering voor de band? Dat lijkt me een lastig vol te houden positie.

Voor de volledigheid: bij mij stopte de waardering met het geweldige Defenders of the Faith. Turbo en Ram It Down maakten duidelijk dat Priest juist als formuleband boven zijn kunnen opereerde. Het steeds weer opnieuw schrijven van dezelfde kraker is hen niet gegeven. Iron Maiden is daar bijvoorbeeld een stuk beter in.

Dit citaat uit een oude ILM Thread somt het voor mij perfect op:

'As is well known, the attempt to make a movie about Rob Halford's departure from Judas Priest, and his replacement by Tim 'Ripper' Owens, a singer for a Priest cover band, was made into an insipid movie called 'Rock Star', in which all the characters were demetallized. Here, the celebrated freelance team who brought you 'Ralf Hutter's Date', ILX Film and Video, write the script that should have been, for the movie that should have been, and bestow upon it the title it should have had too: Metal God.
(Scene: A rehearsal room somewhere in Birmingham. Glenn Tipton (gtr, left channel), KK Downing (gtr, right channel) and Rob Halford (The Metal God) are writing a new song. All have comically thick Brummie accents. In addition, and in an unforgivable lapse in taste on the part of the scriptwriters, Rob Halford has a slight lisp.)

Rob (chewing pen, notebook on knee): I've got this idea, see, for a song where an implacable being comes from the Heavens to wreak vengeance upon the Earth. But what should I call this monstrous vision of destruction?

KK: How about calling this feasome bringer of doom the… I don't know, the 'Painkiller'?

Rob: Sorry, we've used that one.

Glenn: 'Invader'? 'Exciter'?

Rob: Used 'em both I fink.

KK: Hmmm. 'The Sentinel'?

Rob: Used it...

KK: 'The Burninator'!

Rob: That's it! That's it! The Burninator! (suddenly inspired, starts to sing lyric, scribbling all the time in his notebook. His voice is ear-piercingly shrill and loud, and instantly everything in the room made of glass shatters, including KK's glass of champagne).

Verse:

Come down from the heavens
With wings of British steel
A fearsome monster made of iron
Burns wounds which never heal

He burninates the sinners
Not heeding when they pray
He burnates the evil ones
All scream and run away

Chorus:

He's the BurninAAAAYTOOOR!!!!
Avenger of the poor
He's the BurninAAAYTTTOR!!!!
With fire he wages war!

KK: I could insert a guitar solo at this point (starts playing with his whammy bar)

Glenn: You have seven bars, and then the remaining nine bars are mine, because I'm the slightly better guitarist.

Rob: I want to hear this with the whole band. Where's our bass player?

Ian Hill: I've been right here all along.

Rob: Oh yeah, so you have. Where's our drummer then?

En ook termen als zaken als gevoel, persoonlijkheid, charisma, hooks, goeie liedjes/riffs, het conceptueel samenvallen van muziek-tekst-imago, bandchemie, het kiezen van de juiste producer/productie impliceren subjectiviteit. Want wie bepaalt wat 'goeie liedjes/riffs' of 'de juiste producer' is. Ieder voor zich toch?

Maar wellicht praten we langs elkaar heen.

Ludo, gooi er zeker ook A Blaze in the Northern Sky (creepy) en Panzerfaust (pure Celtic Frost Worhip) tegenaan. De band Sargeist sluit hier verder weer mooi op aan, mocht je nog meer wensen. Hun muziek is op momenten nog lelijker.

zal ik tzt doen Sebastian (misschien zijn ze eerder al getipt, niet onmogelijk de lijst/draad is zo gigantisch) ik ben nu toevalllig bij.. jawel Painkiller. maar dat komt volgende week wel ergens, eerst hiervan bijkomen ;)

En ook termen als zaken als gevoel, persoonlijkheid, charisma, hooks, goeie liedjes/riffs, het conceptueel samenvallen van muziek-tekst-imago, bandchemie, het kiezen van de juiste producer/productie impliceren subjectiviteit. Want wie bepaalt wat 'goeie liedjes/riffs' of 'de juiste producer' is. Ieder voor zich toch?

Ja.

Maar wellicht praten we langs elkaar heen.

Ja. ;)

De bedoeling hier is een beetje dat je met ivoren-toren-stelligheid je subjectieve mening geeft, nogmaals, dan blijft de discussie een beetje op gang, waarvan akte. Volgens mij verwar je die stelligheid met het claimen van objectiviteit; niet doen!

Ik denk dat je op metalforums weinig bijval vindt voor de stelling dat priest ooit boven zijn kunnen opereerde.

Ben je hier nu niet juist zelf op zoek naar objectiviteit, zijnde de algemeen geldende opinie? Ik blijf inderdaad bij mijn stellige, afwijkende, subjectieve mening. Ik zal hem binnenkort zoals gezegd uitgebreid en met verve verdedigen :)