Onvermijdelijke Metal-platen

Alle metal is in haar hart Duits. Daarom is het zo populair daar. ;)

:-)

Ik heb trouwens jarenlang gedacht dat het een Duitse band was.
Zal wel door de combinatie kortharige leernicht + speenvarkengeluid zijn gekomen.

Ja, ik verwarde Halford vroeger ook altijd met UDO van Accept (2e van links, duh):

http://i12.servimg.com/u/f12/11/08/52/01/accept10.jpg

Alle metal is in haar hart Duits

http://www.80sdreamers.com/objetos/descargas/accept_metal_heart.jpg

Mijn twee centen over Priest: Painkiller is één van mijn favoriete platen en was ook mijn kennismaking met de band, waardoor het fout is gegaan. Alles wat daarvoor komt vind ik namelijk maar mwaah. Als je eenmaal 'All Guns Blazing' hebt gehoord, dan is partyhardrock als 'Living After Midnight' toch een beetje een koude douche.

Beste gang vocal meezingrefrein ooit (en de choreografie is ook briljant):

Mijn allereerste metalplaat was Defenders Of The Faith. Heb echter weinig op CD (enkel Painkiller), laat staan vinyl, terwijl ik het toch echt goed vind (nog steeds). Als ik lp's tegenkom voor een leuk prijsje ga ik die zeker eens aanschaffen.

dan is partyhardrock als 'Living After Midnight' toch een beetje een koude douche.

En dat is dan nog hun best gelukte partyhardrockliedje! Als ik een tip mag geven voor de mensen die het toch nog eens willen proberen met Priest, maak eens een chronologische playlist van alle openingsnummers vanaf Sin After Sin tot en met Painkiller. Ik wil van geen 'mwaah' weten, einverstanden?

Nou niet door gaan lopen drammen, hè! ;-)
Ik vind Breaking The Law en Freewheel Burning best leuk om te horen.
Ik krijg er gewoon geen strakke plasser van.

Geen kloppende aderpaal?

* wacht op het plaatje van Hiram *

http://www.rockandmetaldomain.co.uk/judas5.jpg

U kunt nog steeds een avondje stappen met Rob Halford:

http://www.recon.com/PENDELTON

lol

Body hair: Hairy.

Binnenkort uitsluitsel in deze op mijn blog :)

Of anders een gaststuk. :) Ik zie sowieso in deze draad potentieel voor een reeks stukken over metal (misschien ieder een album waar je altijd je ei over kwijt wilde.) Anders geef ik binnenkort zelf wel even de aftrap.

ja precies Hiram bij de Subs hup.

ik heb hiram ooit een duostuk voorgesteld over wat nu de beste metallicaplaat is, maar dat is door drukte mijnerzijds nooit zover gekomen.

Nou dat kunnen jullie nu goed maken. Er was toch geen deadline afgesproken in ware Subs traditie, nietwaar? :)

Misschien dat ik Helloween weer eens in ere ga herstellen maar dan moet ik het wel weer eerst eens gaan luisteren.

mmm, we kunnen er ook [snel tromgeroffel ergens raar in het geluidsspectrum hangend] De Definitieve Wat Is De Beste Metallica Plaat Serie van maken. Dan neem ik natuurlijk ...En Gerechtigheid Voor Allen want die vind toch nooit iemand de beste, terwijl die dat vanzelfsprekend wel is. :)

Nog even doorzagen over Priest: niets tegen hun jaren tachtig party-metal, maar de ware juwelen stammen toch van een decennium eerder.

Oordeel uiteraard zelf:

En zo nog wel meer.

ja, dan ga ik voor ride the lightning natuurlijk. maar dat is logisch.

Misschien dat ik Helloween weer eens in ere ga herstellen maar dan moet ik het wel weer eerst eens gaan luisteren.

Ik heb The Best Of nog en muzikaal staat het nog als een huis, vooral de Weikath/Hansen-solo's, maar die sneue blije verhaaltjes kunnen echt niet. Het nummer dat nog het beste werkt is 'Ride the Sky', een pure thrasher helemaal uit het begin nog met Kai Hansen op zang. Die heeft een snerpend hoge metalfalset waar zelfs die van King Diamond bij in het niet valt.

@ Sebastian: Intrigerende keuzes... "Dreamer Deceiver" is een typerend tenenkrommend slechte overschatting van de eigen mogelijkheden, Killing Machine / Hell Bent For Leather daarentegen is inderdaad hun beste plaat.

Gastbijdrage, ja, is misschien gezien de discussie hierboven inmiddels wel een serieuze optie. Eerlijk gezegd wilde ik het al aanbieden, maar ik vind het ook nog steeds wel een beetje bezwaarlijk om de subs buiten de forumdumphoek met nóg meer ouwe metal geneuzel op te zadelen... en het wordt nog een lang verhaal ook. Eerst maar eens afmaken ;)

Helloween is wel iets waar ik vroeger van gehouden heb maar waarvoor de liefde behoorlijk is bekoeld. Was al bij Keeper... no. 2 over trwns.

