Uw Jaarlijst 2003 Hier!

1. Iron & Wine, The creek drank the cradle
Hoewel een valse start omdat deze plaat eind vorig jaar is uitgekomen (en dat is volgens de spelregels toegestaan), is Iron & Wine de ontdekking van het jaar. Enkel gitaar en zang, maar mijn lieve god wat is het prachtig.

2. Four Tet, Rounds
Sinds Plaid's Not for threes geen plaat gehoord die puur elektronisch zulke diepe emotie kon oproepen. Bloedstollend mooi.

3. Earlimart, Everyone down here
De plaat waar Sparklehorse en Grandaddy niet toe in staat bleken komt van een voor mij onbekende. Constant van kleur verschietend, fenomenaal.

4. Mates Of State, Team boo
Dé brede grijns-plaat van dit jaar. Stuiteren door de kamer. Vier, vijf keer achter elkaar opzetten. Daarna nog een zesde keer.

5. Vector Lovers, s/t
Elektronische melodieuze kippenvelmuziek. De Vector Lovers maken nog maar eens duidelijk dat ook uit abstracte bits en bytes gevoelige en ijzingwekkend mooie nummers kunnen komen.

6. LFO, Sheath
LFO gooit zich op fenomenale wijze terug in zijn begindagen, toen techno nog echt spannend was. Het beestachtige Mum-man is het elektronische hoogtepunt van afgelopen jaar.

7. Broken Social Scene, You forgot it in people
Fenomenale, emotionele gitaarmuziek. Alles klopt aan deze plaat. Anthems for a seventeen year-old girl is hét zwijmelnummer van 2003.

8. Sufjan Stevens, Greetings from Michgan
Hartverwarmend album die voelt alsof je na vakantie bent thuisgekomen bij je familie en vrienden. Je gaat zelfs van de vreselijkste buren houden na het horen van Michigan.

9. Autechre, Draft 7.30
Daar zijn de grootmeesters zelf. Was Confield wat al teveel oeverloos gepruts, met Draft 7.30 heeft Autechre zich gerevancheerd en kunnen ze nog jarenlang op hun welverdiende voetstuk blijven staan.

10. New Pornographers, Electric version
Volume op de hoogste stand en Electric version over je heen laten walsen.. aan het eind van de plaat ben je uitgeput en liggen je meubels her en der verspreid over de kamer.

11. Thermals, More parts per million
In één woord beestachtig goed, en zo ook live. De meest terechte hype van afgelopen jaar.

Afvallers wegens slechts een top tien: Mogwai, The Wrens, The Books, Manitoba, Long Winters, Audiotransparent, Giardini Di Miro, Decemberists, Zea, Holopaw, Caesar, Deathcab, Belle & Sebastian, My Morning Jacket, Erase Errata, Unicorns,... De grote tegenvallers van dit jaren waren The Shins, Herman Düne, Plastikman en (vooruit.. van eind 2002, maar dit jaar pas gehoord) Sleater-Kinney. Het formidabele Tallahassee van de Mountain Goats is afgevallen omdat ik met mijn nummer één al gezondigd had - hoe jammer ook, want het is een prachtplaat.

N.a.v. al deze lijstjes realiseer ik me eigenlijk vooral dat ik dat album van The Shins toch nog eens moet checken. Daar werd ik in de afgelopen maanden, al draaiende, ook al een keer of vijf over aangesroken varierende van: ' Heb je iets van The Shins ' tot ' The Shins lijkt me wel wat voor jou '. Het maakt benieuwd naar...

Wake up, Thomas. you're dead...

Ik vind Seedling wel een leuke/goede band, maar jullie reactie hier ietwat overdreven...

Moloko is een band die vier platen heeft en die allevier nogal verschillen van elkaar, maar toch verbonden zijn. Er zit groei in en dat is nodig wil een band mij bij de les houden.

Mijn favoriet is I'm Not a Doctor. Een lekker gekke plaat, vol rare geluiden en dwarse beats. Ook een plaat die tijd nodig had. De eerste vijf draaibeurten vond ik hem moeilijk maar te gek. De volgende tien saai en volstrekt waardeloos. Toen na een half jaar weer uit de kast gepikt en hooked. Alles viel op z'n plaats.

Het debuut Do You Like My Tight Sweater is hier de ideale blauwdruk van. Op deze plaat baseert het duo zich nog op bestaande genres als triphop, breakbeat, etc. Mooiste moment: Killa Bunnies, waar de elektronica als overstuurde gitaren klinken.

Op Things to Make and Do ging het roer ineens om en werd Moloko een semi-akoestisch gezelschap. Echte drums, echte gitaren, etc. Dat was even wennen. Nadeel: de arrangementen waren te zoetig. Voordeel: een Talking Heads-achtige atmosfeer en zenuwachtigheid. Zwakste plaat, toch.

De balans is echter perfect gevonden op Statues. Mooie melodieën, fraaie arrangementen, Murphy uitgegroeid tot een diva (meerdere diva's, eigenlijk. Dat schijnt vooral live leuk te zijn) en nummers die mij stuk voor stuk boeien. Als dit de laatste van Moloko blijkt, dan is het een mooi afscheid. En een band die enkel maar goeie dingen heeft gedaan.

Dat spreekt mij aan in Moloko, denk ik.

DVD van het jaar: Nick Cave And The Bad Seeds - God Is In The House

2. my morning jacket - it still moves
De rockplaat van het jaar! De melodieuze variatie is ongeevenaard, gecombineerd met Jim James' ijle stem, de soundtrack voor een met sneeuw bedekt land.

3. envy - a dead sinking story
De verrassing van het jaar, al 10 jaar bezig maar dit album is het neusje op de sushi. De Japanners slepen je mee door dalen van emotie en naar toppen met beeldschone uitzichten.

4. bonnie 'prince' billy - master and everyone
Desolate pracht. Will op akoestische gitaar, zijn ziel en zaligheid blootleggend.

5. do make say think - winter hymn country hymn secret hymn
Verrassend goede opvolger van &Yet &Yet. Er zit nog veel meer in het vat, let maar op.

6. elbow - cast of thousands
Plaatje voor de gebroken harten, eenzame lichamen en melancholische zielen onder ons. Heerlijk dus.

7. m83 - dead cities, red seas and lost ghosts
Zweef! Enorm cheesy synths? Kan zijn maar de magie die er mee gecreeerd wordt is hemels.

8. fennesz - live in japan
De meester van de melodische ruistapijten live aan het werk. het contrast tussen ruis en melodie zorgt voor een een meeslepende sfeer.

9. microphones - mt. eerie
Een lange tocht door de geest van Phil Elvrum. Met onderweg valkuilen, zware stormen en vreemde inboorlingen. Techno, indie, knutselpop, tribal.....enz. mt. eerie dus.

10. explosions in the sky - earth is not a cold dead place
Standaard crescendo werk verfijnd tot pareltjes van melodieen van de meest zuivere soort. Pure instrumentale emotie.

11. hecker - sun pandemonium
te afzichtig voor mijn top10 maar toch een 11e plaats waard. De afschuwelijke herrie legt een schrijnende emotie bloot. Lagen van ietwat subtielere merzbow ruis laat de emotie van een kannibaal zien wanneer hij op een keihard stukje bijt. Ouch

net niet: lawn, grand ulena, autechre, lars stigler, daniel menche, lotus eaters, rivulets, bardo pond en boxhead ensemble.

Tocotronic - 10th Anniversary.

heb hem nog niet in huis (hoop voor de kerst) maar de trailer belooft heel veel goeds. en tja, een dvd mét de videoclip van het geniale 'this boy is tocotronic' is natuurlijk al het ultieme kado.

1 Transatlanticism - Death Cab for Cutie
Omdat ik altijd een beetje moet huilen bij het titelnummer en ik iedere keer weer moet denken aan mijn favoriete Nederlandse bandje The Serenes.

2 The Stars at Saint Andrea - Dévics
Omdat ik helemaal weg ben van de stem van Sara Lov en deze plaat alweer een stap verder vooruit is tov My Beautiful Sinking Ship, welke ik onder mijn favoriete albums van de afgelopen 25 jaar schaar.

3 Zitilites - Kashmir
Omdat zij wel die mooie liedjes maken die Radiohead niet meer wil maken en Rocket Brother zoooo moooi is. En meezingen he. Lekker meezingen.

4 Unrest - Erlend Øye
Omdat dit het bewijs is dat electropop niet kil en afstandelijk hoeft te klinken. Als je gewoon maar als basis goede songs schrijft.

5 Static Transmission - Steve Wynn & The Miracle 3
Omdat Steve een van mijn helden is en het geweldige Amphetamine erop staat. Deze plaat is een welkome aanvulling op een steeds imposanter wordend oeuvre.

6 The House Carpenter’s Daughter - Natalie Merchant
Omdat ik normaal gesproken niks had met folk-traditionals maar miss Merchant's onmiskenbare stem me moeiteloos over de streep trekt. Dit is tevens haar meest coherente soloplaat geworden.

7 The Rules of Transportation - Kitty Wu
Omdat ik dit jaar helemaal 'into Denemarken' was. Producer Rob Ellis (PJ Harvey) levert puik werk af want de gitaren klinken superlekker. Bedriegelijk eenvoudige songs die steeds verder onder mijn huid kruipen.

8 Bring 'Em in - Mando Diao
Omdat ik ze misschien wel van schaamteloos jatwerk zou kunnen betichten maar ja.... dat deed ik bij Caesar's Palace toch ook niet.
En omdat ik minimaal 1 keer per dag Mr.Moon in mijn hoofd heb.