Ik ben qua Helloween ook altijd van de eerste mini / Walls Of Jericho / Kai Hansen geweest. Goeie vlassnor met krullenmat ook, zó duitsch.

Eerlijk gezegd wilde ik het al aanbieden, maar ik vind het ook nog steeds wel een beetje bezwaarlijk om de subs buiten de forumdumphoek met nóg meer ouwe metal geneuzel op te zadelen...

Totaal geen bezwaar natuurlijk. Bovendien is metal tijdloosch.

Mmm, kijk als je over Judas Priest gaat schrijven, dan kunnen we allemaal onze eigen favorieten doen.

Tenzij er heel veel Metallica slots worden vergeven, ik dacht dat iedereen hier vanochtend rollebollend MOP zat op te eisen...met een wijsneus die aan de zijlijn stelt "Ze waren alleen goed met Mustaine."

I call MOP! Hoewel ik ook wel wat voor Garage Revisited / Inc. voel. Martijn tH St. Anger?

Ik ben gewoon een MoPper hoor. Ik vind St. Anger niet het drama dat veel mensen er van maken. Het is een bovengemiddelde metalplaat, maar het is geen MoP.

Ik kan nooit kiezen tussen Ride the lightning en Master Of Puppets... de eerste heeft meer sfeer... (en dat is Mustaine nog wel toe te schrijven want veel nummers stammen nog uit zijn tijd).

St. Anger is hooguit gemiddeld, die sound vind ik geen probleem. Dat rauwe dan gaan combineren met ctrl-c/ctrl-v, dat is de grootste zonde.

Oef, dit gaat richting een mexican stand-off.

We hebben dus ook nog de optie: schrijf maar raak over uw miskende/herontdekte metalfavoriet.

Intrigerende keuzes... "Dreamer Deceiver" is een typerend tenenkrommend slechte overschatting van de eigen mogelijkheden, Killing Machine / Hell Bent For Leather daarentegen is inderdaad hun beste plaat.

Qua beste plaat zit ik ergens tussen Sad Wings of Destiny en Sin After Sin in. Die platen fascineren door hun vele invloeden. Een nummer als Epitaph is pure Queen en bevat enkel maar zang en piano:

Last Rose of Summer is een welhaast folky te noemen ballade op akoestische gitaar:

En een nummer als Here Come the Tears gaat van folk naar pianogedreven ballade naar epische galmbak in slechts 3 minuten:

Kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Ik had even goede hoop op Nostradamus, maar dat bleek vergeefs. Priest verkiest het enkel nog oersimpele muziek te maken.

In het kader van het Subjectivisme: wat als ieder van jullie schrijft over elke plaat van Metallica - wellicht inclusief the No Life 'Till Leather demo (eenvoudig te vinden op een blogspotje), de Creeping Death maxi en The $5.98 EP: Garage Days Re-revisited? Het lijkt me fascinerend te zien op welke verschillende plekken men uitkomt na een gemeenschappelijke start. Het zou ook weer heel wat nieuwe content op de site inhouden... Zomaar een ideetje.

Over smaak valt te twisten enzo, maar Halford is toch veel te beperkt, te 'Birmingham' om een Freddie Mercury te kunnen doen, hoe graag hij ook wil, en z'n bandje is ook niet voor proggrootheid in de wieg gelegd. Behalve die ingehuurde drummer op Sin After Sin natuurlijk; mooi verhaal, dat...

*niet* te twisten. enzo.

queen en priest in één zin. tja. ze zeggen weleens dat dubbel negatief weer positief wordt, maar in dit geval is dubbel negatief heel erg dubbel negatief.

Mijn verwijzing naar Queen doelde op een invloed, niet op gemeenschappelijke kwaliteit. Interessante vraag overigens hoeveel Priest naar Queen gekeken heeft. Halford kwam pas rond Hell Bent For Leather/Killing Machine als leren heer voor de dag. Ik dacht dat Freddie toen al een tijdje zo rondliep. Wellicht dat Halford, die toen nog in de kast zat, in Freddie een groot voorbeeld zag?

Priest had in het begin zeker een te grote broek aan, maar ik mag dat wel. Gold dit niet net zo goed voor Deep Purple Mk1 of - ik noem maar een zijstraat - al die thrash- en speedmetalbands die steevast hun drummer en/of zanger (of ‘zanger’) voorbij sjeesden? Ik zie dit als charmant en bovenal essentieel onderdeel van de metalgeschiedenis – intentie en D.I.Y. is altijd belangrijker geweest dan vakmanschap -, en vind het oprecht jammer dat autotuners, triggering en Pro-Tools dit een halt hebben toegeroepen.

Enfin, Priest dus: het verhaal van vijf jongens die de staalfabriek proberen te ontlopen door groot te denken. De hardrock was in hun tijd ook technisch hoogstaand - de slons werd pas met Venom geaccepteerd -, dus wat konden ze anders? Zelfs het simplistische Motorhead wist wat spelen was. Toen Priest de muziek verkoos die technisch, en wellicht intellectueel, bij hun niveau paste, werd het voor mij een stuk minder interessant. Ik zie The Rage als hun laatste echte hoogtepunt.