9 Kick up the Fire and Let the Flames Break Loose - The Cooper Temple Clause
Omdat de Gallagher snik minder aanwezig is dan op het debuut en ik dat gerommel met kapotte synths en effectapparatuur wel kan waarderen. Ik kijk in gedachten al uit naar de concerten.

10 Let’s Play Boys and Girls - Seedling
Omdat dit de leukste plaat van Nederlandse bodem van dit jaar is (met een neuslengte versprong op Caesar). Seelding komt steeds dichter bij de kern van wat ze zo leuk maakt. Nog puntiger dan voorheen.

En dan heb ik dus nog plek voor die 11e plaat. Welke plaat zal ik nog een extra duwtje in de rug geven ?

11 Cibelle - Cibelle
Omdat dit mijn meest gedraaide zondagmiddagplaat van dit jaar is. Zelfs gedurende deze donkere dagen voelt het nog zonnig aan achter de gesloten lamellen.

Ook mooi dit jaar:
Audio Bullys, Baby Mammoth, Bang Gang, Blur, Caesar, Calexico, The Cinematic Orchestra, The Coral, Goldfrapp, Kaizers Orchestra, Tom McRae, Tosca, Twinemen, Mew, Moloko, Muse, The Postal Service, Voicst, Under Byen, Lucinda Williams

Is gewoon 2003 hoor. En wat mij betreft mag Nada Surf natuurlijk altijd ! ;) Let Go was de grote afwezige in mijn lijst van vorig jaar, omdat ik 'm gewoon nog niet gehoord had.

2 my morning jacket - it still moves
Dé rock plaat van het jaar. Leunden de vorige (minstens even geniale) platen nog vooral op Jim z’n stem, deze plaat wordt voortgestuwd door een muur van gitaren. Behalve op het eind, daar krijgen we toch nog een toegift van Jim zoals alleen hij dat kan.

3 ryan adams - love is hell
Een vreemd Ryan Adams jaar. Deel 1 en 2 van Love Is Hell beschouw ik maar als 1 album. En wat voor één. Depressief was hij toen het album werd opgenomen en dat is te horen ook. I See Monsters en Shadowlands behoren tot zijn beste nummers.

4 bonnie prince billy - master & everyone
Mijn introductie met deze droevige man. Hoe kan het toch dat zulke trieste muziek zó mooi kan zijn.

5 patrick wolf - lycanthropy
Vreemde eend in de bijt deze 19 jarige Engelsman. Maar iemand die op zo’n jonge leeftijd zelf zingt, gitaar, piano, viool, drum, elektronica en accordeon speelt en dat alles kan combineren met zijn eigen teksten en dan ook nog eens zulke mooie nummers maakt vind ik heel bijzonder.

6 tindersticks - waiting for the moon
Opnieuw een prachtig album van deze Engelsmannen. Romantisch depressieve herfstmuziek. Dat het kan bewijst dit album.

7 damien jurado - where shall you take me
Eén van de betere singer-songwriters van het moment. Zijn muziek klinkt zoals een oud fotoalbum ruikt. Een klein meesterwerk.

8 black keys – thickfreakness
Smerig en rauw. Zo hoort blues te zijn.

9 shins - chutes too narrow
Hun ontzettende catchy nummers lokken je naar dit album. Maar eenmaal luisterend kom je er achter dat hun rustige nummers het mooist zijn.

10 grandaddy – sumday
Enkel mooie nummers staan hierop. Tekst en muziek vullen elkaar perfect aan.

11 buddy guy - blues singer
Eerlijke blues. Minimaler dan dit kan het haast niet.

Waarmee Strokes, Outkast en Fannypack net buiten de boot vallen.

2. The Jayhawks – Rainy day music
Tja, die eerste zes nummers doen het 'm.

3. The Thrills – So much for the city
Zomers, speels, rijk gevuld als de soep van mijn moeder.

4. The Long Winters – When I pretend to fall
Nog zo'n plaat met van die perfecte popliedjes. Shapes met name. Had natuurlijk een hit moeten zijn in een betere wereld.

5. Ryan Adams – Een compilatie van het beste van Love is hell pt 1 & 2 en Rock ‘n’ Roll
Tja, talent verloochent zich niet. Maar zoals een wijs man ooit zei: 'Meneer Adams, mogen wij iets minder facetten van uw kunnen horen?'

6. The Shins - Chutes too narrow
Ja leuk!

7. Gloricz Jim - Gloricz Jim
Utrecht - rest van Nederland 1-0.

8. Paper Moon – Lost Parade
Utrecht - rest van Nederland 2-0.

9. Sgt Petter – It’s a record
Pretentieloos en goed. Een 8 voor eerste indruk, een 7- voor het beklijven.

10. Sleepy Jackson - Lovers
Verrassinkje. Niet over de gehele linie sterk, dus net een toptienertje.

Long Winters - When I Pretend To Fall Een plaat met een aantal nummers die je meteen grijpen en een groter aantal waar je een paar keer naar moet luisteren voor het muntje valt. Op het oor simpele nummers, waar echter veel meer in zit dan op het eerste ogenblik blijkt. Van de laatste vier nummers weet ik nog steeds niet wat ik ervan moet vinden. Eindoordeel kan dus nog varieren van briljant tot toch enigszins tegenvallend.

Tomahawk - Mit Gas Altijd fijn om Mike Patton weer te horen gillen. En ondanks dat ze weer een geheel eigen geluid neerzetten, toch een tegenvaller i.v.t. het betere titelloze debuut. Teveel nummers die te simpel in elkaar zitten en een bijzonder teleurstellend einde. Ik weet zeker dat er meer in deze band zit.

Therapy? - High Anxiety "Een terugkeer naar het geluid van Troublegum" schreef de OOR. Niets is minder waar, behalve dan misschien de uit dezelfde OOR afkomstige klassering als het "zesde Therapy?-album". In vergelijking tot Troublegum zijn de nummers langer, gecompliceerder en minder agressief. Wel terug is het tegendraadse drumwerk en weg is het overdreven punk-geluid van Shameless. Therapy? maakt weer een album waar enthousiasme en klasse vanaf stralen. Niet meer en niet minder.

League Of XO Gentlemen - Smiling At The Claptrap Circuses Na jaren van proberen heeft LXOG eindelijk een muzikale richting gevonden. En dat resulteert in een van de meest frisse platen in heel lange tijd. LXOG is geen Urban Dance Squad (en terecht!), maar weet een eigen geluid neer te zetten. Op de afsluiter na is er geen zwak moment te vinden op het album. Dat we nog maar veel van deze band mogen gaan horen!

Eels - Shootenanny! Eels is beslist een van de beste "bands" op deze aardkloot. Dat gezegd hebbende, kan ik helaas niet om de conclusie heen dat dit het zwakste Eels-album tot nu toe is. Voor het eerst valt de band duidelijk in herhaling, en ook staat er een (te groot) aantal zwakke broeders op dit album. Er is nog genoeg moois te ontdekken, maar de volgende keer verwacht ik toch weer meer.

Goldfrapp - Black Cherry Gekocht naar aanleiding van hun sublieme optreden op Lowlands en geen spijt van gekregen. Goldfrapp weet vrolijk makende deuntjes af te wisselen met melodramatische stukken, zonder dat de samenhang ooit in gevaar komt. En maakt beide met een zeldzame klasse.

Raveonettes - Whip It On (EP) Ook gekocht naar aanleiding van het bijbehorende Lowlands-optreden en hier wel een beetje spijt. Hoe goed "Attack Of The Ghost Riders" ook is, het album gaat vreselijk gebukt onder een gebrek aan afwisseling. En dat dat zo opvalt op een EP van minder dan een half uur met slechts 8 nummers is geen goed teken. Het feit dat het enige afwijkende nummer "Bowels Of The Beast" zeker niet het sterkste nummer is en bovendien sterk leunt op een gejatte Sabbath-rif helpt ook bepaald niet.

Keith Caputo - Perfect Little Monsters (EP) Een mini-album, dat slechts via zijn eigen website te verkrijgen was. Duisterder en minder toegankelijk dan zijn debuut-cd, tonen de acht prima composities aan hoe een veelzijdig talent de man eigenlijk bezit. Had een geweldig werkje kunnen zijn, als er maar iets meer aandacht was besteed aan de productie. En als ie nou maar geen drumcomputer had gebruikt. En als ie nou maar niet zijn geweldig stem op iedere nummer vervormd had. Smaakt wel naar meer, kom nou maar op met dat officiele tweede album!

waarom zet je die raveonettes er in als je hetzelfde ervan denkt als ik?

Dus hier mijn top zoveel van 2003:

Ik hoop dat mijn lijstje van enig nut was voor sommigen alhier.

Lees even de eerste drie regels van mijn verhaal, dan snap je het wel.

uiteraard geen verzamelalbums. Maar why the hell die 'geen mp3'-regel? Zelfs mijn nummer 1 betrok ik bij de ruim gesorteerde zaak van K.Z te A. Zodoende heeft mijn versie ook hun oude EP achter het album aangeplakt zitten. Limited edition!