Gelukkig namen de knapen van de N.W.O.B.H.M. het toen van hun over. En ook continentaal Europa bleef niet achter: Sortilege bijvoorbeeld, heeft ook duidelijk zeer goed naar Priest geluisterd.

Interessante vraag overigens hoeveel Priest naar Queen gekeken heeft.

Veel, en dan gaat het niet om het leernichtimago, maar juist om de muzikale invloeden in de periode vóór Hell Bent die je hierboven aanstipt.

Dat de muziek van Queen van grote invloed was is evident en geen vraag meer. Maar betreffende imago was Halford de eerste jaren duidelijk zoekende. Pas als leernicht voelde hij zich comfortabel, bleek, want dat is nooit meer veranderd. Mijn vraag blijft: waar haalde hij daarvoor zijn invloeden vandaan. Eenieder kan zo zijn vermoedens hebben. Maar ik heb er nooit iets over gelezen dat uit Halfords mond kwam.

Bolan? ABBA? KK had vroeger altijd een grote witte hoed op in navolging van Hendrix. Ergens op YouTube staat een mooi filmpje uit die tijd bij the Old Grey Whistle Test, Halford met lange blond vlashaar, bellbottoms, wat je zegt, grotere broeken ;-) Ze hebben in het begin ook een tijdje een zwarte drummer gehad!

Village People?

Nee, toch 'gewoon' Robert Plant dus:

The Old Grey Whistle, met de nummers Dreamer Deceiver (jawel) en Rocka Rolla. Mooie opnames, dat.

Er is ook een filmpje te vinden van, ik meen, Exciter, met Rob in ruimzittend wit. Heel erg ABBA.

Bowie zou ook een invloed geweest kunnen zijn, en, wederom, opteer ik voor Freddie, omdat de invloed van Queen zo duidelijk was. Waarom je enkel tot de muziek beperken, niet?

Ook een optie: David en Freddie waren kameleons en wellicht probeerde Rob dat na te doen. Per plaat een ander uiterlijk. Hij was er enkel niet zo goed in. Toen het imago van leernicht aansloeg - Priest is jarenlang straatarm geweest - koos hij eieren voor zijn geld.

Nogmaals, iemand bekend met een interview waarin Halford hier uitputtend over spreekt?

Dat filmpje, inderdaad.

En hier dat Exciter:

heh die zanger (Halford als ik de draad niet kwijt ben) doet me denken een Ierse stand-up comedian die zo'n bekende grap over Ironic van Alanis heeft. Met een soort cocker-spaniel haar ofzo.

(ik bedoelde dus de zanger in 't filmpje van Old Grey Whistle)

Kijk vooral ook Dream Deceiver. Robs hondenblik aan het einde is werkelijk prijsloos.

Er is ook een filmpje te vinden van, ik meen, Exciter, met Rob in ruimzittend wit. Heel erg ABBA.

Ja, daar refereerde ik ook aan :)

Even gezegd hebbende dat ik het eigenlijk helemáál geen interessant onderwerp vind (m.i. was niet Halford maar Downing hét stijlicoon van de band), uit de Priest biografie van Martin Popoff, in het Hell Bent For Leather hoofdstuk (1979):

"Rob had said he always had had a problem with the band's wimpy attire, butted up against such, loud, forceful music. Fed up with stealing things out of his sister's closet, it dawned on him that two worlds he was a part of - the heavy metal and the homosexual - wore the same clothes. Into a leather shop in London called Mr. S, and the proprietors started loading Rob and K.K. up with gear that sent the image even further into the world of S&M. Priest's trademark look was born."

Ik geloof niet dat er in de voorgaande hoofdstukken veel gesproken wordt over Halford's kledingkeuzes. En terecht ;)

In een poging de discussie voorlopig weer even van Priest vandaan te sturen, ik ben het totaal niet eens met Sebastian's opmerking dat het interessant is als een band boven zijn macht grijpt. Doe liever gewoon waar je goed in bent, toch?

x-post

Doe liever gewoon waar je goed in bent, toch?

Dat geldt voor sommige bands wel en voor andere weer niet. Kwestie van smaak en voorkeur. Van sommige bands pik je waar je andere bands voor verkettert. Zo werkt dat bij mij althans.

Van sommige bands pik je waar je andere bands voor verkettert.

Dan grijpen die 'sommige' bands dus niet boven hun macht, en die 'andere' wel.

Ik ben van mening dat je bij het hanteren van dat soort categorien niet ontsnapt aan enige hypocrisie. Je vind iets simpelweg goed of niet en gaat desgevraagd pas daarna op zoek naar argumenten en rechtvaardiging.

Zeker, maar ik zie niet in waarom dat het hypocriet of minder waar zou maken. Lees 'boven de macht grijpen' anders maar gewoon als 'doen waar je niet goed in bent'.

Voor de duidelijkheid: Ik hou inderdaad in het algemeen meer van drie-minuten/drie-akkoorden heavy metal dan van prog, maar er zijn progbands die ik beter vind dan Priest (Rush, oude Genesis).