1. Textures - Polars
Tot mijn verbazing in geen enkele lijst hierboven te vinden, toch de beste metalplaat van vaderlandse bodem in heel veel jaren (en beter dan pak 'em beet Testimony of the ancients)

2. Heiko Laux - Offshore funk
Vet

3. Randy's All stars - Vintage dub selection 1969-1975
De verzamelaar is uit 2003 dus het mag. Veel juweeltjes.

4. Plastikman - Closer
Duister, komisch, verslavend

5. Blackalicious - Blazing arrow
Optreden van Quannum met Gift of Gab in Nighttown basement in oktober was de beste hiphop-show die ik ooit zag

6. Gloricz Jim - Gloricz Jim
Support your local bands

7. Benjamin Biolay - Negatif
De nieuwe Gainsbourg

8. Max Normal - Songs from the mall
Of was die uit 2001?

9. Strokes - Room on fire
Gewoon goed

11. Entombed - Inferno
Je weet wat je krijgt en dat krijg je dus ook: meer death 'n roll, meer van hetzelfde, dus meer fijn.

En zo kom ik toch nog tot 11

1) Opgezwolle -Vloeistof. Nederlandse hiphop heeft eindelijk eens de weg naar boven ingeslagen. Alles wat nu uitkomt heeft nog maar 1 referentiepunt. Zwolle shizzle van de bovenste plank en als Wix het op Chocolate draait dan is er geen ontkomen aan. Take that Randstad!
2) Jaylib - Champion Sound. De twee beste hiphopproducers van de wereld. Fuck Dre en The Neptunes! Fuck Timbaland. Het zijn allemaal trucjes! Madlib en JDilla weten tenminste wat creatief werken is.
3) Ill Bill - Ill Bill is the Future. Duidelijk 1 van de dopeste mc's afkomstig uit New York. Deze grote man van Non Phixion heeft met zijn eigen cd een indrukwekkend staaltje hiphop afgeleverd. Niet zo strak als The Future is Now maar zeker de moeite waard.
4) The Roots - Phrenology. Iedereen die misplaatst talent Nelly Furtado succesvol weet te gebruiken komt terug in mijn lijstje. Jokes! The Roots bewijzen eens temeer dat hiphop niet alleen maar gaat om imago maar om zoveel meer. Een oh zo belangrijke groep die (gelukkig) de hiphop-evolutie voortzet.
5) Common - Electric Circus. Zie 4 minus Nelly Furtado.
6) Dizzee Rascal. Boy in da Corner. Fucking 19 jaar oud en dan met zo'n plaat komen. Hoe onbevangen, rauw, hard en… gaaf! Om eng van te worden.
7) Craig G- This is Now! Eminem vindt hem de beste battle-mc die er rondloopt en ik denk dat ik me erbij aansluit. This is Now! is een geweldige ik-ben-beter-dan-de-rest-plaat en eerlijk gezegd, bij elk nummer heb je dat ook wel.
8) Audio Bullys- Ego War. Rechtdoorzee, vies en eerlijk. Van jongens die zich vervelen, die blowen en die clubben. Een schijf waar je niet bij hoeft na te denken. Gewoon af en toe "Oi Geezer!" roepen en dan zit het wel goed.
9) Outkast- Speakerboxxx/The Love Below. Hoewel ik meer onder de indruk was van de oude Outkast (pre-Stankonia) vind ik deze stap ontzettend moedig… maar wel geslaagd. Het lijkt me duidelijk dat de heren hierna hun eigen weg gaan bewandelen. Dan is deze dubbelaar een waardig afscheidscadeautje!
10) Gangstarr- The Ownerz. Als Gangstarr een plaat uitbrengt staat die meestal wel in mijn privé-lijst. Simpelweg omdat Primo en Guru al meer dan tien jaar rulen met kwalitatief hoge platen. The Ownerz is wederom een belangrijke geworden. Maar misschien zegt dat wel iets over het huidige hiphopklimaat.
11) Madlib- Shades of Blue. 2 keer in 1 lijstje? Zie je het mij boeien! Ech nie! Madlib is gewoon de man! Jazz en hiphop op 1 plaat! Nuff said.

Als we maar hard en uitgelaten genoeg zingen en heel enthousiast op ons drumstel meppen en flink op ons orgel rammen merkt vast niemand dat onze popsongs eigenlijk héél raar in elkaar zitten en in de regel slechts bestaan uit een handvol dwars over elkaar geplaatste goddelijke hooks.

2 BROADCAST - Ha Ha Sound

Buitenaards mooie space-age retro-futuristische sci-fi pop. Nog een paar tikkeltjes vreemder en ambitieuzer en prachtiger dan die vorige. Alsof er een marsmannetje in je oor piest. (De eerste keer ben ik niet verder gekomen dan het openingswalsje Colour Me In. Zóóóó mooi dat ik eventjes in stilte op de bank moest gaan zitten).

3 POSTAL SERVICE - Give Up

Een beetje zoals je hoopte dat (indie)pop anno 2003 zou klinken. Stuk voor stuk gevoelige maar dansbare electronische popliedjes die met een beetje fantasie in de buurt van het snijvlak tussen de Delgados, Spinvis en de Pet Shop Boys te plaatsen zijn. Die nieuwe plaat van Death Cab For Cutie, trouwens, is nog steeds gewoon ruk.

4 PATRICK WOLF - Lycanthropy

Wonderschone verzameling ontwapenende electrofolkliedjes van uniek Engels wonderkind.

5 TED LEO/PHARMACISTS - Hearts Of Oak

Soulpunk was mijn favoriete genre dit jaar (niet te verwarren met de punksoul van de Dirtbombs enzo). Tot nu toe valt eigenlijk alleen deze fantastische rockplaat met punk-y wortels - Clash! Thin Lizzy! Elvis Costello! Maar Vooral Heel Veel Clash!! - in dit hokje te plaatsen (wellicht samen met het album van Moneybrother). Mijn zoektocht naar meer van dit soort klanken gaat onverdroten voort.

6 FANNYPACK - So Stylistic

Zijn gedoemd de geschiedenisboekjes in te gaan als het antwoord op de Triviant-vraag 'welke eendagsvlieg scoorde er in 2003 een noveltyhit met een liedje over Liplezen?', maar dit is gewoon een hele fijne collectie blije electro/hiphop/P!O!P!-deuntjes. Hiphouse, I'm bringing it back. Ik ben er klaar voor, dames.

7 DIZZEE RASCAL - Boy In Da Corner

Naast het artikel over Dizzee in de nieuwste Oor staat weer een side-bar over grime en ik heb nog steeds geen idee wat daar nu percies mee bedoeld wordt. Ik hoor gewoon een superspannende, grenzen verleggende, Britse hiphopplaat.

8 FIERY FURNACES - Gallowsbird's Bark

Soortement van 2003's Patti Smith tegenover de Yeah Yeah Yeah's Blondie. Ofzo. En ik hou helegaar niet van Patti Smith maar dat album van de YYY's viel me na die paar ep's zo verschrikkelijk tegen. Dit staat vol broeierig hortend-en-stotende, bijna bluesy songs met fijne electronische speldeprikjes.

9 MANITOBA - Up In Flames

Eventueel te vervangen door die plaat van Styrofoam. Die deed ook erg mooie dingen met samples en electronica en dromerig psychedelische liedjes. Net als Manitoba, dus.

10 BELLE & SEBASTIAN - Dear Catastrophe Waitress

Vanwege de T-Rex-pastiche Step Into My Office, Baby en de 10cc-achtige synthdisco van Stay Loose en alle hartverwarmende prachtsongs daar tussenin.

11 DECEMBERISTS - Her Majesty, The Decemberists

Door Everett True omschreven als 'daar waar de Levellers in de Kinks veranderen'. Heeft-ie - ondanks die Levellers-referentie - een punt mee. Klinken een beetje zoals British Sea Power eruitziet. Wereldvreemde folkpop. Archaische melodieën. Songs over de eerste wereldoorlog. Nogal een geval van wrong time, wrong place, maar het is nog maar de vraag of er ooit wél een juiste plek of tijd voor ze is geweest (of zal zijn).

Ik houd van goed in het gehoor liggende liedjes die je niet na 1 keer meefluit. Daar hadden The Shins er dit jaar niet alleen de beste maar ook veruit de meeste van. Met, inderdaad, "Saint Simon" als magistraal hoogtepunt.

2. Ryan Adams - Love is Hell

Hij brengt elk jaar wel wat uit dat hoog in mijn lijstje eindigt. Zeer consistente carriere dus. Jammer van dat rock & roll tussendoortje.

3. The Long Winters - When I pretend to fall

Niet van A tot Z maar "Scared Straight" en "Shapes" behoorden tot de mooiste liedjes van het jaar.

4. Kathleen Edwards - Failer

Plaat die uitgroeide van 'Mwa' tot 'Ja!". Uitschieter in een jaar zonder veel opzienbarende Americana-releases.

5. The Jayhawks - Rainy day music

Die eerste zes liedjes vormen de mooiste plaatkant die ze ooit uitbrachten.

@ theo @ Cut.Up.Media.HQ :

Je zegt:
"Ellen Allien - Berlinette (B Pitch Control)
[stuurs, origineel, hoekig, gloedvol, koud, vrolijk, hard. Ellen Alliens muziek is precies als zijzelf. op het eerste gehoor een lastig plaatje maar mijn god was is ze mooi.]"

Inderdaad een van de hoogtepunten van het jaar, evenals haar dj set in de melkweg, maar:

Als haar muziek precies als haarzelf is, dan is ze volgens jou dus stuurs, origineel, hoekig, gloedvol, koud, vrolijk, hard.

Daar ben ik het niet helemaal mee eens..

Weet niet: stuurs, vrolijk
>Ik ken haar (helaas) niet persoonlijk.

Ja: origineel, mooi
>Haar muziek is behoorlijk origineel en ze ziet er leuk uit.

Nee: koud, hard, hoekig
>Als ik afga op wat ik in de duitse technobladen heb gelezen is ze een Wirbelwind (wervelwind) en heel sociaal voor haar labelmates. En de teksten op Berlinette zijn best persoonlijk. Dus koud? Nee, niet echt. Hoe kun je trouwens gloedvol en koud tegelijk zijn?
>En hoekig?
Je anatomische kennis schiet tekort, ze is een vrouw en dan praat je over rondingen!

goed ken ik haar. wel gesproken, heel even maar en daarom kom ik tot dat oordeel. overigens was ze wel heel erg druk, gehaast en behoorlijk opgefokt omdat ze te laat was voor haar set.

en dan berlinette en de muziek op die plaat. natuurlijk gaan koud en gloedvol samen! net als hoekige witte funk dansbaar is als de hel. het punt is juist dat alliens stem heel warm klinkt dat ze over warme. persoonlijke dingen zingt en er ook veel melodie in haar nummers zit, maar er is altijd die koude spanning, die vreemde arrangementen, die schots en scheve breaks, de verschillende lagen ritmes die tegen elkaar in lijken te lopen. iets dat overigens ook bij haar labelmates (timtim, sasch funke) voorkomt.

>Je anatomische kennis schiet tekort, ze is een vrouw en dan praat je over rondingen!
echt? nooit geweten...

om nog duidelijker te maken dat ik 'koud' juist niet negatief zie:

ellen allien - remix collection.

ellen allien - berlinette.

Als we maar hard en uitgelaten genoeg zingen en heel enthousiast op ons drumstel meppen en flink op ons orgel rammen merkt vast niemand dat onze popsongs eigenlijk héél raar in elkaar zitten en in de regel slechts bestaan uit een handvol dwars over elkaar geplaatste goddelijke hooks.

Ik begin nu opeens te twijfelen. Ik had weleens wat MoS-nummers gedownload en vond dat van die Death Cab For Cutie-achtige emotieloze emo-indie. Jouw omschrijving komt daar niet een beetje bij in de buurt.

Top 11 van 2003

1.Damian Rice: O
Moet nog steeds mn best doen om niet in snikken uit te barsten bij “The Blower’s Daughter”. Wat is dit adembenemend mooi! Bijna genegeerd, omdat iemand t me aanraadde als de nieuwe Buckley. Al het water van de Mississippi ten spijt, dit is pas huilen op je bedje!

2.Kings of Leon: Youth and Young Manhood
Plaat die me deed terugverlangen naar de middelbare school en indrinken op Creedence. Zat de hele juli en augustusmaand onafgebroken in mn cd-speler. In 2003 onlosmakelijk verbonden met het bij elkaar zoeken van zwemspullen en het onveilig maken van de Maarseveense plassen met een rubberboot.

3.Kaizer’s Orchestra: Ompa Till du Dør
Dankzij n compilatie van een collega van de Noorse media-autoriteit veel bijzondere Noorse bandjes op het spoor gekomen, maar deze lieden sloegen alles. Op het podium sloegen ze trouwens ook op werkelijk van alles. I’m saved, mr Kaizer!

4.The Dirtbombs: Ultraglide in Black
Weliswaar uit 2002, maar dat is naar goed gebruik en stamt uit tijden dat ik nog in n muziekwinkel stond (95-98). Ieder jaar constateerde ik dat ik weer n plaat over t hoofd had gezien en die smokkelde ik dan steevast de top-10 in. Altijd op de vierde plaats. Nieuwe plaat is ook niet misselijk, maar de vorige wint t vanwege t concept: 12 x cover van n ‘zwarte’ artiest plus 1 Mick Collins-origineel. Enkele missers daargelaten, hebben de winnaars de overhand: Underdog (Sly Stone), Kung Fu (Curtus Mayfield) en Ode to a Blackman (Phil Lynott).

5.Gloricz Jim: Gloricz Jim
Utrechtse band die op grond van de kwaliteit van dit debuutalbum getekend moet worden door Excelsior.

6.The Kills: Keep on Your Mean Side
Bloedgeil of bloedlink? Dat je met zo weinig middelen (ritmebox, batterij oude gitaren) zoveel oergevoel weet op te roepen…

7.Danko Jones: We Sweat Blood
Tongspierballenrock! Danko for president, laat de sigaar maar zitten.

8.Admiral Freebee: Admiral Freebee
De onverwachte wending in het openingsnummer “Get out of Town” blijft overdonderen. De plaat die Neil Young eiegenlijk had moeten maken.

9.Herb Spectacles: The Incredible World of the Herb Spectacles
Wat nou, liftmuziek?! Eén subjectivist had ze zelfs op haar bruiloft staan en terecht!

10.Belle & Sebastian: Dear Catastrophe Waitress

11.White Stripes: Elephant

Eervolle vermelding voor mini-album: Raveonettes en Sleepy Jackson leggen het af tegen de humor, gekte en ontroering van de Utrechtse tandem Pondertone.

Leukste 12”: Electric 6 - Danger! High Voltage!
Wat iedereen nou zo leuk vond aan t concert op Lowlands is me n raadsel, maar misschien ben ik te vroeg weggelopen. Dit nummer mag in elk geval eindeloos door blijven gaan.

Dé hit van 2003: Jet - Are You Gonna Be My Girl
Als je uit de bouwstenen van Love, The Supremes en Iggy zo’n adrenaline-cocktail weet te brouwen, dan mag je wat mij betreft de muziekgeschiedenis rücksichtslos leeg plunderen.

Beste concerten 2003:
-Herb Spectacles (bovenzaal Paradiso)
Releaseparty van de band die er in slaagt de reputatie van Herb Alpert en zijn Tijuana Brass op te hippen. Luchttrompet spelen zal nooit meer het hetzelfde zijn.

-Kaizer’s Orchestra (Ekko)
Totaaltheater met olievaten, wieldoppen en pandeksels en onweerstaanbare volksmenner. Tweede keer nog net zo leuk (derde ook).

-Bonnie Raitt (Northsea Jazz)
Ze wist zelf ook niet wat ze daar deed, maar was wel verschrikkelijk charmant aanwezig. Nooit gedacht dat ik dit nog leuk zou gaan vinden, maar ik raakte op slag verliefd.

-Kills (Lowlands)
Phew! “Ze kijken elkaar aan alsof ze met elkaar willen neuken, maar elkaar tegelijkertijd wel kunnen vermoorden.” Mooier dan Arnold kan ik niet omschrijven.

The Dirtbombs (Ekko)
Vergeet The White Stripes of Danko Jones: dit Mick Collins is de man van wie ze t vak geleerd hebben. Met dubbele drum- èn basbezetting en de soulste stem in garageland.

Kijk in 2004 uit naar: concerten van Funk Brothers, Brian Wilson en Belle & Sebastian en de debuutplaten van Franz Ferdinand, Voicst en The Gasoline Brothers. Kijk ook niet op n popquiz meer of minder, dat zouden meer subjectivisten moeten doen! Wees welkom, a.s. zondag om 14:00u in café De Koe

Okee nu begrijp ik wat je bedoelde, zo ben ik het er wel mee eens.
Wat een mooie recensie heb je trouwens geschreven voor Ellen Allien's Remix Collection!
Ik ken nog niet alle remixes, maar ik denk dat haar remix van Covenant's 'Bullet' ook mijn ultieme hoogtepunt zal zijn. Wat een geweldige track!
Wel jammer dat haar remix van Rippin Kittin van Golden Boy with Miss Kittin er niet op staat.
Allien kwam overigens op het idee voor deze Remix Collection toen ze al haar remixes in een iPod had geladen om er in het vliegtuig naar te kunnen luisteren. Het beviel zo goed dat ze ons dit niet wilde onthouden.(http://www.electronix-network.com/info.php?catid=bpc080lp)

staat er wel op hoor. laatste nummer. of staat ie alleen op de promo?

10. More Parts per Million - The Thermals (Sub Pop/Konkurrent)
9. Speakerboxxx/The Love Below - Outkast ( Arista/BMG)
8. Youth & Young Manhood - Kings of Leon (BMG)
7. Statues - Moloko ( Echo/Roadrunner/Pias)
6. Tasty - Kelis ( Star Trak/Virgin)
5. Echoes - The Rapture ( DFA Records/Universal)
4. Think Tank - Blur ( Parlophone/EMI)
3. Room on Fire - The Strokes (BMG)
2. Rock n Roll - Ryan Adams (Lost Highway/Universal)
1. Keep On Your Mean Side - The Kills ( Domino/Indie-promo)

Argumenten graag.

-- Der Arnold (dogarnol...), December 16th, 2003.

nog even wachten... volgend jaar komt 'ie.

Mijn lijstje komt die weekend.

met de originele zanger?

heb ik bewaard voor volgend jaar. zag dat-ie pas in februari in engeland zal verschijnen en had soort van aangenomen dat dat dan ook voor de rest van europa zou gelden.

heb ik bewaard voor volgend jaar. zag dat-ie pas in februari in engeland zal verschijnen en had soort van aangenomen dat dat dan ook voor de rest van europa zou gelden.

in Nederland zelfs op 1 maart. Sub Pop zou hiermee wel eens een hele slimme marketingstrategie kunnen hebben ontdekt, want de plaat wordt nu al in kleine kring gehyped zonder dat ze er speciaal reclame voor hebben moeten maken. Was met The Postal Service en The Thermals ook al het geval.

oef! ben niet de enige dus..

makes more sense indeed, shins 2004? zou wel eens hoog kunnen eindigen dan

En ik heb hem nu al op twee. Nou maar hopen dat The Thermals niet nog zo'n geweldige plaat uitbrengen volgend jaar, dan kunnen The Shins eindelijk de nummer 1 krijgen die ze verdienen.